Bij hele vluchtige beluistering leek Janky Star van de New Yorkse muzikante Grace Ives me een aangenaam maar niet heel bijzonder popalbum, maar na een keer aandachtig luisteren wist ik wel beter. Grace Ives schrijft lekker in het gehoor liggende popliedjes, maar het zijn ook popliedjes die op alle mogelijke manieren buiten de lijntjes kleuren. Soms is het pure pop, soms is het synthpop en soms neigt het naar R&B of bedroom pop, maar op een of andere manier smeedt Grace Ives alles aan elkaar in songs die haar bijzondere handtekening dragen. Hoe beter je luistert, hoe meer bijzonders je hoort. Volkomen terecht overladen met jubelrecensies in de Verenigde Staten.
Het nieuwe album van de Amerikaanse muzikante Jordana heb ik een paar weken laten liggen om vervolgens toch te concluderen dat het een mooi en bijzonder album is. Het had het nieuwe album van de eveneens Amerikaanse muzikante Grace Ives net zo kunnen vergaan, want ook dit is een album dat bij snelle en oppervlakkige beluistering niet heel veel indruk maakt, maar dat met wat meer aandacht al snel uitgroeit tot een album dat er wel degelijk toe doet.
Ik had nog niet eerder van Grace Ives gehoord, maar de muzikante uit New York brengt al een jaar of vijf muziek uit via haar bandcamp pagina. Haar eerste wapenfeit was een album met ringtones (!), maar sinds haar tweede album 2nd trekt ze in wat bredere kring de aandacht en kon ze rekenen op zeer positieve recensies van onder andere aansprekende muzieksites als Pitchfork.
Het deze week verschenen Janky Star is mijn eerste kennismaking met de muziek van Grace Ives en het is een bijzondere kennismaking. Janky Star is een album dat zich voor een belangrijk deel buiten mijn comfort zone beweegt, maar op een of andere manier intrigeert het album me hopeloos. En daar sta ik niet alleen in, want de eerste recensies van het album zijn zeer positief, met als meest opvallende een zeer positieve recensie van het normaal gesproken kritische Pitchfork.
Grace Ives maakt op Janky Star vooral elektronisch getinte popmuziek, die hier en daar neigt naar synthpop. Het is popmuziek die niet mijlenver verwijderd is van de popmuziek van een aantal van de gerenommeerde popprinsessen van het moment, maar Grace Ives doet zo ongeveer alles net wat anders.
In de eigenzinnige popliedjes van Grace Ives hoor je ingrediënten van aanstekelijke popliedjes met flarden synthpop, pop en R&B, maar het zijn ook popliedjes vol verrassende wendingen en eigenzinnige accenten. Het zijn popliedjes die ik in de mainstream variant maar zelden interessant vind, maar de eigenwijze popliedjes van Grace Ives maken steeds wat meer indruk en worden leuker en leuker.
Grace Ives heeft een verleden in de ‘bedroom pop’ en ook veel songs op Janky Star klinken lekker loom en slaperig, met een hoofdrol voor de aangename stem van Grace Ives. Ondertussen gebeurt er echter ook van alles in de muziek van de singer-songwriter uit New York. De instrumentatie is sfeervol, maar ook verrassend veelzijdig en soms net wat tegendraadser dan gebruikelijk in het genre.
Bijzondere accenten van ritmes of extra geluidjes maken de muziek van Grace Ives nog wat eigenzinniger, maar ondertussen zijn haar songs ook bijzonder aanstekelijk en in de meeste gevallen onweerstaanbaar lekker. Janky Star is een album dat ik op voorhand niet had opgeschreven voor een plekje op de krenten uit de pop en ook toen ik het album had opgeschreven vanwege een aantal zeer positieve recensies ging er al snel weer een streep door.
Janky Star vraagt, zeker van een ieder die niet heel gek is op elektronisch getinte pop, net wat meer aandacht dan slechts oppervlakkige beluistering, maar eenmaal gegrepen door de bijzondere songs van Grace Ives gebeurt er iets met dit album. Janky Star vermaakt aangenaam met lekker in het gehoor liggende popliedjes, maar op hetzelfde moment sprankelt dit fascinerende album en borrelt er altijd wel iets verrassends op. Normaal gesproken niet mijn kopje thee, maar Janky Star is echt heerlijk. Erwin Zijleman
Janky Star van Grace Ives is verkrijgbaar via de Mania webshop: