Luister naar I Let The Wind Push Down On Me van de Amerikaanse band Moontype en je wordt in eerste instantie betoverd door de bijzonder mooie en bedwelmende stem van Margaret McCarthy. Na de mooie stem volgt het al even mooie gitaarwerk op het album en ook de rest van de muziek op I Let The Wind Push Down On Me is prachtig. Moontype maakte op haar debuutalbum al indruk met bijzondere songs, maar de wat complexere songs op het nieuwe album prikkelen de fantasie nog een stuk intenser. Met name de Amerikaanse muziekpers is heel enthousiast over het tweede album van de band uit Chicago, maar dit album mogen we hier ook niet laten liggen.
I Let The Wind Push Down On Me van Moontype stond de afgelopen week in flink wat lijstjes met de meest interessantste albums van deze week. Daar kon ik me bij beluistering wel in vinden, want het is inderdaad een erg leuk album. Ik dacht met Moontype een nieuwe band op het spoor te zijn, maar op Spotify zag ik vervolgens ook het album Bodies Of Water uit het voorjaar van 2021 en dat kwam me bekend voor.
Het is een album dat ik destijds inderdaad heb besproken op de krenten uit de pop en als volgt omschreef: “Moontype heeft op haar debuut genoeg aan gitaar, bas, drums en zang, maar weet met bescheiden middelen een gevarieerd geluid te creëren, dat zich steeds nadrukkelijker opdringt”. Het is een omschrijving waar ik nog steeds achter sta, want toen ik Bodies Of Water eerder deze week weer eens beluisterde sprak het album me direct weer aan.
Dat ik het debuutalbum van Moontype in 2021 weer snel vergeten ben begrijp ik eerlijk gezegd ook wel, want de band uit Chicago, Illinois, maakt op haar debuutalbum de mix van indierock, indiepop en indiefolk die door heel veel bands wordt gemaakt. Het debuutalbum van Moontype viel ondanks een heel behoorlijk niveau dan ook niet op in 2021, maar ik schat de kansen van de Amerikaanse band vier jaar later hoger in.
Op I Let The Wind Push Down On Me laat Moontype immers een interessanter geluid horen en het is bovendien een geluid dat veel mooier klinkt dan het geluid op Bodies Of Water. De band is van een drietal een viertal geworden en heeft een extra gitarist in de gelederen. Bovendien voegen gastmuzikanten dit keer ook subtiele bijdragen van synths toe, wat het geluid van Moontype wat rijker en veelzijdiger maakt.
Het is een geluid dat direct vanaf de openingstrack ook wat complexer en avontuurlijker is, al verliest Moontype ook op I Let The Wind Push Down On Me de lekker in het gehoor liggende popsong niet uit het oog. Het klinkt af en toe wat minder ruw en juist wat melodieuzer dan op het debuutalbum, maar de scherpe randjes zijn zeker niet verdwenen.
Ook op I Let The Wind Push Down On Me valt vooral de stem van zangeres Margaret McCarthy op. Het is een stem die perfect zou passen bij wat zweverige dreampop of zelfs in het soort muziek dat Cocteau Twins ooit maakte, maar ook in de indierock songs van Moontype valt de stem van Margaret McCarthy in positieve zin op. Het is een hoge en geschoold klinkende stem, die zich in kwalitatief opzicht makkelijk weet te onderscheiden van de meeste andere stemmen van het moment.
Dat doet Moontype ook in muzikaal opzicht, want net als op het debuutalbum staat de band uit Chicago garant voor een veelkleurig geluid, dat zowel in de stevigere als in de meer ingetogen songs zeer aanspreekt. Het zit allemaal wat complexer in elkaar dan op het debuutalbum, waardoor je de songs op I Let The Wind Push Down On Me wat vaker moet horen voor ze helemaal geland zijn.
Dan hoor je ook nog wat beter hoe mooi en inventief de soms bijna proggy gitaarlijnen op het album zijn en hetzelfde geldt ook voor het baswerk van Margaret McCarthy en het drumwerk op het album. Moontype maakte met haar debuutalbum misschien net niet genoeg indruk om er uit te springen in het aanbod van dat moment, maar dat lukt de band wat mij betreft wel met het nog veel betere tweede album. Erwin Zijleman
De muziek van Moontype is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://moontype.bandcamp.com/album/i-let-the-wind-push-down-on-me.