Het tweetal, dat elkaar overigens al kent sinds hun kinderjaren in het afgelegen Wood Mountain Uplands, Saskatchewan, debuteerde in 2013, maar brak een jaar geleden door met het ijzersterke Strange Country, dat werd gedomineerd door invloeden uit de traditionele Britse folk.
Voor hun nieuwe plaat wist het tweetal niemand minder dan Wilco voorman Jeff Tweedy te strikken, die het duo uitnodigde in zijn studio in Chicago.
Jeff Tweedy heeft de nieuwe plaat van Kacy & Clayton voorzien van een wat meer band georiënteerd geluid en het is een geluid dat zich niet alleen laat beïnvloeden door de traditionele Britse folk, maar ook door de Amerikaanse folkrock en 60s psychedelica.
Aan de hand van Jeff Tweedy leggen Kacy & Clayton een aantal andere accenten, maar de sterke punten van de vorige plaat van het Canadese duo zijn gelukkig behouden. Ook op The Siren’s Song, dat overigens verpakt is in een door Daniel Romano ontworpen hoes die zo lijkt weggelopen uit de jaren 60 of 70, staat de prachtige stem van Kacy Anderson centraal.
De Canadese zangeres beschikt over een mooie heldere stem, die tot dusver vooral is vergeleken met die van Sandy Denny. Vergelijken met een van de beste folkzangeressen aller tijden is misschien net wat teveel eer, maar de stem van Kacy Anderson is absoluut prachtig. Ook Clayton Linthicum draagt in vocaal opzicht zijn steentje bij en dat doet hij verdienstelijk.
Persoonlijk zou ik Kacy Anderson alle vocalen voor haar rekening laten nemen, maar de combinatie van mannen- en vrouwenvocalen voorziet The Siren’s Song wel van wat meer variatie en dynamiek. Ook het wat meer op de voorgrond tredende gitaarwerk en de invloeden uit de folkrock en psychedelica maken van The Siren’s Song een wat spannendere plaat dan zijn voorganger.
Net als die voorganger is de derde plaat van Kacy & Clayton er echter een waarbij het heerlijk achterover leunen is. The Siren’s Song laat zich beluisteren als een vergeten plaat uit vervlogen tijden en het is een hele mooie plaat.
Waar het duo op haar eerste twee platen vooral vertrouwde op de prachtige vocalen van Kacy Anderson, heeft The Siren’s Song net wat meer te bieden. De songs op de plaat zijn van het soort dat nog een tijd groeit en ook de instrumentatie op en productie van de plaat winnen nog een tijd aan kracht.
Omdat de stem van Kacy Anderson bij al die luisterbeurten ook alleen maar mooier en indrukwekkender wordt, durf ik inmiddels wel te concluderen dat Kacy & Clayton met The Siren’s Song definitief de belofte voorbij zijn en zich hebben geschaard onder de smaakmakers binnen de folkmuziek van het moment. Erwin Zijleman