Iets meer dan een jaar na de zo geslaagde comeback plaat is Cheap Trick al weer terug en ook We're All Alright! mag er weer zijn.
Cheap Trick kreeg een paar jaar geleden volkomen terecht een plekje in de Rock ’n Roll Hall Of Fame en dat heeft de band vleugels gegeven. De cover van de nieuwe plaat van de band bevat deels foto’s uit de oude doos, maar alle songs zijn gelukkig gloednieuw.
Heel veel invloed op het geluid van de band heeft het overigens niet gehad, want ook op We’re All Allright! borduurt Cheap Trick nadrukkelijk voort op het geluid waarmee de band in de tweede helft van de jaren 70 zo succesvol was.
Het is een geluid dat zich nadrukkelijk heeft laten inspireren door de grote Britse bands uit de jaren 60, waarbij ik veel meer van The Who en The Kinks hoor dan van The Beatles of The Stones. Het geluid van Cheap Trick staat hiernaast met minstens één been in 70s hardrock en heeft ook wat meegekregen uit de punk die floreerde toen Cheap Trick doorbrak. Cheap Trick heeft aan al deze Britse invloeden ook nog wat invloeden uit de Amerikaanse rockmuziek toegevoegd en combineert al deze invloeden in tijdloos klinkende rocksongs.
Natuurlijk is het zo dat je in plaats van We're All Alright! net zo makkelijk een Cheap Trick plaat uit de tweede helft van de jaren 70 kunt opzetten, maar wat klinkt het allemaal weer lekker. Cheap Trick grossiert op haar nieuwe plaat in rocksongs vol aansprekende melodieën en aanstekelijke refreinen en combineert dit met een lekker zwaar aangezette ritmesectie, prima zang en natuurlijk heel veel fantastisch gitaarwerk.
Gitarist Rick Nielsen kent zijn klassiekers een strooit driftig met geweldige solo’s en heerlijke riffs, maar ook de rest van de band (alleen drummer van het eerste uur Bun E. Carlos is inmiddels met pensioen en vervangen door de zoon van Rick Nielsen, Daxx) heeft er op We're All Alright! hoorbaar zin in.
De eerdere bewering dat Cheap Trick voor een zeer groot deel leunt op het eigen verleden wordt gelogenstraft in een aantal tracks waarin wordt gekozen voor een net wat meer ingetogen geluid, maar vintage Cheap Trick is gelukkig nooit ver weg.
Net als Bang, Zoom, Crazy... Hello vorig jaar, is ook We're All Alright! direct bij eerste beluistering een ultieme feel-good plaat vol onweerstaanbare rocksongs, maar We're All Alright! is ook de groeiplaat die zijn voorganger eveneens was.
Er zijn momenteel verrassend weinig jonge honden die het soort rockmuziek maken waar Cheap Trick zo goed in is. Dat is aan de ene kant jammer, maar zo lang de oude meesters uit Philadelphia het kunstje nog zo goed beheersen als op We're All Alright! hoeven we er niet al te lang over te treuren. De tweede jeugd van Cheap Trick mag van mij nog wel even duren, want van platen als We're All Alright! kan ik echt geen genoeg krijgen. Erwin Zijleman