Time To Go Home, de tweede plaat van de uit vier vrouwen bestaande band uit Walla Walla, Washington, maakte in eerste instantie niet eens zoveel indruk, maar naarmate ik de plaat vaker hoorde, raakte ik steeds meer verknocht aan de zowel door dreampop als door noiserock beïnvloede muziek van Chastity Belt.
Op de nieuwe plaat nemen de vier vrouwen van Chastity Belt flink gas terug, waardoor de vergelijking met Sleater Kinney en andere bands uit de Riot Grrrl beweging wat minder vaak zal opduiken dan bij beluistering van de vorige plaat van de band. Invloeden uit de dreampop zijn daarentegen nog wel in ruime mate te horen op I Used To Spend So Much Time Alone en krijgen gezelschap van invloeden uit de postpunk en de indie-rock.
Op haar vorige plaat maakte Chastity Belt flink wat indruk met het mooie gitaarwerk en dit is ook op I Used To Spend So Much Time Alone dik in orde. Het is gitaarwerk dat breed uit kan waaien, maar ook kan betoveren met bijna minimalistische miniatuurtjes of juist heerlijk gruizig van leer kan trekken. Over de wat onderkoelde vocalen van frontvrouw Julia Shapiro was ik bij mijn eerste kennismaking met de muziek van Chastity Belt minder te spreken, maar inmiddels kan ik de flarden 70s en 80s doom in haar stem zeer waarderen.
Chastity Belt vertrouwde op haar eerste twee platen vooral op de wat stekeligere rocksongs. I Used To Spend So Much Time Alone klinkt ook nog wel eens rauw en stekelig, maar in de meeste gevallen kiest het viertal uit Walla Walla (het ziet er helaas niet zo fascinerend uit als het klinkt) voor bezwerende klanken die het beste van Lush en Siouxsie & The Banshees vermengen.
Dat is een kunstje momenteel veel vaker gehoord wordt, maar Chastity Belt maakt op I Used To Spend So Much Time Alone ook indruk met geweldige songs. De rauwe songs die vrijwel onmiddellijk hun punt maken, zijn vervangen door songs die zich langzaam maar genadeloos opdringen.
Het knappe van de nieuwe plaat van Chastity Belt is dat het muziek maakt die direct bekend in de oren klinkt, maar uiteindelijk blijkt opgebouwd uit componenten die in het verleden niet op deze wijze verenigd werden. Het bijzondere fraaie gitaarwerk op de plaat slaat de bruggen tussen de verschillende genres en tussen de wat stevigere songs en de opvallend lome songs. Het is gitaarwerk dat me bij herhaalde beluistering van de plaat ook meer dan eens doet denken aan dat op de platen van Mazzy Star en een grotere compliment kan ik een band niet maken.
I Used To Spend So Much Time Alone overtuigt door het prachtige geluid wat makkelijker dan zijn voorganger, maar beschikt over dezelfde groeipotentie als deze voorganger, waardoor zeker de langzamere songs op de plaat uiteindelijk hoog reiken.
Chastity Belt krijgt in Nederland nog niet heel veel aandacht met haar muziek, maar heeft met I Used To Spend So Much Time Alone een prachtplaat afgeleverd. Een prachtplaat die alleen maar mooier en mooier wordt. Erwin Zijleman