Natuurlijk had ik me verheugd op Rush 2.0, maar dat is de nieuwe band van voormalig Rush gitarist Alex Lifeson zeker niet. Envy Of None kiest voor compactere songs en moet het niet direct hebben van onnavolgbaar muzikaal spierballenvertoon. De door gitaren en synths gedomineerde muur van geluid van Envy Of None klinkt over het algemeen redelijk toegankelijk, al is de muziek van de band complexer wanneer je de verschillende lagen waaruit de muziek bestaat ontrafelt. Ster van de band is niet Alex Lifeson, maar de jonge zangeres Maiah Wynne, die met haar mooie en dromerige stem zorgt voor een uniek geluid. Envy Of None laat horen dat er leven is na Rush en het is interessant leven.
De Canadese muzikant Alex Lifeson was de middelbare school nog niet eens ontgroeid, toen hij aan het eind van de jaren 60 met Geddy Lee een bandje begon. Dat bandje debuteerde in 1973 als Rush en groeide in de decennia die volgden uit tot een van de beste en meest interessante rockbands op het snijvlak van hardrock en progrock. Rush kondigde in 2018 haar afscheid aan en hield het definitief voor gezien toen drummer Neil Peart in 2020 overleed.
Alex Lifeson had kennelijk nog geen zin in zijn muzikale pensioen, want deze week duikt de Canadese gitarist op in zijn nieuwe band Envy Of None. Envy Of None bestaat naast gitarist Alex Lifeson uit bassist Andy Curran, gitarist Alfio Annibalin en zangeres Maiah Wynne. Het viertal grijpt op het titelloze debuut van Envy Of None ook naar flink wat elektronica, waarna twee gastdrummers het geluid van de band compleet maken.
Alex Lifeson stond bij Rush nooit nadrukkelijk in de spotlights en ook bij Envy Of None laat hij dit over aan zangeres Maiah Wynne, die met haar stem het geluid van Envy Of None voor een belangrijk deel bepaalt. Alex Lifeson doet op het debuut van zijn nieuwe band ook geen poging om de muzikale erfenis van Rush een vervolg te geven. De muziek van Envy Of None lijkt in vrijwel niets op de muziek van Rush, want waar de Canadese rockband het vaak zocht in muzikaal spierballenvertoon en complexe songs is de muziek van Envy Of None verrassend toegankelijk.
Zeker bij oppervlakkige beluistering klinkt de Canadese band als een doorsnee rockband met een voorliefde voor flink wat synths, maar de muziek van Envy Of None zit knap in elkaar en onder de laag elektronica is prachtig gitaarwerk verstopt, met hier en daar een heerlijke solo, wat we natuurlijk wel aan Alex Lifeson over kunnen laten. Ook de rest van de instrumentatie laat horen dat de band bestaat uit prima muzikanten, die niet voor de makkelijkste weg kiezen.
In muzikaal opzicht doet de muziek van Envy Of None wel wat aan Depeche Mode en misschien nog wel meer aan Garbage denken, maar ik hoor ook wel wat van Evanescence, al zal dat vooral met de stem van Maiah Wynne te maken hebben, die wel wat doet denken aan die van Amy Lee.
De jonge zangeres bepaalt zoals gezegd voor een belangrijk deel het geluid van de band en dat doet ze op overtuigende wijze. Haar zachte en wat dromerige stem zorgt ervoor dat het soms wat zwaar aangezette rock of synthpop geluid van Envy Of None zich kan onderscheiden van dat van andere bands in het genre.
Dat doet de band rond Alex Lifeson overigens ook in muzikaal opzicht, want zeker bij aandachtige beluistering, hoor je dat de muziek van de band buitengewoon knap in elkaar steekt en bovendien een stuk veelzijdiger en introspectiever is dan die van de bands waarmee ik Envy Of None hierboven vergeleek.
Envy Of None zal door de aanwezigheid van Alex Lifeson natuurlijk worden vergeleken met de muziek van Rush, maar dat is een zinloze vergelijking, al hoor ik heel af en toe wel een vleugje Rush in het gitaarspel, maar lang duurt het nooit. De Canadese gitarist kiest met zijn nieuwe band voor een duidelijk andere muzikale koers en het is er een die ik persoonlijk, na enige gewenning, steeds interessanter vind worden.
Zeker in de wat ruimtelijker en wat meer ingetogen klinkende songs op het album tovert Envy Of None prachtige klanken uit de speakers en maakt Maiah Wynne behoorlijk wat indruk met haar bedwelmende vocalen. De slottrack van het album is Alex Lifeson’s zeer stemmige eerbetoon aan Neil Peart, die zijn kunsten ook prima had kunnen vertonen in het geluid van Envy Of None. Al met al een mooie en interessante volgende stap in de carrière van de Rush gitarist. Erwin Zijleman
De muziek van Envy Of None is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het label van de Canadese band: https://kscopemusic.bandcamp.com/album/envy-of-none.
Envy Of None van Envy Of None is verkrijgbaar via de Mania webshop: