Ik ga er niet geheimzinnig over doen; het rijtje Elvis Presley in mijn platenkast is niet heel erg omvangrijk. The King was al lang niet meer onder ons toen ik voor het eerst zijn werk in huis haalde, naast de verzameling grootste hits die vast wel ergens rondslingerde in mijn ouderlijk huis. Ik beperkte me hierbij tot het volgens de critici meest essentiële werk: zijn titelloze debuut uit 1956, From Elvis In Memphis uit 1969 en de verzamelde Sun Sessions, waarvan ik met name From Elvis In Memphis tot op de dag van vandaag koester als één van de hoogtepunten uit de geschiedenis van de popmuziek. De afgelopen week kwam er toch nog een plaat bij in het rijtje Elvis in de platenkast: het opnieuw uitgebrachte Elvis Recorded Live On Stage In Memphis uit 1974. Bij 1974 denk je niet direct aan Elvis in topvorm. De drie jaar later overleden grootheid was ook in 1974 al heel wat kilo’s te zwaar en ten prooi gevallen aan alles wat slecht is voor een mens. Ik had dan ook geen hoge verwachtingen met betrekking tot deze live-registratie en verwachtte een naar adem happende Elvis die zich door zijn repertoire heen worstelt, zoals te horen is op meerdere live-platen uit zijn nadagen. Elvis Recorded Live On Stage In Memphis is echter een verrassend sterke plaat. Nadat zijn hernieuwde kennismaking met de studio in Memphis vijf jaar eerder al voor zijn waarschijnlijk beste plaat had gezorgd, wilde Elvis ook zijn terugkeer in een concertzaal in Memphis tot een succes maken. Na beluistering van Elvis Recorded Live On Stage In Memphis kan ik alleen maar concluderen dat hij hierin geslaagd is. Elvis liet zich op die lenteavond in maart bijstaan door een flink uit de kluiten gewassen band, die naast zijn geweldige gitaristen bestond uit flink wat blazers en een heel leger aan achtergrondvocalisten. De band blijkt in staat om een vol en heerlijk broeierig geluid neer te zetten, waarin met name het fantastische gitaarspel opvalt. Direct vanaf de eerste noten gaat het dak er af in Memphis en dat laat ook 40 jaar na dato de luisteraar niet onberoerd. Elvis springt kris kras door zijn omvangrijke repertoire heen; de ene keer met medleys van grote hits, de andere keer met langer uitgesponnen versies van zijn songs. Elvis is nu bekend als de koning van de rock ’n roll, maar op deze avond in Memphis blijkt hij ook de koning van de soul en de gospel. Elvis geniet, zijn band heeft er zin in en het publiek is de grote winnaar. De legacy edition van Elvis Recorded Live On Stage In Memphis bevat, in tegenstelling tot de oorspronkelijke release uit 1974, de complete versie van het precies 40 jaar geleden opgenomen concert. Destijds werd er driftig geknipt in de interactie met het publiek, maar deze blijkt achteraf bezien waardevol. Elvis laat op Elvis Recorded Live On Stage In Memphis immers horen dat hij ook drie jaar voor zijn dood nog een uitstekende performer en een geweldig zanger was. Het levert een plaat op die zeker niet misstaat tussen het rijtje Elvis hoogtepunten in mijn platenkast. En was het dan een toevalstreffer op 20 maart 1974 in Memphis? Nee, de bonus-disc van deze fraaie reissue bevat opnamen van een concert een aantal dagen eerder en dit blijkt minstens net zo goed. Hoogste tijd dus om de geschiedenis van de laatste jaren van Elvis te herschrijven: in 1974 was hij nog lang niet afgeschreven. Zeker niet op het podium in Memphis. Erwin Zijleman