De Amerikaanse band American Aquarium verkeerde vlak voor de uitbraak van de coronapandemie in topvorm en leverde met het politiek getinte Lamentations haar beste album tot dat moment af. De band rond singer-songwriter BJ Barham heeft de goede vorm van Lamentations gelukkig behouden op het deze week verschenen Chicamacomico. De politiek getinte teksten hebben plaatsgemaakt voor persoonlijke beslommeringen, maar verder is er niets veranderd. Ook het fraai geproduceerde Chicamacomico klinkt zowel in muzikaal als in vocaal opzicht prachtig, maar het zijn met name de mooie verhalen en de sterke songs die er een topalbum van maken.
Ik ben inmiddels al een flink aantal jaren heel positief over de muziek van de Amerikaanse band American Aquarium. De band uit Raleigh, North Carolina, kan wat mij betreft al een aantal albums mee met de beste bands binnen de Amerikaanse rootsmuziek, maar maakt nu ook al een aantal jaren albums waarvoor Bruce Springsteen zich niet zou schamen en dat zeg ik niet zomaar.
Deze week keert American Aquarium terug met de opvolger van het geweldige Lamentations uit het voorjaar van 2020. Vorig jaar verschenen overigens ook nog twee albums met covers, maar die albums zie ik toch vooral als aardige tussendoortjes. Met Chicamacomico pakt de band de draad van Lamentations weer op en heeft het niet veel tijd nodig om te laten horen dat het de goede vorm van dat album heeft behouden.
In American Aquarium draait alles om BJ Barham, die het geluid van zijn band de afgelopen jaren flink heeft aangepast en zich het afgelopen decennium heeft omringd met flink wat verschillende muzikanten. American Aquarium kon in het verleden nog wel eens stevig rocken, maar Chicamacomico bevat, net als zijn voorganger, vooral ingetogen songs. Het zijn songs die persoonlijke verhalen vertellen en het zijn ook dit keer verhalen met de nodige melancholie.
Mede door de persoonlijke verhalen doet de muziek van American Aquarium me ook dit keer aan Bruce Springsteen denken, maar in muzikaal en vocaal opzicht duikt ook af en toe een vleugje Springsteen op. In muzikaal opzicht klinkt Chicamacomico fantastisch. Het door Brad Cook geproduceerde album laat alle gebruikte instrumenten prachtig horen, wat het album een intiem karakter geeft en de stem van BJ Barham alle ruimte.
Die intimiteit komt ook van de persoonlijke beschouwingen van de voorman van de band, die dit keer geen politiek album heeft gemaakt zoals voorganger Lamentations, maar vooral inzoomt op zijn eigen leven, dat de afgelopen twee jaar werd getekend door de coronapandemie en het verlies van een aantal dierbaren, onder wie zijn moeder.
Chicamacomico klinkt nog wat meer ingetogen dan zijn directe voorgangers, maar ik mis het wat meer rock georiënteerde geluid van American Aquarium zeker niet. Het nieuwe album van de band uit North Carolina bevat songs die zich makkelijk opdringen en die ook bij herhaalde beluistering hun kracht behouden.
De instrumentatie op het album is betrekkelijk sober, maar wel zeer smaakvol, zeker wanneer de pedal steel opduikt, en hetzelfde geldt voor de toegevoegde vrouwenstem van Kate Rhudy, die de stem van BJ Barham doeltreffend ondersteunt. De muzikant uit North Carolina beschikt zelf over een aansprekend stemgeluid met een aangenaam laagje gruis op de stembanden.
De meeste kracht van American Aquarium schuilt echter ook dit keer in de songs. BJ Barham vertelt mooie persoonlijke verhalen en heeft deze verpakt in tijdloos klinkende songs, die zich stuk voor stuk makkelijk opdringen. Ook met Chicamacomico kan American Aquarium weer met de besten mee en is het fraaie oeuvre van de band weer een prachtalbum rijker. Bij het grote publiek is American Aquarium helaas nog vrij onbekend, maar ook Chicamacomico is weer een album waarvoor dit grote publiek zomaar genadeloos voor de bijl kan gaan. Het wordt zo langzamerhand wel eens tijd. Erwin Zijleman
De muziek van American Aquarium is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://americanaquarium.bandcamp.com/album/chicamacomico.
