Sleater-Kinney rekende ik tussen 1996 en 2015 tot mijn favoriete bands, maar over het door synths en invloeden uit de pop gedomineerde The Center Won’t Hold was ik veel minder enthousiast, al is de liefde voor dit album sindsdien wel wat gegroeid. Op Little Rope gaat Sleater-Kinney verder op de ingeslagen weg, maar laat het af en toe ook echo’s van haar oude werk horen. Het is een mooie combinatie, die mede door de fraaie productie van John Congleton verrassend goed werkt. Ik ging er eerlijk gezegd van uit dat Sleater-Kinney nooit meer in de buurt zou kunnen komen van haar beste albums, maar Little Rope laat gelukkig iets anders horen.
De Amerikaanse band Sleater-Kinney maakte na haar weinig opzienbarende titelloze debuutalbum uit 1995 een imposante stapel geweldige albums, waarvan The Woods uit 2005 er voor mij net wat uitspringt, maar de andere zes doen er echt nauwelijks voor onder. Het zijn allemaal albums met behoorlijk rauwe en lekker energieke rocksongs, die genoeg hebben aan bas, drums, gitaar en zang. Sleater-Kinney koos naarmate de carrière van de band vorderde af en toe voor net wat meer experiment, maar tot en met No Cities To Love uit 2015 domineerden explosief gitaarwerk en licht hysterische zang, die de ruwe songs van Sleater-Kinney voor mij onweerstaanbaar maakten.
Na Cities To Love moest het kennelijk anders, waarna drummer Janet Weiss de band verliet en Corin Tucker en Carrie Brownstein met zijn tweeën verder gingen. Sleater-Kinney keerde in 2019 terug met het flink anders klinkende The Center Won’t Hold, dat nog maar af en toe herinnerde aan de eerste acht albums van de band, die lange tijd vanuit Olympia, Washington, opereerde, maar inmiddels was neergestreken in Portland, Oregon. Op het door Annie Clark, beter bekend als St. Vincent, geproduceerde album voegde Sleater-Kinney synths toe aan haar geluid en schoof het bovendien flink op richting pop.
The Center Won’t Hold werd verguisd door de critici en ook iedereen die de eerdere album van de band koesterde moest niets hebben van het nieuwe geluid van de band. Ik vind The Center Won’t Hold inmiddels overigens veel beter dan bij mijn eerste beluistering van het album. Hiervoor moest ik wel stoppen met het vergelijken van het album met bijvoorbeeld het door mij gekoesterde The Woods.
Met het in 2021 verschenen Path Of Wellness ging Sleater-Kinney verder op de weg die met The Center Won’t Hold was ingeslagen, maar het feit dat Corin Tucker en Carrie Brownstein het album zelf produceerden vond ik persoonlijk geen gelukkige keuze. Voor het deze week verschenen Little Rope heeft Sleater-Kinney gelukkig weer wel gekozen voor een producer van naam en faam, want niemand minder dan John Congleton (Black Pumas, Regina Spektor, Angel Olsen, Midlake) nam plaats achter de knoppen.
Aan Little Rope ging een persoonlijk drama vooraf, want de moeder en stiefvader van Carrie Brownstein kwamen om het leven bij een verkeersongeval in Italië. Het heeft ongetwijfeld zijn sporen nagelaten op een album dat een brug probeert te slaan tussen het nieuwe geluid van Sleater-Kinney en het geluid van de eerste acht albums van de band. Ook op Little Rope zijn nog volop synths te horen, maar gitaren hebben weer wat aan terrein gewonnen op het album en klinken hier en daar als vanouds. Bij vlagen klinkt Little Rope lekker ruw en stevig, maar Sleater-Kinney verwerkt ook nog altijd flink wat invloeden uit de pop in haar muziek.
De keuze voor John Congleton blijkt een uitstekende, want de ervaren producer weet de beide kanten van Sleater-Kinney aan elkaar te verbinden op een geweldig klinkend album. Het is een album dat, ook in de zang, weer de passie van de vroege Sleater-Kinney albums laat horen, zeker als Corin Tucker en Carrie Brownstein samen zingen, en dat ik qua songs veel aansprekender vind dan zijn twee voorgangers. Sleater-Kinney heeft met Little Rope de weg naar boven weer gevonden en levert een uitstekend album af, dat me nu al veel dierbaarder is dan zijn twee voorgangers. Erwin Zijleman
De muziek van Sleater-Kinney is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://sleaterkinney.bandcamp.com/album/little-rope.
Little Rope van Sleater-Kinney is verkrijgbaar via de Mania webshop: