26 juni 2024

Emiliana Torrini - Miss Flower

De IJslandse muzikante Emiliana Torrini is niet heel productief, maar de albums die ze maakt zijn altijd van hoge kwaliteit en slaan ook iedere keer weer net wat andere wegen in, zo ook op Miss Flower
Het is alweer vijfentwintig jaar geleden dat Emiliana Torrini de aandacht trok met haar album Love In The Time Of Science. Sindsdien moeten we af en toe lang wachten op een nieuw album van de muzikante uit Reykjavik, maar kunnen we er bijna van uit gaan dat het een goed album gaat worden. Dat gaat ook weer op voor Miss Flower, dat aan de ene kant het karakteristieke Emiliana Torrini geluid laat horen, maar toch ook weer anders klinkt dan haar vorige albums. Miss Flower, een conceptalbum, valt op door de avontuurlijke elektronica op het album, door zeer sfeervolle klanken, door de bijzondere songs van Emiliana Torrini en natuurlijk ook door haar IJslandse tongval en haar zeer herkenbare stem.



Wanneer je wordt gevraagd om een IJslandse muzikante in gedachten te nemen, denk ik dat de meeste mensen uit komen bij Björk. Dat zou ik een paar jaar geleden zelf ook hebben gedaan, maar het is lang geleden dat ik kon genieten van de muziek van het boegbeeld van de IJslandse popmuziek. Haar laatste album was zo over de top dat ik het na talloze pogingen terzijde heb geschoven en dat was zeker niet de eerste keer dat haar muziek bij mij niet in de smaak viel. 

Als mij nu wordt gevraagd om een IJslandse muzikante in gedachten te nemen, kom ik waarschijnlijk niet bij Björk uit, maar bij Emiliana Torrini. Emilíana Torrini Davíðsdóttir maakte halverwege de jaren 90 deel uit van de band GusGus en bracht vervolgens twee hele magere albums uit, die ze inmiddels zelf ook is vergeten. 

Ze trok vervolgens wel de aandacht met het inmiddels 25 jaar oude en stevig met triphop flirtende Love In The Time Of Science, dat werd gevolgd door het nog veel mooiere Fisherman’s Woman uit 2005 en Me And Armini uit 2008, waarop meer folky repertoire centraal stond. Het wat elektronischer getinte en wat experimentelere Tookah uit 2013 maakte het stapeltje soloalbums van Emiliana Torrini tot voor kort compleet. 

Deze week verschijnt de echte opvolger van Tookah, maar vorig jaar schitterde de IJslandse muzikante natuurlijk ook al op het samen met het Belgische orkest The Colorist Orchestra gemaakte Racing The Storm. Met name door dat album begon ik met hoge verwachtingen aan Miss Flower. 

De vorige albums van de muzikante uit Reykjavik vielen op door haar bijzondere tongval en een zwak voor experiment, kennelijk eigenschappen van de IJslandse popmuziek. Ze zijn ook weer te horen op Miss Flower, dat af en toe zeker aan Björk doet denken, maar gelukkig is de muziek van Emiliana Torrini een stuk toegankelijker dan die van haar beroemdere landgenote. 

Miss Flower is een conceptalbum dat vorm kreeg toen Emiliana Torrini van een vriendin een doos met brieven kreeg van ene Geraldine Flower. De doorlopende verhaallijn voorziet het album van een aangename flow, maar ook zonder het verhaal bevat het album een serie aansprekende songs. Het zijn songs die nog altijd zijn voorzien van subtiele invloeden uit de triphop, maar Miss Flower is niet met één of twee genres te typeren en past minstens net zo goed in de hokjes (stemmige) folk en (zwoele) pop. 

Ik ben normaal gesproken niet zo gek op gesproken woord, maar de gesproken passages op Miss Flower passen goed bij het verhaal en bij de muziek op het album, al hoor ik de mooie stem van Emiliana Torrini veel liever zingen, iets dat ze gelukkig ook volop doet. In muzikaal opzicht is het nieuwe album van Emiliana Torrini een zeer avontuurlijk album met flink wat bijzondere elektronische en akoestische uitstapjes en ook in vocaal opzicht is de muziek van de IJslandse muzikante zeker niet alledaags. 

De songs op Miss Flower weten de balans tussen aangenaam klinkende popsongs en het nodige experiment echter goed te bewaren. Die balans slaat hier en daar door richting behoorlijk toegankelijk klinkende synthpop of tijdloze singer-songwriter muziek, maar een bijzondere twist is nooit ver weg. Emiliana Torrini heeft de afgelopen vijfentwintig jaar echt veel te weinig albums gemaakt, maar alles dat ze maakt is goed, iets wat ook weer op gaat voor het uitstekende Miss Flower. Erwin Zijleman


Miss Flower van Emiliana Torrini is verkrijgbaar via de Mania webshop: