Ik hou op zich wel van het geluid van de harp al worden albums waarop dit instrument een belangrijke rol speelt al snel zweverig. Dat valt op Maybe van Emilie Kahn erg mee, want de Canadese muzikante zet haar instrument zeer smaakvol en met mate in. De harp voorziet haar songs, die zowel de kant van indiefolk als indiepop op kunnen, wel van een duidelijk eigen geluid. Dat doet Emilie Kahn overigens niet alleen met haar harp, want de songs op Maybe zijn stuk voor stuk eigenzinnig. Het zijn op hetzelfde moment lekker in het gehoor liggende songs, wat van de beluistering van Maybe een bijzondere ervaring maakt. Dat dit album veel te mooi is om over het hoofd te zien is zeker.
De naam Emilie Kahn, van wie deze week het album Maybe is verschenen, kwam me vaag bekend voor, maar haar in 2019 verschenen solodebuut Outro deed bij mij geen belletje rinkelen. In 2015 maakte de Canadese muzikante echter ook een album onder de naam Emilie & Ogden en aan dit album (10 000) heb ik wel goede herinneringen.
Emilie staat voor Emilie Kahn, terwijl Ogden de naam van haar harp is en 10 000 werd door de combinatie van folky songs en het gebruik van de harp destijds vrijwel onmiddellijk vergeleken met de muziek van Joanna Newsom, al waren zowel de songs als de stem van Emilie Kahn een stuk toegankelijker dan die van de destijds behoorlijk populaire Amerikaanse muzikante.
Ook op Maybe maakt Emilie Kahn intensief gebruik van haar harp en bovendien heeft de muzikante uit Montreal nog altijd een voorkeur voor folky songs. Sinds 2015 is er echter ook wel het een en ander veranderd. Joanna Newsom is inmiddels bijna vergeten, waardoor Maybe van Emilie Kahn minder snel zal worden vergeleken met haar muziek. Bovendien zijn de afgelopen jaren hordes jonge vrouwelijke singer-songwriters met een voorliefde voor indiefolk en indiepop opgedoken, waardoor het niet meevalt om op te vallen binnen het aanbod van het moment.
Dat aanbod was de afgelopen week ook nog eens opvallend groot, maar het nieuwe album van Emilie Kahn wist zich desondanks vrij makkelijk staande te houden. Het zal deels de verdienste zijn van haar harp, die een belangrijke rol speelt op Maybe, zonder dat het een door de harp gedomineerd album is geworden. Emilie Kahn voegt fraaie harp akkoorden toe aan haar songs, maar ook gitaren en elektronica krijgen alle ruimte.
Het levert een fris album op, dat prima mee kan met de albums die momenteel binnen de indiefolk en de indiepop worden gemaakt. Emilie Kahn kan zowel uit de voeten met ingetogen folky songs als met voller ingekleurde en meer pop georiënteerde popsongs en in beide genres verrast ze met popsongs die zowel lekker in het gehoor liggen als tegen de haren in strijken. Vrijwel alle songs op Maybe hebben iets eigenzinnigs en dit varieert van subtiele passages tot tegendraadse wendingen.
De mooie klanken van de harp en de mooie fluisterstem van Emilie Kahn zorgen er voor dat Maybe zich snel en makkelijk opdringt, waarna het experiment en het avontuur in de muziek van de Canadese muzikante er voor zorgen dat je blijft luisteren naar dit album en er bovendien voor zorgen dat Maybe steeds interessanter wordt. Emilie Kahn zoekt binnen de indiefolk en de indiepop de grenzen op en sleept er incidenteel ook nog wat indierock bij.
De kracht van Maybe wordt versterkt door de persoonlijke teksten van Emilie Kahn, die voor het opnemen van het album haar geluk zocht in Los Angeles, maar er al snel achter kwam dat daar niet alles zonnig en succesvol is. De Canadese muzikante heeft haar songs voorzien van een flinke dosis melancholie, die de songs op Maybe voorziet van inhoud. Ik kan me goed voorstellen dat niet iedereen dit album uit de stapel releases van deze week heeft gepikt, maar hoe vaker ik naar Maybe luister, hoe meer ik verknocht raak aan de intieme en smaakvolle popliedjes van Emilie Kahn. Absoluut een aanrader dus dit mooie en eigenzinnige album. Erwin Zijleman
De muziek van Emilie Kahn is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikante: https://emiliekahn.bandcamp.com/album/maybe.