Video Games viel op door een bijzonder verleidelijk en zwaar onderkoeld geluid vol flarden uit een ver verleden en maakte direct een onuitwisbare indruk.
Het is een geluid dat de singer-songwriter uit New York op al haar tot dusver verschenen platen nadrukkelijk heeft omarmd, al flirtte de in Lake Placid opgegroeide muzikante ook met enige regelmaat met een meer uptempo en ook meer doorsnee popgeluid.
Persoonlijk hoor ik Lana Del Rey het liefst in de ingetogen en zich in een laag tempo voortslepende songs, want het is in deze songs dat ze zich weet te onderscheiden van alle andere Amerikaanse popprinsessen. Vergeleken met deze andere popprinsessen kan Lana Del Rey vanwege haar eigen geluid rekenen op verrassend veel sympathie van de critici en de serieuze muziekliefhebber en daar valt wat mij betreft weinig op af te dingen.
Ook op haar nieuwe plaat verleidt Lana Del Rey weer makkelijk met vooral zwaar onderkoelde popliedjes vol echo’s uit het briljante Video Games, dat inmiddels al weer zes jaar oud is. Voor Lust For Life kon de Amerikaanse zangeres een beroep doen op een aantal topproducers en bovendien was de gastenlijst met namen als The Weeknd, A$AP Rocky, Sean Ono Lennon en Stevie Nicks zonder meer indrukwekkend te noemen.
Lana Del Rey verraste een paar jaar geleden nog met de keuze voor Dan Auerbach als producer, maar is dit keer toch gevallen voor de binnen de Amerikaanse popmuziek geijkte namen als Rick Nowels, Max Martin, Boi-1Da, Benny Blanco en Emile Haynie. Ik was daarom bang dat Lana Del Rey op Lust For Life meer zou aansluiten bij de Amerikaanse popmuziek zoals die door alle grote popprinsessen wordt gemaakt, maar dat valt gelukkig erg mee.
Op Lust For Life domineert het inmiddels uit duizenden herkenbare Lana Del Rey geluid. De ingetogen klanken en even zwoele als onderkoelde vocalen zijn gebleven, maar het leger aan topproducers heeft nog een aantal lagen toegevoegd aan haar muziek.
Waar alle genoemde producers normaal gesproken niet vies zijn van flink wat bombast, hebben ze Lust For Life voorzien van een opvallend subtiel, heerlijk loom en over het algemeen stevig benevelend geluid. Ook de gastmuzikanten worden op opvallende wijze in het Lana Del Rey keurslijf gedwongen en het is een keurslijf dat nog altijd garant staat voor heerlijk wegdromen.
Lana Del Rey doet op Lust For Life geen echt nieuwe dingen, maar boekt vanwege het buitengewoon knap in elkaar geknutselde geluid wel progressie. Dat doet de singer-songwriter uit New York ook in vocaal opzicht, want de zang op Lust For Life is veel beter dan die op de vorige platen.
Lang niet iedereen zal vatbaar zijn voor de zwoele verleiding van Lana Del Rey, maar iedereen die, net als ik, haar vorige platen koestert, vindt ook op het bij vlagen zelfs wonderschone Lust For Life weer heel veel om van te genieten. Erwin Zijleman