Op LONER sloeg Caroline Rose een nieuwe weg in en maakte ze indruk met even eigenzinnige als aanstekelijke popmuziek. Op Superstar is het aanstekelijke gebleven, maar lijkt het eigenzinnige te hebben plaats gemaakt voor hitgevoelige pop. Lijkt, want hoe vaker je naar Superstar luistert, hoe knapper het album in elkaar blijkt te steken. Caroline Rose sluit op Superstar aan bij de elektronische popmuziek van het moment, maar verwerkt stiekem ook heel wat invloeden uit het verleden. Superstar wint hierdoor snel aan kracht en verleidt uiteindelijk minstens net zo meedogenloos als het vorige album van de muzikante uit New York.
LONER is deze week opgevolgd door Superstar, dat nog wat verder doorslaat richting pop. Op haar nieuwe album kiest de singer-songwriter uit Long Island, New York zelfs zo vol voor de pop, dat een ieder die geen zwak heeft voor dit genre maar beter met een brede boog om het nieuwe album van Caroline Rose heen kan lopen.
Ik hou zelf wel van goedgemaakte popmuziek en zeker van de geweldige popliedjes van Caroline Rose. Waar LONER bij vlagen nog eigenwijs en stekelig klonk en ook invloeden uit de Americana en de new wave verwerkte, grossiert het nieuwe album van de New Yorkse singer-songwriter, zeker bij oppervlakkige beluistering, vooral in lekker in het gehoor liggende en moderne pop, al is een bijzondere twist bij Caroline Rose gelukkig nooit ver weg.
Superstar is voorzien van een bijzonder rijk en smaakvol geluid, waarin elektronica domineert, maar waarin ook ruimte is voor andere instrumenten. Het is een geluid dat vrijwel door Caroline Rose zelf in elkaar werd geknutseld en ook door de muzikante uit New York werd geproduceerd.
Het elektronische geluid op Superstar klinkt, zeker op het eerste gehoor, net zo gelikt als de nieuwe songs van Caroline Rose, maar schijn bedriegt. Zeker bij beluistering met de koptelefoon hoor je een buitengewoon knap in elkaar geknutseld geluid, dat vol zit met verrassende wendingen en bijzondere geluiden. Het past wel bij Caroline Rose, die je, net als met haar vorige album, steeds weer op het verkeerde been zet.
Superstar lijkt op het eerste gehoor misschien wat eendimensionale pop te bevatten, maar zowel in muzikaal opzicht als qua invloeden bestrijkt Caroline Rose ook dit keer een verrassend breed palet, waarop niet alleen plaats is voor de dansbare pop van het moment, maar ook voor synthpop en tijdloze pop uit de jaren 70 en 80. Superstar staat vol met warmbloedige en wat gladde pop, maar die kan zomaar vervormen tot de rammelpop die Caroline Rose op haar vorige album nog veelvuldig maakte.
Het is muziek die af en toe wel wat aan die van Grimes doet denken, maar waar Grimes op haar laatste album de popmuziek van de toekomst maakt, poetst Caroline Rose op Superstar de popmuziek uit het verleden op. Superstar is op zich een makkelijk album. Je hebt er niets mee of je valt direct voor de aanstekelijke pop van Caroline Rose, waarna het album leuker en interessanter wordt. Ik behoor zelf absoluut tot de laatste groep en na enige aarzeling en gewenning ben ik steeds meer gaan houden van het conceptalbum van de muzikante uit New York waarin de verrichtingen van een fictieve popster worden gevolgd met de humor die je van Caroline Rose mag verwachten.
Superstar is een album vol glitter, maar als je het meeste er af blaast blijft er een verrassend sterk en verrassend tijdloos popalbum over dat veel beter is dan de critici die nog zo enthousiast waren over LONER momenteel beweren. Erwin Zijleman
De muziek van Caroline Rose is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://carolinerosemusic.bandcamp.com.
Koop Caroline Rose - Superstar cd bij Amazon.nl voor 13,84
Koop Caroline Rose - Superstar LP bij Amazon.nl voor 18,29
