De songs voor Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo van Aimee Mann lagen lang op de plank, maar het album groeide uiteindelijk uit tot haar beste album en tot een van de meest memorabele singer-songwriter albums aller tijden
Aimee Mann had met haar band ‘Til Tuesday kunnen uitgroeien tot de grote sterren van de eerste MTV generatie, maar de band bleek uiteindelijk toch net wat te eigenzinnig. Die eigenzinnigheid brak haar in haar solocarrière bijna op, maar na het succes van de film Magnolia werd de lancering van Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo in het voorjaar van 2000 gelukkig een succesvolle. Dat heeft alles te maken met de kwaliteit van het album, want de songs, de vocalen en de muziek zijn op het album van een zeer hoog niveau. Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo bevat de blauwdruk voor de Aimee Mann albums die zouden volgen, maar is ook een schoolvoorbeeld van een volstrekt tijdloos singer-songwriter album.
Aimee Mann heeft inmiddels een respectabel aantal soloalbums op haar naam staan en behoort binnen de groep van vrouwelijke singer-songwriters tot de smaakmakers, maar zeker aan het eind van de jaren 90 was het maar de vraag of haar carrière, die vijftien jaar eerder zo glansrijk was gestart, nog een vervolg zou krijgen.
Aimee Mann dook halverwege de jaren 80 op als frontvrouw van de Amerikaanse new wave band ‘Til Tuesday. De band wist met haar debuutalbum Voices Carry uit 1985 direct een breed publiek te bereiken en werd omarmd door het op dat moment piepjonge MTV. Op het in 1986 verschenen Welcome Home koos de band voor een net wat ander en meer ingetogen geluid, wat minder aansloeg, maar in artistiek opzicht een stuk interessanter was (luister hier maar eens naar: https://www.youtube.com/watch?v=wtOgwFzhlyw).
Het is en blijft een album om te koesteren, maar het grote publiek dacht hier helaas anders over en haakte volledig af toen in 1988 het eveneens prachtige maar nog wat meer ingetogen Everything's Different Now verscheen. Aimee Mann begon vervolgens aan een solocarrière, die in 2003 ijzersterk begon met Whatever.
In commercieel opzicht deed het album het echter veel minder goed en het werd alleen maar slechter toen in 2006 het in artistiek opzicht ook nog eens wat mindere I’m With Stupid verscheen. Aimee Mann kreeg ook nog eens gedoe met haar platenmaatschappij en lange tijd leek het er op dat niemand meer geïnteresseerd was in nieuw werk van de Amerikaanse muzikante, waardoor de songs voor een nieuw album lang op de plank bleven liggen.
Het keerpunt kwam met de in 1999 verschenen film Magnolia. Het is nog altijd een briljante film, maar het is ook de film die Aimee Mann weer op de kaart zette. Aimee Mann was verantwoordelijk voor het grootste deel van de soundtrack bij de film, waardoor de interesse voor het album dat ze al op de plank had liggen en waarvan een aantal tracks ook op de Magnolia soundtrack staan weer toenam.
In het voorjaar van 2000 verscheen daarom eindelijk Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo. Het is een album dat met een beetje pech nooit was verschenen, maar het is ook mijn favoriete album van Aimee Mann en een van mijn favoriete albums aller tijden, dat hoog op de lijst staat van de albus die ik mee zou nemen na verbanning naar een onbewoond eiland.
Op Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo komt al het talent van Aimee Mann aan de oppervlakte. Het album laat horen hoe getalenteerd Aimee Mann is als songwriter en zangeres. Het unieke Aimee Mann geluid dat al was te horen op haar eerste twee soloalbums, maar daar nog niet altijd uit de verf kwam, komt op Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo tot volle wasdom.
Het is niet alleen de verdienste van Aimee Mann zelf, want het album maakt ook diepe indruk door de fraaie productie van Jon Brion, de mix van Bob Clearmountain en de muzikale bijdragen van topmuzikanten als Patrick Warren, Benmont Tench, Michael Penn, Brendan O’Brien, Michael Lockwood en nogmaals Jon Brion.
Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo was in 2000 een prachtige verzameling tijdloze popsongs en dat is het ruim twintig jaar later nog steeds. Het album was ook de start van de solocarrière die Aimee Mann verdiende en die sinds 2000 een ruime handvol prachtige albums heeft opgeleverd, maar het album waarmee het allemaal begon steekt er wat mij betreft nog altijd flink bovenuit.
Wanneer mij wordt gevraagd naar mijn favoriete singer-songwriter platen aller tijden kom ook ik met geijkte albums als Tapestry van Carole King op de proppen, maar Bachelor No. 2 Or, The Last Remains Of The Dodo van Aimee Mann zit er ook altijd tussen. Briljant album. Erwin Zijleman