Achter Melody’s Echo Chamber gaat de uit Parijs afkomstige muzikante Melody Prochet schuil. De Française maakt al een aantal jaren muziek met haar band My Bees Garden, maar haar carrière raakte in een stroomversnelling nadat ze toerde met de Australische band Tame Impala. Tame Impala voorman Kevin Parker was diep onder de indruk van de muziek (en de verschijning) van de Franse muzikante en staat Melody Prochet nadrukkelijk bij op het titelloze debuut van Melody’s Echo Chamber. Parker heeft uiteindelijk een flinke vinger in de pap op de plaat, maar laat de hoofdrol aan Melody Prochet. Net als Kevin Parker heeft Melody Prochet een voorliefde voor psychedelische klanken, wat van het debuut van Melody’s Echo Chamber een lekker dromerig geheel maakt. De muziek van Melody’s Echo Chamber lijkt overigens niet direct op die van Tame Impala, maar schuift wat meer op in de richting van de dreampop uit de jaren 90. Dat betekent dat breed uitwaaierende gitaarlijnen en wolken dromerige synths het geluid van de band bepalen en dat de vocalen engelachtig en zoet zijn. Het debuut van Melody’s Echo Chamber doet wel wat denken van de platen die bands als Lush in de jaren 90 maakten, al hebben Melody Prochet en Kevin Parker de muziek van Melody’s Echo wel voorzien van een eigentijds tintje en maakt Melody Prochet geen geheim van haar Franse afkomst. Bovendien mag Parker zo af en toe los gaan met lekker scheurend gitaarwerk, waardoor het tweetal zich verder weet te onderscheiden van de dreampop uit de jaren 90. Het debuut van Melody’s Echo Chamber blijkt al snel een zwaar verslavende plaat. In eerste instantie doen vooral de dromerige instrumentatie en de honingzoete vocalen van Melody Prochet hun werk, maar vervolgens beginnen ook de wat minder in de pas lopende muzikale bijdragen van Kevin Parker op te vallen. Op het debuut van Melody’s Echo Chamber is van alles te beleven, maar het is ook een plaat waarbij het heerlijk wegdromen is. Kevin Parker verraste een week of wat geleden met de imponerende nieuwe plaat van Tame Impala, maar doet dit nu nog eens dunnetjes over met zijn Franse liefje. Melody’s Echo Chamber lijkt heel even voort te borduren op Dreampop uit vervlogen tijden, maar blijkt al snel een fascinerende luistertrip vol invloeden. Het is een plaat die in eerste instantie mogelijk een wat rommelige indruk maakt, maar neem de tijd voor de muziek van Melody’s Echo Chamber en de veelkleurige puzzelstukjes vallen allemaal op hun plaats, net zoals dat in het verleden gebeurde bij bands als Broadcast en Stereolab. Het is muziek waarmee de muziek van Melody’s Echo Chamber uiteindelijk misschien nog wel het best is te vergelijken, al blijft het een vergelijking van appels en peren. Erwin Zijleman
