Vandaag voor de afwisseling eens iets heel anders. Anton Maskeliade is een Russische muzikant die op geheel eigen wijze muziek maakt. Het grootste deel van zijn muziek komt immers tot stand via zogenaamde ‘Leap Motion’ technologie. Uiteenlopende devices reageren op de bewegingen van de Russische muzikant en creëren zo een even onnavolgbaar als fascinerend geluid. Dat ziet er leuk uit (check zijn video's), maar klinkt nog bijzonderder.Dit klinkt waarschijnlijk als overpretentieuze muziek die kunst genoemd wil worden. Het was ook mijn eerste associatie en het is een associatie waar ik over het algemeen niet vrolijk van wordt. Nadat alle vooroordelen overboord waren gezet begon ik echter te genieten van de bijzondere muziek van Anton Maskeliade, al maakt de Rus het de luisteraar nergens makkelijk.
Subtract The Silence Of Myself is een plaat die van de hak op de tak springt en net zo makkelijk verrast met mooie dromerige klanken als met op de zenuwen werkende ritmes. Anton Maskeliade is over het algemeen een beweeglijk type, wat resulteert in gejaagde ritmes. Deze worden gecombineerd met mooie lome elektronische klanken, knappe gitaarloopjes, vervreemdende samples en wat onvaste vocalen. Het is in eerste instantie met niets te vergelijken.
Het zijn zeker geen doorsnee popliedjes die Anton Maskeliade maakt. In de meeste gevallen ontbreekt het houvast en moet je het in eerste instantie vooral doen met de mooie dromerige passsages. Na enige tijd begint er echter wel meer op zijn plaats te vallen en krijgt de muziek van Anton Maskeliade een bijna bezwerende uitwerking.
Het doet me heel af en toe wel wat denken aan de platen van Peter Gabriel uit het begin van de jaren 80 of de platen van Robert Fripp uit dezelfde periode, al klinkt de muziek van Anton Maskeliade wel een stuk moderner, bevat deze muziek ook volop invloeden uit de hedendaagse elektronische muziek en zijn er ook wel raakvlakken met een band als Radiohead.
Subtract The Silence Of Myself is een plaat vol dynamiek en verrassing die je maar op het verkeerde been blijft zetten. Dat is in eerste instantie nog wel eens frustrerend, maar na enige tijd begin je zoals gezegd te genieten van de unieke muziek van deze Russische muzikant. Anton Maskeliade is niet vies van flink experimenteren, maar experimenteren is op Subtract The Silence Of Myself geen doel maar een middel. Wanneer je de songs op de plaat wat beter kent is het debuut van Anton Maskeliade veel meer dan een collectie op bijzondere wijze gecreëerde geluiden. De plaat staat vol met popsongs met een kop en een staart. Het zijn misschien niet de popsongs die je kent, maar enige gewenning doet wonderen.
Anton Maskeliade maakt misschien de muziek van de toekomst, maar hij kent ook zijn klassiekers en put op geheel eigen wijze uit de archieven van een aantal decennia popmuziek. Zo heel af en toe hoor je als basis een bijna doorsnee popliedje, maar dit wordt vervolgens omgeven door zoveel bijzondere geluiden dat je al snel het houvast mist en de magie zijn intrede doet.
Mijn advies: oordeel zeker niet te snel over deze plaat. In eerste instantie werd ik er vooral heel nerveus van, maar het went snel. Pas veel later openbaren de schoonheid en het unieke karakter van deze plaat zich. Anton Maskeliade maakt op niet alledaagse wijze muziek, maar het is absoluut muziek. Muziek van een hoog niveau als je het mij vraagt en ook muziek die iets toevoegt aan alles wat er al is. Zeker niet makkelijk, maar van alleen maar makkelijke muziek wordt uiteindelijk geen enkele muziekliefhebber vrolijk. Op zoek naar een muzikale uitdaging? Bijzonderder dan deze plaat zal je ze niet snel vinden. Erwin Zijleman
Subtract The Silence Of Myself van Anton Maskeliade ligt nog niet in Nederland in de winkel, maar kan voor slechts 4 dollar worden verkregen via Bandcamp (http://antonmaskeliade.bandcamp.com). Doen!