Ik was Baxter Dury na zijn uitstekende eerste twee albums wat uit het oog verloren, maar de hernieuwde kennismaking is een aangename. Op een album met een knipoog naar het werk van zijn vader Ian en zeker ook het werk van Serge Gainsbourg verhaalt Baxter Dury met een vet Cockney accent over het nachtleven. De muziek is loom en broeierig en hetzelfde geldt voor de gesproken zang van de Britse muzikant, die fraaie verhalen optekent en deze voorziet van bijpassende muziek. Het levert een fraai album van de nacht op, dat direct vermaakt, maar vervolgens alleen maar leuker wordt.
Het album opent met een lome elektronische beat, ijle synths en melancholische strijkers, die vervolgens gezelschap krijgen van de gesproken teksten van Ian Dury, die net als zijn vader is gezegend met een heerlijk platte Cockney tongval. Net als je je bedenkt dat de muziek wel wat Frans aandoet vallen de achtergrondzangeressen in met een Frans refrein en is de verleiding compleet.
Het is een mooie start van een album dat laat horen dat Baxter Dury de muzikale erfenis van zijn te vroeg overleden vader in ere houdt, maar de afgelopen twee decennia ook een eigen geluid heeft ontwikkeld. Het is een geluid dat voor een belangrijk deel wordt bepaald door de praatzang van Baxter Dury en zijn platte Britse accent. Ik ben normaal gesproken niet zo gek op dit soort praatzang, maar het Cockney accent van de Britse muzikant heeft iets zangerigs en bovendien doet de Britse muzikant veelvuldig een beroep op achtergrondzangeressen, die The Night Chancers in vocaal opzicht verrijken.
Het warme geluid op The Night Chancers doet hier en daar wel wat denken aan de muziek van vader Ian, maar Baxter Dury verrijkt het rhythm & blues geluid met funky accenten en invloeden uit de dub van zijn vader veelvuldig met elektronica en strijkers. De veelvuldige associaties met de muziek van Ian Dury hebben me er toe gebracht om ook het briljante New Boots And Panties!! uit 1977 weer eens uit de kast te trekken, maar ook het nieuwe album van zijn zoon mag er zijn.
In de openingstrack is het refrein Franstalig, maar ook op de rest van het album duiken invloeden uit de Franse popmuziek op. The Night Chancers is bedoeld of onbedoeld een eerbetoon aan de grote albums die Serge Gainsbourg in de jaren 60 en jaren 70 maakte, maar staat ook in het heden. Baxter Dury bezingt op The Night Chancers vooral het nachtleven, waarin hij de afgelopen jaren zo te horen een graag geziene gast was. Het is het nachtleven dat de komende tijd compleet op zijn gat ligt, dus we zullen het even moeten doen met de sfeer die Baxter Dury oproept op zijn nieuwe album.
The Night Chancers is een zwoel en broeierig album dat de sfeer van de nacht ademt, maar het is ook een album dat meer doet dan oppervlakkig vermaken, al is het maar omdat de Britse muzikant er prachtig over vertelt en niet alleen met succesverhalen op de proppen komt. Bovendien weet hij in muzikaal opzicht de fantasie te prikkelen.
Baxter Dury maakte zijn beste album precies 15 jaar geleden met het uitstekende Floorshow, maar het flink anders klinkende The Night Chancers komt wat mij betreft heel dicht in de buurt. Baxter Dury schept in muzikaal opzicht een bijzondere sfeer met een vette knipoog naar Serge Gainsbourg en verrijkt die sfeer met zijn mooi uitgesproken teksten en fraaie muzikale uitstapjes. En iedere keer dat je er naar luistert dringt dit album zich nog wat meer op. Erwin Zijleman
Koop Baxter Dury - The Night Chancers op cd voor 14,12 euro bij Amazon.nl
Koop Baxter Dury - The Night Chancers op LP voor 20,33 euro bij Amazon.nl
