De singer-songwriter uit Princeton, New Jersey, stond met deze platen altijd wat in de schaduw van soortgenoten als Emmylou Harris en later ook Lucinda Williams, waardoor het in 2001 verschenen Time* Sex* Love* pas mijn eerste kennismaking met het werk van Mary Chapin Carpenter was.
Sindsdien ben ik intens van de platen van de Amerikaanse singer-songwriter gaan houden. Het zijn platen van een bijna griezelig constant en bijzonder hoog niveau en het lijkt er op dat Mary Chapin Carpenter alleen maar beter wordt naarmate de jaren vorderen.
In 2016 haalde ze met het prachtige, door Dave Cobb geproduceerde, The Things That We Are Made Of volkomen terecht mijn jaarlijstje en ook het deze week verschenen Sometimes Just The Sky is weer een prachtige plaat.
Het is een plaat die hier en daar als tussendoortje zal worden bestempeld, want ter ere van haar 30 jarig jubileum komt Mary Chapin Carpenter op Sometimes Just The Sky vooral met nieuwe versies van oude songs op de proppen.
Nieuwe versies uitbrengen van oude songs is over het algemeen een heel slecht idee en heeft draken van platen opgeleverd, maar de nieuwe plaat van Mary Chapin Carpenter is zoals gezegd prachtig.
De Amerikaanse singer-songwriter heeft natuurlijk het voordeel dat lang niet alle muziekliefhebbers die twee jaar geleden het prachtige The Things That We Are Made Of hebben opgepikt thuis zullen zijn in haar rijke oeuvre, waardoor de songs op Sometimes Just The Sky voor velen aan zullen voelen als nieuwe songs. Ik kom zelf wel wat oude bekenden tegen, maar ik vind de nieuwe versies vrijwel zonder uitzondering mooier dan de originelen.
Dat is deels de verdienste van de gelouterde producer Ethan Johns (bekend van onder andere Ryan Adams, Laura Marling en Ray LaMontagne), die Mary Chapin Carpenter naar de Real World Studios van Peter Gabriel in het Engelse Bath haalde en ook een aantal van zijn favoriete muzikanten uitnodigde.
Het zorgt er voor dat Sometimes Just The Sky in productioneel en muzikaal opzicht prachtig klinkt en is voorzien van een warm en sfeervol geluid. Op het eerste gehoor vallen vooral de subtiele bijdragen van gitaren en strijkers op, maar zeker bij beluistering met de koptelefoon maakt ook de ritmesectie diepe indruk.
De meeste indruk maakt Mary Chapin Carpenter echter zelf. Haar stem is mooier en warmer dan in haar beginjaren en is bovendien voorzien van meer emotie en doorleving, wat de songs op Sometimes Just The Sky naar grote hoogten tilt. Direct bij eerste beluistering was ik diep onder de indruk van de nieuwe plaat van de Amerikaanse singer-songwriter, maar inmiddels is de plaat me al bijna net zo dierbaar als de terecht bejubelde voorganger.
Mary Chapin Carpenter heeft een groot deel van haar carrière wat in de schaduw van anderen gestaan, maar laat ook met Sometimes Just The Sky weer horen dat ze behoort tot de grootsten in het genre. Prachtplaat. Erwin Zijleman