Eind 2010 maakten The Secret Sisters een onuitwisbare indruk met hun fraaie debuut, maar mijn liefde voor de muziek van de Amerikaanse zussen doofde om onverklaarbare redenen snel. Ook Saturn Return had me niet onmiddellijk te pakken, maar nadat ik was gevallen voor de net wat meer ingetogen tracks op het album en de invloeden uit de 70s singer-songwriter muziek, volgde de rest snel. Het door Brandi Carlile geproduceerde album is voorzien van een warm en gloedvol geluid, waarin Laura en Lydia Rogers mogen imponeren met hun stemmen. Overdaad ligt op de loer, maar hoe vaker ik naar Saturn Return luister, hoe mooier het album wordt.
Op het eveneens door T-Bone Burnett geproduceerde Put Your Needle Down uit 2014 klikte het op een of andere manier niet tussen The Secret Sisters en mij. In muzikaal en vocaal opzicht was het album misschien nog wel beter dan zijn voorganger, maar het deed me allemaal niet zoveel.
Het overkwam me ook weer bij beluistering van You Don't Own Me Anymore uit 2014. Het samen met Brandi Carlile gemaakte album werd, volkomen terecht, overladen met positieve recensies, maar ook dit keer had ik geen klik met het album. Ik kan niet goed uitleggen waarom het twee keer mis ging met een album van de Amerikaanse zussen. Ik hou van het genre, ik hou van vrouwenstemmen en ik hou van de harmonieën waar Laura en Lydia zo goed in zijn.
Het gekke is dat het ook bij beluistering van het nieuwe album van het tweetal direct weer mis ging. Saturn Return opent met stevig vocaal vuurwerk, prachtig gitaarwerk en een aansprekende song, maar het raakte me wederom niet. Gelukkig ben ik blijven luisteren, want met de tweede track van Saturn Return hadden Laura en Lydia Rogers me wel stevig te pakken.
De door piano gedomineerde tweede track schuift wat op richting de singer-songwriter muziek uit de jaren 70 en laat wat subtielere zang en meer solozang horen. De wat meer ingetogen zang en harmonieën waren in tegenstelling tot de zwaar aangezette variant uit de openingstrack wel direct goed voor kippenvel.
Het wederom door Brandi Carlile geproduceerde album bevat veel meer van dit soort songs, maar natuurlijk ook de nodige songs waarin de zussen uit Alabama kiezen voor wat traditioneler klinkende roots en in vocaal opzicht voluit gaan. Kennelijk moet ik daar aan wennen, want na een aantal luisterbeurten ontbreekt de klik met de muziek van The Secret Sisters niet meer. Integendeel zelfs.
Brandi Carlile heeft het nieuwe album van Laura en Lydia Rogers voorzien van een lekker vol geluid en het is een geluid vaak een 70s feel heeft. Zeker in de tracks met vooral rootsinvloeden is, geven de stembanden van de twee zussen vol gas, maar Saturn Return bevat gelukkig ook voldoende rustpunten.
Mijn aarzeling om vol overgave te houden van de muziek van The Secret Sisters zal zeker niet uniek zijn, dus ik ga er van uit dat meer muziekliefhebbers zich wat overweldigd zullen voelen door het vocale geweld op het album. Even doorbijten helpt. Wanneer je eenmaal gewend bent aan de volle productie van het album, hoor je dat The Secret Sisters een serie geweldige popliedjes op de band hebben geslingerd en fantastisch zingen.
Het zijn tijdloze popliedjes vol invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, maar ook uit de singer-songwriter pop uit de jaren 70 en hier en daar een vleugje 50s. In productioneel en vocaal opzicht lijkt het op het eerste gehoor misschien wat overdadig, maar wat steekt het allemaal knap in elkaar. Ruim 9 jaar na het debuut ben ik toch weer fan van de zussen uit Alabama en de liefde voor Saturn Return groeit. Erwin Zijleman
De muziek van The Secret Sisters is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://thesecretsisters.bandcamp.com.