Sinds het uit elkaar vallen van Sonic Youth timmert Thurston Moore stevig aan de weg met soloalbums. Hij maakte een tweetal behoorlijk toegankelijke albums en een hele experimentele. By The Fire kan beide kanten op. Thurston Moore begint op zijn nieuwe album met enige regelmaat aan lekker in het gehoor liggende rocksongs, maar hij blijft natuurlijk ook een geweldig gitarist die het experiment niet schuwt. Met name de langere tracks op het bijna anderhalf uur durende album grossieren in fenomenaal gitaarwerk dat varieert van subtiel tot stevig. Het zorgt ervoor dat ook By The Fire weer een geweldig album is dat de aandacht verrassend makkelijk anderhalf uur vasthoudt.
Thurston Moore kennen we natuurlijk vooral van zijn band Sonic Youth, waarmee de Amerikaanse muzikant tussen 1982 en 2009 een enorme stapel geweldige albums maakte. In 2011 kwam er een einde aan het huwelijk tussen Thurston Moore en medebandlid Kim Gordon en viel helaas ook het doek voor Sonic Youth; een Rumours van de Amerikaanse noiserock band zat er helaas niet in.
Thurston Moore zat gelukkig niet bij de pakken neer, maar ging verder met het maken van soloalbums, waarvan hij er al een aantal op zijn naam had staan. Nu waren die soloalbums sinds het uitstekende Psychic Hearts uit 1995 vooral erg wisselvallig, maar het in 2014 uitgebrachte The Best Day bleek van een hoog niveau en herinnerde aan de beste dagen van Sonic Youth, iets wat overigens ook gold voor het in 2017 verschenen Rock N Roll Consciousness, dat nog wat toegankelijker was.
Vorig jaar kwam Thurston Moore op de proppen met Spirit Counsil en dit bleek veel zwaardere kost. Het instrumentale album bevatte slechts drie tracks, maar voor deze drie tracks had Thurston Moore maar liefst tweeënhalf uur de tijd nodig. Spirit Counsil is, als je er voor in de stemming bent, een interessant album, maar zelf prefereer ik toch de Thurston Moore songs met een kop en een staart.
Op het deze week verschenen By The Fire zijn deze songs met een kop en een staart weer te vinden. Ook dit keer neemt Thurston Moore ruim de tijd voor zijn muziek, want By The Fire duurt bijna anderhalf uur, terwijl de lengte van de negen tracks op het album varieert van bijna 5 tot bijna 17 minuten.
Thurston Moore wordt op By The Fire bijgestaan door voormalig My Bloody Valentine bassiste Deb Cooge, gitarist James Sedwards (Nought), de uit de hoek van de experimentele elektronica bekende Jon Leidecker en drummers Steve Shelley (Sonic Youth) en Jem Doulton. Zeker in de eerste tracks op het album laat Thurston Moore een opvallend toegankelijk geluid horen en By The Fire valt bovendien op door een hecht bandgeluid.
By The Fire opent met twee lekker in het gehoor liggende rocksongs vol geweldig gitaarwerk, maar ook aansprekende zang. Het is het gitaarwerk dat we van Thurston Moore kennen en het kleurt de eerste tracks van het album prachtig in en veelzijdig in. Het herinnert absoluut aan het werk van Sonic Youth, maar het sluit ook naadloos aan op de vorige soloalbums van Thurston Moore.
Zeker door het geweldige gitaarwerk zijn de songs van Thurston Moore veel interessanter dan doorsnee rocksongs en omdat de Amerikaanse muzikant de tijd neemt voor zijn songs valt er veel te genieten van dit gitaarwerk, dat werkelijk alle kanten opschiet en varieert van subtiele gitaarloopjes en angstaanjagend hoge gitaarmuren tot experimenteler werk.
Zeker in de langere tracks op het album verliest Thurston Moore de rocksong met een kop en een staart wel eens uit het oog, maar het fenomenale gitaarwerk houdt de aandacht moeiteloos vast en wanneer de gitaren zijn uitgeraasd weet Thurston Moore de wat toegankelijkere songstructuren vaak toch weer verrassend snel te vinden, waardoor By The Fire zich ondanks het experiment makkelijk opdringt.
Sonic Youth opereerde vaak binnen een vast stramien, maar op By The Fire gaat Thurston Moore helemaal los en sleept hij er een breed palet aan invloeden bij. Het slaat af en toe behoorlijk door richting experiment, maar het is experiment met muzikaal vuurwerk om je vingers bij af te likken. By The Fire vraagt nog wel wat tijd om alle geheimen te ontrafelen, maar dat Thurston Moore een geweldig album heeft afgeleverd is voor mij al lang zeker. Erwin Zijleman