Soko - I Thought I Was An Alien

Grappig. Een maand of vier geleden was SoKo nog mijn obscure ontdekking en daar kwam ik na ruim een jaar achter. Nu heeft ze opeens een wereldhit door een filmpje waarin onbekenden met elkaar zoenen (https://www.youtube.com/watch?v=IpbDHxCV29A&feature=youtu.be&eml=2014March21/1381006/6011852). Haar plaat is er niet minder mooi om. Daarom nogmaals aandacht voor het briljante I Thought I Was An Alien. 

Ik las pas een mooie column van iemand die zich vreselijk ergerde aan de aanbevelingen van Spotify (wat alleen maar erger werd toen hij Spotify op het verkeerde been probeerde te zetten). Zelf ervaar ik ook dat de aanbevelingen van Spotify de plank soms flink mis slaan, maar ik moet vooral lachen om de steeds terugkerende suggesties om Bob Dylan en Tom Waits eens te proberen. Ik heb Spotify echter alle fouten vergeven nadat de software op de proppen kwam met een gouden tip. Opeens stond het er: "Recommend for you: SoKo". Ik klikte door en kwam terecht bij haar plaat I Thought I Was An Alien; een plaat die begin vorig jaar al is verschenen, maar hier tot dusver geen aandacht heeft weten te trekken. SoKo is het alter ego van de Franse zangeres Stéphanie Sokolinski, in Frankrijk ook een behoorlijk bekende actrice (en naar verluid activiste). Als SoKo maakt ze muziek die geen moment Frans klinkt. I Thought I Was An Alien staat vol met vreemde geluiden, eenvoudige ritmes (vaak voortgebracht door een ritmebox) en zang die wel wat doet denken aan die van Mazzy Star’s Hope Sandoval (een van mijn persoonlijke favorieten). Ook in muzikaal opzicht doet de muziek van SoKo wel wat denken aan die van Mazzy Star (waardoor ik de aanbeveling van Spotify inmiddels wel begrijp), al is de muziek van de Française een stuk wereldvreemder en klinkt deze ook meer dan eens als een nog onderkoeldere versie van Cat Power oude stijl. SoKo maakt psychedelisch aandoende muziek en giet deze in folky songs. Haar intieme popliedjes worden ingekleurd met prachtige gitaarloopjes (soms eerder miniatuurtjes), een volgende overeenkomst met Mazzy Star, stemmige strijkers en hier en daar keyboards en blazers. De sobere instrumentatie wordt gecombineerd met lome en zwoele vocalen die in een aantal gevallen eerder gesproken dan gezongen worden, maar in tegenstelling tot Mazzy Star maakt SoKo geen muziek om bij weg te dromen. Hiervoor zijn haar popliedjes toch net wat te tegendraads en bieden ze te weinig houvast. Houvast of niet, de songs van SoKo hebben iets heel bijzonders, of zelfs iets magisch, en wisten mij in ieder geval volledig in te pakken. Ik heb I Thought I Was An Alien inmiddels meerdere keren gehoord, maar nog steeds hoor ik nieuwe dingen in de muziek van SoKo, en dan ben ik nog niets eens begonnen aan het doorgronden van haar Engelstalige teksten, die op het eerste gehoor een indringende, emotionele en poëtische indruk maken. Ik begrijp eigenlijk niet dat ik niet eerder op het spoor van SoKo ben gekomen, want haar zwoele, intieme en bezwerende muziek vormt een perfecte match met mijn muzieksmaak. Alle eer voor Spotify, maar vanaf nu hou ik deze eigenzinnige Franse dame zelf nauwlettend in de gaten. Ik heb immers het idee dat er nog meer meesterwerken van het kaliber I Thought I Was An Alien kunnen volgen. Of die er komen of niet, I Thought I Was An Alien blijf ik zeer waarschijnlijk voorgoed koesteren. Erwin Zijleman