Drive-By Truckers - English Oceans

De uit Athens, Georgia, afkomstige band Drive-By Truckers debuteerde zo’n 16 jaar geleden en heeft sindsdien minstens 10 prima platen afgeleverd. De doorbraak kwam met het vooral op Southern Rock geënte Southern Rock Opera uit 2001, maar op de platen die volgden liet de band horen dat het te veelzijdig is om in een enkel hokje te worden geduwd. Ondanks het vertrek van belangrijke songwriters als Jason Isbell (die vorig jaar één van de beste rootsplaten van het jaar maakte) en Shonna Tucker (die de band na de vorige plaat verliet en wiens songs overigens lang niet door iedereen werden gewaardeerd), heeft Drive-By Truckers het hoge niveau van de platen uit de beginjaren moeiteloos weten vast te houden. Daar slaagt de band ook weer in op het onlangs verschenen English Oceans. Op English Oceans draagt, naast voorman Patterson Hood, vooral lid van het eerste uur Mike Cooley (op Allmusic.com getypeerd als de George Harrison van de Drive-By Truckers) de nodige songs aan en ook deze Cooley blijkt een buitengewoon getalenteerd songwriter. English Oceans is een verrassend veelzijdige plaat waarop de Drive-By Truckers steeds weer een net iets ander geluid laten horen. De plaat opent met een rock ’n roll song die de Stones nooit meer zullen maken, begeeft zich hierna op het terrein van Neil Young, om vervolgens via The Go-Betweens (!) bij R.E.M. uit te komen. Zo kan ik nog wel even doorgaan met het noemen van namen, maar uiteindelijk is English Oceans toch vooral een Drive-By Truckers plaat. English Oceans bevat een aantal meer ingetogen songs die als alt-country kunnen worden getypeerd, maar de band weet ook nog altijd te overtuigen met de lekker in het gehoor liggende rocksongs die in het verleden zo belangrijk waren maar de laatste jaren wat naar de achtergrond werden gedrongen. English Oceans weet misschien niet zo te imponeren of te verrassen als onbetwiste meesterwerken als Southern Rock Opera, Decoration Day, The Dirty South, A Blessing And A Curse en Brighter Than Creation’s Dark, maar net als voorganger Go-Go Boots is het een bovengemiddeld goede plaat met een flink aantal topsongs. Met name Patterson Hood heeft nog altijd patent op mooie verhalen, waarin hij net zo makkelijk de dialoog met schrijver en muzikant Willy Vlautin aan gaat als een overleden lid van de Drive-By Truckers crew eert, maar ook de songs van Mike Cooley mogen er zijn. Zoals we inmiddels gewend zijn maakt de, dit keer net wat rauwere, productie van David Barbe het fraai af. Met English Oceans zullen de Drive-By Truckers waarschijnlijk geen nieuwe zieltjes winnen, maar een ieder die de band al 16 jaar een warm hart toedraagt zal ook weer genieten van de nieuwe plaat van de band uit Athens, Georgia, die het stapeltje prachtplaten weer wat verder heeft opgehoogd. Ik koester ook deze, met hart en ziel inmiddels. Erwin Zijleman