Desirée Coumans en Erwin Tuijl kozen op hun debuut met grote regelmatig voor zwaar aangezette elektronica, maar verrasten ook met intieme passages en met overtuigende zang van eerstgenoemde, die af en toe wel wat deed denken aan Beth Gibbons van Portishead.
Op haar tweede plaat gaat Pocket Knife Army verder waar This Time I’ll Come Out Unharmed ruim twee jaar geleden ophield, maar het duo heeft het de extremen van het debuut nog wat verder uitvergroot.
De batterij elektronica die het duo inzet is op Forever Counting Sheep nog wat imposanter, wat het contrast met de meer ingetogen en organische passages heeft vergroot en de verbindende rol van de vocalen van Desirée Coumans nog belangrijker heeft gemaakt.
Pocket Knife Army kiest ook op haar tweede plaat nadrukkelijk voor het experiment, maar het bijzondere van Forever Counting Sheep is dat experiment en memorabele popsongs elkaar nergens in de weg zitten.
Ik ben niet altijd gek op platen waarop elektronica zo’n belangrijke rol speelt als op Forever Counting Sheep van Pocket Knife Army, maar ben ook dit keer onder de indruk van het geluid van de Nederlandse band. Het is een geluid dat kil en meedogenloos kan klinken, maar de inzet van analoge synths voegt ook warmte toe aan het elektronische geluid.
Het voornamelijk elektronische geluid wordt verder opgewarmd door de inzet van organische klanken en natuurlijk door de bijzondere stem van Desirée Coumans, die ook op de nieuwe plaat van Pocket Knife Army weer laat horen dat ze van vele markten thuis is.
De zang op de plaat heeft ook dit keer raakvlakken met de rokerige en doorleefde vocalen van Portishead’s Beth Gibbons, maar Desirée Coumans verrast ook met aan Kate Bush denkende uithalen, heeft hier en daar wat van het onderkoelde van Amy Lee (die veel te goed was voor Evanescence) en slaagt er verder in om kille elektronica te combineren met een warm en bij vlagen zelfs soulvol geluid, net als Alison Moyet dat ooit deed op het briljante debuut van Yazoo.
Forever Counting Sheep is een conceptplaat en heeft slaapverlamming als centraal thema. Het is een redelijk zeldzame aandoening waarbij de spieren in het lichaam vlak voor het in slaap vallen verlamd raken, wat vaak samen gaat met angsten of hallucinaties. De aandoening die mensen gevangen houdt in de fase tussen slapen en wakker worden, wordt perfect gevangen door de bijzondere sfeer op Forever Counting Sheep.
De plaat heeft een donkere en soms zelfs wat dreigende ondertoon en is absoluut een plaat van de nacht. Het voorziet de toch al zo bijzondere muziek van het Utrechtse duo van een extra dimensie, die de muziek van Pocket Knife Army beeldender maar ook intenser maakt.
Forever Counting Sheep is hierdoor nog wat mooier dan het al zo goede This Time I’ll Come Out Unharmed en is bovendien een plaat die zich bij herhaalde beluistering steeds wat nadrukkelijker opdringt en je gevangen houdt in een bijzonder muzikaal universum, waarin niets vanzelfsprekend is.
Het is een universum waarin je kunt worden verleid door prachtig melodieuze klanken, maar Pocket Knife Army schudt je keer op keer ruw wakker met muziek om bang van te worden.
Hier en daar doet het wel wat denken aan de prachtlaat van Sevdaliza van vorig jaar en dat is een plaat die nogal wat jaarlijstjes haalde. Of Pocket Knife Army het zover gaat schoppen durf ik niet te voorspellen, maar het zou wel terecht zijn. Forever Counting Sheep is immers een prachtplaat die maar aan kracht en verbeelding blijft winnen. Erwin Zijleman
Forever Counting Sheep van Pocket Knife Army is verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://pocketknifearmy.bandcamp.com/album/forever-counting-sheep.