Robert Pollard maakte een aantal soloplaten en vormde meerdere bands, maar Guided By Voices is wat mij betreft zijn meest interessante project. De band heeft inmiddels meer dan 30 platen op haar naam staan en moet uiteraard worden gerekend tot de pioniers van de lo-fi.
Het zijn platen die lang niet allemaal even geslaagd zijn en vaak nogal fragmentarisch, maar de band rond Robert Pollard heeft ook een aantal bescheiden klassiekers op haar naam staan en is de laatste jaren absoluut in goede doen.
Na het verrassend sterke August By Cake verscheen vorig jaar ook nog het niet veel mindere How Do You Spell Heaven en inmiddels is ook Space Gun verschenen. Robert Pollard werkt op deze plaat wederom samen met de muzikanten die hij voor August By Cake rekruteerde, want buiten Robert Pollard zelf is er binnen Guided By Voices niet veel sprake van continuïteit de afgelopen decennia.
De band uit Dayton, Ohio, propte in de pioniersjaren van de lo-fi moeiteloos 25 songs of flarden van songs op een plaat, maar de laatste jaren levert Robert Pollard toch vooral songs met een kop en een staart af. Space Gun bevat 15 songs en duurt 39 minuten, maar er zitten flinke verschillen tussen de speelduur van de songs. Ook dit keer levert Guided By Voices een handvol songs af die de twee minuten niet halen, maar er is ook een handvol songs die langer dan drie minuten duurt. Zo fragmentarisch als vroeger klinkt het echter geen moment, al ben ik wel een aantal tracks tegen gekomen die wat mij betreft best van een extra couplet hadden kunnen worden voorzien.
Uiteindelijk gaat het echter niet om de speelduur van de songs, maar om de kwaliteit van deze songs en die is op Space Gun dik in orde. De plaat bevat flink wat rocksongs die aangenaam mogen rammelen, maar die ook direct iets memorabels hebben. Je kunt over Robert Pollard zeggen wat je wilt, maar songs schrijven kan de Amerikaanse muzikant.
Het zijn songs die zich laten beïnvloeden door een aantal decennia Britse en Amerikaanse gitaarmuziek, maar de songs van Guided By Voices hebben ook altijd iets eigenzinnigs en stekeligs.
Ook Space Gun strooit driftig met heerlijk gitaarwerk, met geweldige melodieën en met aanstekelijke refreinen. Vernieuwend is het al lang niet meer, maar wat word ik vrolijk van de onweerstaanbare maar ook heerlijk eigenwijze gitaarsongs van de zoveelste gedaante van Guided By Voices.
Robert Pollard heeft aangekondigd dat hij het dit jaar wat rustiger aan doet, maar volgend jaar verwacht ik toch weer minstens één plaat met de uit duizenden herkenbare songs van Guided By Voices. Grote kans dat het weer een hele goede is. Erwin Zijleman