Als fan van Talk Talk en fan van het eerste album van Rustin Man en Beth Gibbons, viel het eerste echte soloalbum van Rustin Man, aka Paul Webb, me vorig jaar toch wat tegen, met name vanwege de zang van de Britse muzikant. Aan die zang moest ik ook dit keer wennen, maar ik werd al snel betoverd door de geweldige arrangementen en de knap opgebouwde songs vol invloeden. Paul Webb heeft op Clockdust gesleuteld aan een bijzonder eigen geluid en het is een geluid dat steeds makkelijker weet te imponeren. Clockdust is na enige gewenning een prachtalbum waarop ik alles kan waarderen, inclusief de zang.
Out Of Season was in 2002 het eerste album waarop de naam van Rustin Man prijkte en dit is een album dat ik tot op de dag van vandaag koester. Dat is overigens voor een belangrijk deel de verdienste van Portishead zangeres Beth Gibbons, wiens naam eveneens op de cover prijkt en die met haar zang minstens net zoveel indruk maakt als Paul Webb met zijn arrangementen.
Rustin Man keerde vorig jaar terug met Drift Code. Wederom een album dat opviel door wonderschone arrangementen en dat bovendien indruk maakte met een veelheid aan invloeden, steeds weer fraai verpakt in knap opgebouwde songs. Drift Code was echter ook de eerste kennismaking met de zang van Paul Webb en die streek bij mij nogal tegen de haren in, al ging ik het album na vele pogingen wel meer waarderen dan in de eerste weken na de release.
Deze week verscheen alweer een nieuw album van Rustin Man, Clockdust. Het is een album dat in muzikaal opzicht nogal ingetogen opent en je daarom direct met de stem van Paul Webb confronteert. Ik had er ook dit keer wat moeite mee, al kan ik niet heel goed uitleggen waarom dat zo is. Paul Webb is misschien geen heel groot zanger, maar wel een zanger die beschikt over een karakteristiek stemgeluid, waarin ik minstens een vleugje David Bowie hoor. Het is een stem die in eerste instantie wat dominant aanwezig is, maar zeker wanneer de arrangementen wat aan kracht winnen, is het een stem die je langzaam maar zeker gaat bevallen.
Paul Webb zingt hier en daar wat plechtstatig en dat zit misschien wel meer in de weg dan zijn stem zelf. Het past overigens uitstekend bij de muziek op Clockdust. Het is muziek die zich beweegt over de grenzen van meerdere genres en die met een beetje fantasie ook flink wat decennia geleden gemaakt zou kunnen zijn. Bij beluistering van Clockdust hoor je vooral invloeden uit de folk, jazz, klassieke muziek en psychedelica, maar ook invloeden uit de progrock en invloeden uit het vroege werk van ongrijpbare muzikanten als Scott Walker en toch ook David Bowie zijn hoorbaar.
Net als op Drift Code en het album met Beth Gibbons tekent Paul Webb ook dit keer voor prachtige arrangementen en voor een fraaie instrumentatie. Clockdust is een stemmig en melancholisch album waarop steeds weer andere klanken opduiken en waarop tot voor kort onverenigbare klanken en invloeden worden verenigd. De instrumentatie en arrangementen zijn soms uiterst subtiel, maar net zo makkelijk behoorlijk uitbundig.
Het levert een album op dat je alle kanten op beweegt en dat net zo makkelijk het oor streelt als dat het tegen de haren in strijkt. Het is bovendien een album dat het ene moment uit een ver verleden lijkt te komen, maar je het volgende moment toch weer de toekomst in sleurt. De ene song op het album is nog mooier opgebouwd dan de andere en hoe vaker je naar het album luistert hoe meer je in de ban raakt van de songs van Rustin Man. Tegen die tijd ben je al lang vergeten dat je in het begin zo moest wennen aan zijn stem. Erwin Zijleman
De muziek van Rustin Man is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://rustinman.bandcamp.com.
Koop Rustin Man - Clockdust op cd voor 15,24 bij Amazon.nl
Koop Rustin Man - Clockdust op LP voor 20,33 bij Amazon.nl
