Dat is nog niets vergeleken met enkele rockdinosaurussen die al vele decennia bestaan, maar het betekent wel dat de band inmiddels een flink oeuvre heeft opgebouwd.
Het is een oeuvre waarvan ik met name The Crane Wife uit 2006 en The Hazards of Love uit 2009 koester, maar ook de andere platen van de Amerikaanse band mogen er zijn.
Het leuke van The Decemberists is dat ze altijd wel een verrassing in petto hebben en dat is ook dit keer het geval.
I’ll Be Your Girl opent met akoestische gitaren en een folky deuntje waarmee de band wel vaker voor de dag is gekomen, maar na anderhalve minuut duiken uit het niets flink wat synths op in het geluid van de band uit Portland en spelen ook op de rest van de plaat een belangrijke rol spelen.
I’ll Be Your Girl werd geproduceerd door John Congleton, die ik zelf vooral ken van de fascinerende platen van St. Vincent. De ervaren producer drukt zijn stempel op de nieuwe plaat van The Decemberists en heeft niet alleen flink wat synths aan het geluid van de band toegevoegd, maar heeft de plaat ook een zetje gegeven richting new wave en postpunk uit de jaren 70 en 80.
I’ll Be Your Girl klinkt hierdoor anders dan de vorige plaat van de band, die ook weer anders klonk dan zijn voorganger, en het is een geluid waar ik wel even aan moest wennen. Zeker wanneer de synths aanzwellen klinkt het nieuwe geluid van The Decemberists wel erg lichtvoetig en poppy. Op hetzelfde moment heeft de band haar zo bijzondere eigen geluid behouden en klinkt ook I’ll Be Your Girl weer snel als een echte The Decemberists plaat.
Het is een plaat waarop groots aangezette synths voor de afwisseling eens niet koel en afstandelijk klinken, maar goed passen in het warme geluid waarop The Decemberists al 18 jaar het patent heeft.
Zeker in de wat kortere songs op de plaat klinkt de band wat toegankelijker dan in het verleden. Het levert een aantal bijzonder aanstekelijke popsongs op, maar gelukkig mag de muziek van The Decemberists ook nog af en toe ontsporen.
Het grappige is dat ik de combinatie van akoestische en folky muziek en elektronica op het eerste gehoor wat kunstmatig vond klinken, maar uiteindelijk draaien de akoestische gitaren en de veelkleurige synths prachtig om elkaar heen en voorziet de combinatie van de tegenpolen de muziek van de band van meer avontuur en diepgang. In muzikaal opzicht raakt I’ll Be Your Girl af en toe aan Depeche Mode of New Order, maar desondanks zijn de songs van The Decemberists nog altijd warm en folky.
Ik heb de platen van de band uit Portland altijd wat vaker moeten horen voordat ze me dierbaar waren en dat is dit keer niet anders. Bij eerste beluistering was het even wennen, bij de volgende beluistering vooral verbazen, maar inmiddels koester ik de mooie songs van de band en bewonder ik de nieuwe weg die dit keer is ingeslagen.
Een band die zo lang mee draait als The Decemberists heeft het steeds moeilijker om de critici te overtuigen, waardoor I’ll Be Your Girl hier en daar genadeloos wordt gekraakt, maar hoe vaker ik de plaat hoor, hoe meer ik er van overtuigd raak dat The Decemberists hun beste plaat in jaren hebben gemaakt. Erwin Zijleman