Rebekka Karijord - The Noble Art Of Letting Go
Rebekka Karijord is een Noorse singer-songwriter die opereert vanuit het Zweedse Stockholm. Uit het hoge Noorden bereiken ons de afgelopen jaren vooral Scandinavische ijsprinsessen en zangeressen die de electropop hoog in het vaandel hebben staan, maar Rebekka Karijord is uit ander hout gesneden. Op The Noble Art Of Letting Go verrast Rebekka Karijord met even warmbloedige als eigenzinnige singer-songwriter pop. Het eerste dat opvalt aan de derde plaat van de Noorse (de vorige twee zijn me compleet ontgaan) is haar bijzondere stemgeluid. In eerste instantie deed het me vooral denken aan Natalie Merchant, maar na verloop van tijd hoorde ik ook veel van Carly Simon, Judie Tzuke, Paula Cole en Evanescence’s Amy Lee. The Noble Art Of Letting Go is een ouderwets aandoende singer-songwriter plaat die ook in de jaren 70 of 80 gemaakt had kunnen worden, maar klinkt zeker niet achterhaald en overbodig. Rebekka Karijord maakt zeker geen pure singer-songwriter muziek, maar flirt voortdurend met pop en is niet vies van een lekker vol geluid. Naast de fraaie stem van Rebekka Karijord staat de piano centraal op The Noble Art Of Letting Go, waarna strijkers, harp en opvallende percussie zorgen voor het eigenzinnige tintje. De songs van Rebekka Karijord maken vaak een wat complexe indruk, wat de vergelijking oproept met het werk van Kate Bush en zeker ook Tori Amos, maar The Noble Art Of Letting Go laat zich met enig geduld vrij gemakkelijk doorgronden. Rebekka Karijord schrijft mooie vaak wat melancholieke popliedjes die zich behoorlijk opdringen. The Noble Art Of Letting Go is geen plaat die je op de achtergrond moet laten voortkabbelen, maar een plaat waar je naar moet luisteren. Dat is een prima tijdbesteding, want de ietwat eigenzinnige popliedjes van de Noorse blijven voorlopig nog wel even doorgroeien. Dat is niet alleen de verdienste van de fraaie instrumentatie en de bijzonder mooie en emotievolle vocalen, maar ook van de opvallende en eigenzinnige songs die Rebekka Karijord schrijft. Het zijn stuk voor stuk songs die vermaak en diepgang weten te combineren en je hierbij ook nog eens weten te raken; een bijzondere combinatie. Rebekka Karijord laat zich op The Noble Art Of Letting Go in één van de tracks bijstaan door de eveneens vanuit Stockholm opererende maar uit Noorwegen afkomstige Ane Brun. Na beluistering van deze hele mooie en knappe plaat kan ik alleen maar concluderen dat de door mij zeer bewonderde Ane Brun er een hele serieuze concurrent bij heeft. De zoveelste aanwinst uit het hoge Noorden; voor de afwisseling geschikt voor alle seizoenen. Erwin Zijleman
Rebekka Karijord is een Noorse singer-songwriter die opereert vanuit het Zweedse Stockholm. Uit het hoge Noorden bereiken ons de afgelopen jaren vooral Scandinavische ijsprinsessen en zangeressen die de electropop hoog in het vaandel hebben staan, maar Rebekka Karijord is uit ander hout gesneden. Op The Noble Art Of Letting Go verrast Rebekka Karijord met even warmbloedige als eigenzinnige singer-songwriter pop. Het eerste dat opvalt aan de derde plaat van de Noorse (de vorige twee zijn me compleet ontgaan) is haar bijzondere stemgeluid. In eerste instantie deed het me vooral denken aan Natalie Merchant, maar na verloop van tijd hoorde ik ook veel van Carly Simon, Judie Tzuke, Paula Cole en Evanescence’s Amy Lee. The Noble Art Of Letting Go is een ouderwets aandoende singer-songwriter plaat die ook in de jaren 70 of 80 gemaakt had kunnen worden, maar klinkt zeker niet achterhaald en overbodig. Rebekka Karijord maakt zeker geen pure singer-songwriter muziek, maar flirt voortdurend met pop en is niet vies van een lekker vol geluid. Naast de fraaie stem van Rebekka Karijord staat de piano centraal op The Noble Art Of Letting Go, waarna strijkers, harp en opvallende percussie zorgen voor het eigenzinnige tintje. De songs van Rebekka Karijord maken vaak een wat complexe indruk, wat de vergelijking oproept met het werk van Kate Bush en zeker ook Tori Amos, maar The Noble Art Of Letting Go laat zich met enig geduld vrij gemakkelijk doorgronden. Rebekka Karijord schrijft mooie vaak wat melancholieke popliedjes die zich behoorlijk opdringen. The Noble Art Of Letting Go is geen plaat die je op de achtergrond moet laten voortkabbelen, maar een plaat waar je naar moet luisteren. Dat is een prima tijdbesteding, want de ietwat eigenzinnige popliedjes van de Noorse blijven voorlopig nog wel even doorgroeien. Dat is niet alleen de verdienste van de fraaie instrumentatie en de bijzonder mooie en emotievolle vocalen, maar ook van de opvallende en eigenzinnige songs die Rebekka Karijord schrijft. Het zijn stuk voor stuk songs die vermaak en diepgang weten te combineren en je hierbij ook nog eens weten te raken; een bijzondere combinatie. Rebekka Karijord laat zich op The Noble Art Of Letting Go in één van de tracks bijstaan door de eveneens vanuit Stockholm opererende maar uit Noorwegen afkomstige Ane Brun. Na beluistering van deze hele mooie en knappe plaat kan ik alleen maar concluderen dat de door mij zeer bewonderde Ane Brun er een hele serieuze concurrent bij heeft. De zoveelste aanwinst uit het hoge Noorden; voor de afwisseling geschikt voor alle seizoenen. Erwin Zijleman