Het was in 2003 nauwelijks te geloven dat de stem die was te horen op het album The Soul Sessions van Joss Stone hoorde bij een Britse tiener, maar Joss Stones was echt pas 16 jaar oud toen ze het album opnam. The Soul Sessions klonk als een authentiek soulalbum uit de jaren 60 en dat klonk fantastisch. Het was deels de verdienste van de geweldige stem van Joss Stone, maar ook de oude soulmuzikanten die kwamen opdraven in de studio droegen bij aan de hoge kwaliteit van het album. Het zat Joss Stone de afgelopen twintig jaar niet altijd mee, maar The Soul Sessions neemt niemand haar meer af en ze heeft nog alle tijd om nog zo’n geweldig soulalbum af te leveren
Tijdens Jools' Annual Hootenanny, de jaarlijks terugkerende nieuwjaarshow van de Britse muzikant Jools Holland, dook vorige week Joss Stone op. De Britse muzikante bracht in 2022 nog een album uit, maar als ik aan Joss Stone denk, denk ik aan haar debuutalbum The Soul Sessions uit 2003. The Soul Sessions was in de herfst van 2003 een ware sensatie, al is het maar vanwege de leeftijd van Joss Stone, die pas 16 jaar oud was toen ze haar debuutalbum opnam. De Britse muzikante klonk echter geen moment als een 16-jarige, want The Soul Sessions ademde soul.
Voor haar debuutalbum kon Joss Stone een beroep doen op de ervaren soulzangeres Betty Wright als mentor en deze Betty Wright haalde een aantal oude soulmuzikanten naar de studio’s in New York en Miami. The Soul Sessions klinkt dan ook als een vintage soulalbum, waarbij het niet zoveel uitmaakt of Joss Stone een oude soulsong covert, wat ze volop doet op The Soul Sessions, of een soulsong maakt van Fell In Love With A Girl van The White Stripes (voor de gelegenheid omgedoopt tot Fell In Love With A Boy).
Het album opent geweldig met Joss Stone’s versie van The Chokin’ Kind. Subtiele orgelakkoorden worden gecombineerd met de geweldige stem van de jonge Britse zangeres, waarna gitarist Little Beaver (Willie Hale) begint te strooien met geweldige gitaarakkoorden. Joss Stone zingt in eerste instantie prachtig ingetogen, maar ook als alle registers open gaan blijft de 16-jarige muzikante met gemak overeind. Je moet eigenlijk onmiddellijk vergeten hoe oud Joss Stone was toen ze haar debuutalbum opnam, want je hoort tien songs lang een geweldige soulzangeres, die gelukkig zingt zonder alle stembuigingen uit de R&B van dat moment.
In vocaal opzicht is The Soul Sessions van Joss Stone een geweldig album, maar ook in muzikaal opzicht knalt het album uit de speakers, waarbij keer op keer het fantastische gitaarspel van Little Beaver en de bijdragen van de toetsenisten die zijn te horen op het album in het oor springen. Ook de vet spelende ritmesectie verdient overigens een eervolle vermelding.
Ik had al heel lang niet meer naar The Soul Sessions geluisterd, maar het album maakte bij de hernieuwde kennismaking net zo veel indruk als ruim twintig jaar geleden en The Chokin’ Kind was nog altijd goed voor kippenvel. The Soul Sessions klonk twintig jaar geleden als een vintage soulalbum uit de jaren 60 en doet het album nog steeds.
Joss Stone moest na The Soul Sessions haast wel een grote popster worden en dat werd ze dan ook. Het wat meer naar eigentijdse pop neigende Mind, Body & Soul bevestigde het enorme talent van Joss Stone, maar de meeste albums die Joss Stone hierna zou maken vielen toch wat tegen, al bleef ze een geweldige zangeres. Het zijn albums die overigens beter zijn dan de critici destijds deden geloven en die laten horen dat Joss Stone meer kan dan vertrouwen op haar soulstem.
Ook de supergroep SuperHeavy, die naast Joss Stone bestond uit Dave Stewart, Damian Marley en Mick Jagger was geen groot succes, maar de afgelopen jaren deed Joss Stone het een stuk beter dan in mijn herinnering. Ik heb ook de andere albums van de Britse muzikante weer eens beluisterd en die hebben allemaal hun momenten, maar zo imponerend als op The Soul Sessions heb ik Joss Stone helaas nooit meer gehoord. Erwin Zijleman