Ik had een jaar of tien geleden niet zo heel veel met de muziek van Taylor Swift, maar de remakes van haar eerste albums laten keer op keer horen dat ik het destijds niet bij het juiste eind had. 1989 kende ik eigenlijk vooral van de versie die Ryan Adams maakte van het album, maar de deze week verschenen nieuwe versie van het album laat horen dat Taylor Swift op haar eerste volledige popalbum sleutelde aan een geluid dat veel impact zou hebben. Ook dit keer klinkt Taylor’s Version een stuk beter dan het origineel, enerzijds door de mooiere productie en anderzijds door de veel betere zang. Ook de nieuwe versie van 1989 is hierdoor verre van overbodig.
Taylor Swift is momenteel druk bezig met The Eras Tour, die volgend jaar zomer Nederland aandoet, maar ook het project waarin ze haar eerste zes albums opnieuw opneemt vordert intussen gestaag. Na de Taylor’s Version van Fearless (2008), Red (2012) en Speak Now (2010) is deze week de remake van 1989 uit 2014 verschenen, wat betekent dat we alleen de nieuwe versies van Taylor Swift (2006) en Reputation (2017) nog tegoed hebben. Het is een dikke vinger voor haar toenmalige platenmaatschappij Big Machine Records en haar vorige manager, maar inmiddels zal ook duidelijk zijn dat Taylor Swift niet alleen de koningin onder de popprinsessen is, maar ook een zeer gewiekste zakenvrouw.
Alle albums die een remake krijgen stammen uit de tijd voordat Taylor Swift zich waagde aan indiefolk of indiepop. Waar de eerder dit jaar verschenen remake van Speak Now nog stevig was verankerd in de countrypop is 1989 een echt popalbum. Voorganger Red hinkte misschien nog op twee gedachten, maar op 1989 ging Taylor Swift voor het eerst voor de volle 100 procent voor de pop. Dat 1989 ook een album vol prima songs is werd in 2015 overigens al onderkend door Ryan Adams, die het album integraal coverde.
Ik heb zelf altijd meer gehad met de countrypop van Taylor Swift en nog veel meer met de indiepop van Midnights en de indiefolk van Folklore en Evermore en eerlijk gezegd vond ik 1989 tot voor kort, samen met Reputation, een van de mindere albums van Taylor Swift. Ik was echter zeer gecharmeerd van de remake van Red vorig jaar en ook Taylor’s Version van 1989 bevalt me wel.
De originele versie van 1989 werd grotendeels geproduceerd door Britney Spears producer Max Martin en zijn landgenoot Shellback. Voor de nieuwe versie werd een beroep gedaan op Christopher Rowe en op de momenteel zeer gewilde en ook zeer kundige Jack Antonoff, die overigens ook op de originele versie van het album van de partij was. Ook op Taylor’s Version van 1989 blijft Taylor Swift redelijk dicht bij de originele versies van de songs, maar het klinkt allemaal wel wat strakker, frisser en eigentijdser en bovendien vind ik ook dit keer de zang veel beter op de nieuwe versie.
Een ander voordeel van de remakes zijn de extra tracks en die zijn er ook dit keer, waardoor de nieuwe versie van Red bestaat uit 21 songs en ruim vijf kwartier muziek bevat. De Deluxe versie van het album voegt nog een track toe (met Kendrick Lamar). Het zijn absoluut interessante extra’s, waardoor de nieuwe versie van 1989 een stuk aantrekkelijker is dan het origineel.
Met de kennis van nu valt op dat Taylor Swift negen jaar geleden op de proppen kwam met een elektronisch popgeluid, dat niet zo heel ver is verwijderd van de popmuziek die momenteel wordt gemaakt. Taylor’s Version van 1989 misstaat daarom totaal niet binnen het aanbod van het moment en ik moet zeggen dat ik de goed geproduceerde popliedjes een stuk aantrekkelijker en interessanter vind dan in 2014.
Het wordt nu even doorbijten, want de nieuwe versies van het titelloze debuutalbum van Taylor Swift uit 2006 en Reputation uit 2017 lijken me een stuk minder interessant dan de vier albums die nu zijn verschenen. Het wordt zo langzamerhand bovendien wel eens tijd voor de opvolger van Midnights, maar dat zal nog wel even duren. Tot die tijd vormen de mooi opgepoetste en van betere en meer volwassen zang voorziene remakes van de oudere albums een aardige kennismaking met albums die ik destijds, ten onrechte, niet heel serieus nam. Erwin Zijleman
1989 (Taylor's Version) van Taylor Swift is verkrijgbaar via de Mania webshop: