De bijzondere stemmen van Jess Wolfe en Holly Laessig werden uitvoerig bewierookt en waren vervolgens een graag geziene gast op flink wat platen in het indie segment, terwijl de muziek van Lucius voorzichtig herinnerde aan die van het ook uit New York afkomstige Luscious Jackson.
De tweede plaat van Lucius, het in de lente van 2016 verschenen Good Grief, werd vervolgens lauwtjes ontvangen. De invloeden uit de Phil Spector girlpop, die op Wildewoman nog zo prominent aanwezig waren, bleken vervangen door invloeden uit de elektronische popmuziek uit de jaren 80, terwijl Luscious Jackson als voorbeeld was verruild voor Janet Jackson en een vleugje Prince.
Ik vond Good Grief uiteindelijk ook niet zo sterk als het fascinerende Wildewoman, maar het was zeker geen slechte plaat, al is het maar omdat Jess Wolfe en Holly Laessig ook dit keer de sterren van de hemel zongen en grossierden in pakkende songs.
Good Grief heeft Lucius echter geen goed gedaan, waardoor de deze week verschenen nieuwe plaat van het duo uit Brooklyn nauwelijks aandacht krijgt. Nu is NUDES misschien ook niet veel meer dan een tussendoortje, maar wel een interessant tussendoortje.
Het is een tussendoortje waarvoor het idee ontstond toen Jess Wolfe en Holly Laessig op het podium stonden met Roger Waters en de stemmen van de twee in alle eenvoud mochten schitteren. Het beviel zo goed dat NUDES het moet doen zonder de zwaar aangezette instrumentatie die de eerste twee platen van Lucius domineerde en nu echt alles draait om de fascinerende stemmen van het tweetal uit Brooklyn.
NUDES bevat een aantal nieuwe bewerkingen van oude songs, een aantal covers en een aantal nieuwe songs en alle tracks vallen op door een ingetogen en akoestische instrumentatie. Het geeft Jess Wolfe en Holly Laessig alle ruimte om te schitteren met hun stemmen en dat doen ze.
Voor iedereen die, net als ik, onder de indruk was van de vocale capaciteiten van het tweetal, is het bijna 40 minuten smullen van geweldige zang. Jess Wolfe en Holly Laessig kunnen prachtig tweestemmig zingen, maar tekenen niet altijd voor de perfecte harmonieën. De stemmen van de twee kunnen elkaar genadeloos versterken, maar kunnen ook avontuurlijk tegen elkaar indraaien of alleen schitteren. Het levert in combinatie met de ingetogen klanken een heel bijzonder geluid op en ik vind het een prachtig geluid.
Ook de vorige twee platen van Lucius ontleenden een groot deel van hun kracht aan de vocale power van het tweetal uit Brooklyn, maar ontdaan van alle opsmuk klinkt het alleen maar grootser en indrukwekkender. NUDES is misschien een tussendoortje, maar het kan ook zomaar de beste plaat van Lucius zijn en het is bovendien een plaat waarop alles samen komt, want in muzikaal opzicht citeren de songs op de plaat uit een aantal decennia popmuziek, waarbij Lucius een breed palet bestrijkt dat varieert van blinkende pop uit de 50s en de 80s tot ingetogen folk.
Negen songs lang maakt Lucius indruk met gloedvolle pop en roots, maar het venijn zit in de staart, waarin Lucius samen met niemand minder dan Roger Waters een emotievolle vertolking van folk klassieker Goodnight, Irene uit de tenen haalt. NUDES lijkt helaas nauwelijks te worden opgemerkt, maar wat is dit een mooie en kippenvel plaat. Erwin Zijleman
Een fysiek exemplaar van NUDES is lastig te bemachtigen, maar het is te proberen via Rough Trade Records in Londen: https://www.roughtrade.com/gb/music/lucius-nudes.