Majke Voss Romme is een Deense singer-songwriter die muziek maakt als Broken Twin (geen onverstandige keuze als je het mij vraagt). May is het debuut van Broken Twin en het is een hele mooie en verrassende plaat. Broken Twin maakt op haar debuut uiterst stemmige muziek die werkelijk overloopt van melancholie. In de openingstrack doet de muziek van Broken Twin wel wat denken aan de muziek van de Oostenrijkse Soap & Skin, al heeft Broken Twin het gitzwart verruilt voor gewoon zwart en heel af en toe donkergrijs, waarna ze klinkt als een volwassen Birdy.
Het debuut van Broken Twin is een plaat met een uiterst sobere en soms bijna minimalistische instrumentatie, maar het is ook een instrumentatie die opvalt door variatie. In de ene track domineert een uiterst spaarzaam ingezette piano, in een volgende track bepalen al even sobere gitaarlijnen het geluid, maar Broken Twin is ook niet vies van bijna spookachtige elektronica die vanuit het niets als een nevelwolk om je heen slaat of van bijna bezwerende percussie, al wordt alles veel soberder ingezet dan het bovenstaande misschien doet vermoeden.
De sobere maar uiterst trefzekere instrumentatie past uitstekend bij de bijna weemoedige vocalen van de Deense singer-songwriter, die afwisselend klinkt als een Britse folkie en een Scandinavische ijsprinses.
May is naar verluid de soundtrack van de lente, maar als dit lentemuziek is betwijfel ik of ik de winterplaat van Broken Twin wel wil horen. Laat het prachtig klinkende May uit de speakers komen en de ijsbloemen vormen zich op de ruit. Broken Twin maakt muziek die de zon achter donkere wolken doet verdwijnen, maar voor Broken Twin begrippen is het kennelijk nog behoorlijk lichtvoetig.
Ik denk dat veel mensen May al wat aan de donkere kant zullen vinden, maar wat mij betreft kan het nog net. Zeker als je eenmaal gewend bent aan de bijzonder donkere ondertoon van de muziek van Broken Twin valt er veel te genieten. De mooie stem van Majke Voss Romme dringt zich langzaam maar zeker steeds meer op en in de bijzondere instrumentatie komen steeds meer subtiele details aan de oppervlakte. Broken Twin maakt muziek die dwingt tot luisteren en die al snel iets met je doet, of je dat nu wilt of niet; net als de donkere muziek van bijvoorbeeld Nick Drake dat een aantal decennia geleden deed.
May klinkt als een plaat van Antony & The Johnsons zonder Antony maar met een goede zangeres, als een obscure vroege plaat van Cat Power, als Agnes Obel na een flinke depressie of gewoon als het zusje van Nick Drake of Leonard Cohen.
Het is muziek die aandacht vraagt, want bij oppervlakkige beluistering vervliegt de muziek van Broken Twin bijna onmiddellijk. Iedereen die tijd steekt in deze plaat en niet bang is voor een flinke dosis melancholie wordt uiteindelijk rijkelijk beloond. May valt immers niet alleen op door een hele bijzondere instrumentatie en mooie emotievolle zang, maar blinkt ook uit door songs die een groot schrijftalent verraden. Ook de bijzonder mooie productie van Ian Caple (Tindersticks, Kate Bush) mag niet onvermeld blijven, want deze geeft de plaat nog wat meer diepgang en intensiteit.
Het woord intensiteit duikt pas aan het eind van deze recensie op, maar is wat mij betreft het sleutelwoord wanneer het gaat om het beschrijven van het debuut van Broken Twin. May klinkt als een plaat die Broken Twin speciaal voor jou heeft gemaakt. Het is een plaat die niet alleen een vrolijke boodschap brengt, maar hij komt wel recht uit het hart. Absoluut een van de meest indrukwekkende debuten van 2014 tot dusver en mogelijk een debuut dat het net zo ver gaat schoppen als het al weer bijna vergeten debuut (Lovetone For Vacuum) van de Oostenrijkse Soap & Skin uit 2009. Erwin Zijleman
