Na het uitstekende Sirens Of The Ditch uit hetzelfde jaar, formeerde Jason Isbell in 2008 zijn band The 400 Unit om zijn songs ook op het podium te kunnen vertolken.
The 400 Unit was van de partij op de twee prima platen die Jason Isbell na zijn debuut maakte (Jason Isbell & The 400 Unit uit 2009 en Here We Rest uit 2011), maar was niet van de partij op de twee platen die hierna volgden.
Met deze platen, Southeastern uit 2013 en Something More Than Free uit 2015, groeide Jason Isbell uit tot de smaakmakers binnen de Amerikaanse rootsmuziek van het moment en leverde de muzikant uit Green Hill, Alabama, bovendien twee onbetwiste jaarlijstjesplaten af.
Op het deze week verschenen The Nashville Sound doet Jason Isbell wederom een beroep op topproducer Dave Cobb, die ook de twee vorige platen zo mooi produceerde, maar is ook The 400 Unit terug van weggeweest. Heeft de terugkeer van de band veel effect op het geluid van Jason Isbell? Ja en nee.
The Nashville Sound bevat flink wat meer ingetogen songs die ook op de twee vorige platen hadden kunnen staan, maar bevat ook een aantal net wat stevigere en voller klinkende songs, waarin de muziek van Jason Isbell wordt voorzien van een bandgeluid. In de wat stevigere songs combineert het gitaarwerk van Jason Isbell buitengewoon fraai met dat van The 400 Unit gitarist Sadler Vaden, maar ook Jason Isbell’s vrouw Amanda Shires mag net wat steviger uithalen met haar viool. Deze Amanda Shires zorgt overigens ook voor de achtergrondvocalen en deze zijn ook dit keer weer prachtig en tillen de songs naar nog net wat grotere hoogten.
De invloed van The 400 Unit is in de meeste songs beperkt, maar de aanwezigheid van de band voorziet The Nashville Sound wel van net wat meer dynamiek en variatie. Persoonlijk hoor ik Jason Isbell liever in wat meer ingetogen songs, maar de schoonheid van deze songs wordt alleen maar benadrukt door het incidentele stevigere werk, dat herinnert aan de band die Jason Isbell tien jaar geleden verliet.
De dynamiek en variatie dragen absoluut bij aan de schoonheid van de plaat, maar ook The Nashville Sound wordt gedragen door de geweldige songs van Jason Isbell. Het is nauwelijks te geloven dat Jason Isbell tien jaar geleden slechts een bescheiden rol had bij Drive-By Truckers, want ook op The Nashville Sound laat de Amerikaan weer horen dat hij behoort tot de beste songwriters binnen de Amerikaanse rootsmuziek van het moment.
De nieuwe plaat van Jason Isbell en zijn band maakt niet alleen indruk met geweldige songs, maar ook met een doeltreffende en gevarieerde instrumentatie, een zeer trefzekere productie van Dave Cobb en zeker ook door de emotievolle zang van Jason Isbell, die de afgelopen jaren alleen maar beter is gaan zingen.
De conclusie zal duidelijk zijn: Jason Isbell heeft wederom een plaat gemaakt waar liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek niet omheen kunnen. Erwin Zijleman