De Pakistaanse muzikante Arooj Aftab leverde in 2021 met Vulture Prince een van de meest verrassende albums van 2021 af en bereikte hoge noteringen in nogal wat aansprekende jaarlijstjes. Dat deed ze met een uniek eigen geluid, dat in geen enkel hokje paste. Deze maand verscheen haar nieuwe album Night Reign. Ik sprak Arooj Aftab in New York via Zoom.
Je zette jouw eerste stappen in de muziek toen je opgroeide in Lahore in Pakistan. Hoe zag de muziekscene in Lahore er uit?
Ik was een gewone tiener die van gitaar spelen hield en U2 songs coverde, maar ik pikte ook andere dingen op. Pakistan heeft een hele rijke cultuur en een grote liefde voor uiteenlopende vormen van kunst. De muziekscene van Lahore was heel divers met geweldige klassieke muzikanten en ook popmuzikanten, maar er was ook volop toegang tot Westerse popmuziek (redactie: op de Wikipedia pagina over Arooj Aftab wordt een beeld geschetst van een samenleving die geen toegang bood tot invloeden van buiten, maar dit is onjuist).
Op je 19e vertrok je naar de Verenigde Staten en ging je studeren aan het prestigieuze Berklee College of Music in Boston. Wat heb je daar geleerd?
Ik heb er vooral heel veel goede vrienden gemaakt, met wie ik nog steeds muziek maak en van wie ik heel veel heb geleerd. Ik heb er verder geleerd wat jazzmuziek is en hoe je op een vrije manier muziek kunt maken. Ik had geen enkele muziekopleiding gehad toen ik naar Boston ging. Verder weet ik hoe ik een microfoon moet aansluiten en muziek moet opnemen, wat ook vaak van pas komt.
Hoe kwam je vervolgens terecht in de jazz-scene van New York?
Studenten van Berklee College of Music die filmmuziek willen maken gaan naar L.A., songwriters gaan naar Nashville en iedereen die vooral wil improviseren gaat naar New York. Ik kwam er terecht met veel bevriende muzikanten en werd direct verliefd op New York, waar je iedere avond een van je muzikale helden op het podium kunt zien. Ik kwam er in een tijd van een diepe recessie en een tijd waarin niemand geld verdiende, maar muziek maken kon altijd.
Jouw album Vulture Prince groeide in 2021, toch wel verrassend, uit tot de lieveling van de critici en haalde heel veel jaarlijstjes. Hoe heb je dit ervaren?
Het was een hele grote verrassing. Mijn muziek was zo anders dan andere muziek. Het was van alles en tegelijkertijd ook niets. Ik had niet verwacht dat het zo goed ontvangen zou worden, maar ik ben blij dat mensen er naar wilden luisteren en er iets mee konden.
Ik beschreef jouw muziek zelf als een mix van klassieke muziek, new age, minimal music, en wereldmuziek met snufjes jazz en reggae, maar dat zegt iemand die jouw muziek niet kent natuurlijk helemaal niets. Hoe beschrijf je jouw muziek zelf?
Mensen willen muziek in hokjes duwen en dat begrijp ik, maar zelf doe ik het liever niet. Ik hou er ook niet van als mensen mijn muziek mystiek of transcendentaal noemen. Het is een eerlijke mix van allerlei invloeden die me dierbaar zijn. Ik noem het de laatste tijd ‘fun jazz’.
Jouw nieuwe album Night Reign heeft nog steeds het unieke geluid van Vulture Prince, maar het album klinkt ook net wat toegankelijker en zeker ook jazzier. Hoe zie je dit zelf?
Het is inderdaad jazzier en wat scherper, maar het is ook een wat vrolijker album dat het leven viert. Het bevat ook meer invloeden dan het vorige album. Het is voor mij een geëvolueerde versie van Vulture Prince.
Night Reign klinkt als een album van de nacht. Zijn de songs in de nacht geschreven of is het album in de nacht opgenomen, zoals Taylor Swift deed met de songs op Midnights?
Nee, het album is overdag opgenomen, maar de songs gaan wel allemaal over zaken die in de nacht spelen, dat geeft bijna vanzelf een nachtelijke sfeer aan de songs kennelijk.
Op het nieuwe album werk je nog steeds met jouw vaste band, die ook op Vulture Prince was te horen, maar je hebt ook een aantal gastmuzikanten uitgenodigd zoals Cautious Clay, Moor Mother, James Francies en Chocolate Genius. Wat voegen ze toe aan jouw songs?
Ik heb een aantal van mijn nieuwe muzikale vrienden uitgenodigd en ben zo gelukkig dat deze geweldige muzikanten op mijn album willen spelen. Chocolate Genius is bijvoorbeeld echt een genie. Bij het schrijven van de songs probeerde ik na te denken over toevoegingen van andere muzikanten en ze wilden allemaal mee doen. Ze voegen nieuwe kleuren en nieuwe energie toe aan mijn muziek.
Jouw teksten zijn nog steeds voor een groot deel in het Urdu. Hoe belangrijk is het voor jou om in het Urdu te zingen?
Urdu is een bijzondere taal. Het is een hele indirecte, romantische en metaforische taal en een taal waarmee ik heel veel kwijt kan in een paar zinnen zodat ik me op de muziek kan concentreren. Daar hou ik van, maar ik ben steeds meer tweetalig, dus als er een Engelstalige song op komt hou ik die niet langer tegen.
Ik was een gewone tiener die van gitaar spelen hield en U2 songs coverde, maar ik pikte ook andere dingen op. Pakistan heeft een hele rijke cultuur en een grote liefde voor uiteenlopende vormen van kunst. De muziekscene van Lahore was heel divers met geweldige klassieke muzikanten en ook popmuzikanten, maar er was ook volop toegang tot Westerse popmuziek (redactie: op de Wikipedia pagina over Arooj Aftab wordt een beeld geschetst van een samenleving die geen toegang bood tot invloeden van buiten, maar dit is onjuist).
Op je 19e vertrok je naar de Verenigde Staten en ging je studeren aan het prestigieuze Berklee College of Music in Boston. Wat heb je daar geleerd?
Ik heb er vooral heel veel goede vrienden gemaakt, met wie ik nog steeds muziek maak en van wie ik heel veel heb geleerd. Ik heb er verder geleerd wat jazzmuziek is en hoe je op een vrije manier muziek kunt maken. Ik had geen enkele muziekopleiding gehad toen ik naar Boston ging. Verder weet ik hoe ik een microfoon moet aansluiten en muziek moet opnemen, wat ook vaak van pas komt.
Hoe kwam je vervolgens terecht in de jazz-scene van New York?
Studenten van Berklee College of Music die filmmuziek willen maken gaan naar L.A., songwriters gaan naar Nashville en iedereen die vooral wil improviseren gaat naar New York. Ik kwam er terecht met veel bevriende muzikanten en werd direct verliefd op New York, waar je iedere avond een van je muzikale helden op het podium kunt zien. Ik kwam er in een tijd van een diepe recessie en een tijd waarin niemand geld verdiende, maar muziek maken kon altijd.
Jouw album Vulture Prince groeide in 2021, toch wel verrassend, uit tot de lieveling van de critici en haalde heel veel jaarlijstjes. Hoe heb je dit ervaren?
Het was een hele grote verrassing. Mijn muziek was zo anders dan andere muziek. Het was van alles en tegelijkertijd ook niets. Ik had niet verwacht dat het zo goed ontvangen zou worden, maar ik ben blij dat mensen er naar wilden luisteren en er iets mee konden.
Ik beschreef jouw muziek zelf als een mix van klassieke muziek, new age, minimal music, en wereldmuziek met snufjes jazz en reggae, maar dat zegt iemand die jouw muziek niet kent natuurlijk helemaal niets. Hoe beschrijf je jouw muziek zelf?
Mensen willen muziek in hokjes duwen en dat begrijp ik, maar zelf doe ik het liever niet. Ik hou er ook niet van als mensen mijn muziek mystiek of transcendentaal noemen. Het is een eerlijke mix van allerlei invloeden die me dierbaar zijn. Ik noem het de laatste tijd ‘fun jazz’.
Jouw nieuwe album Night Reign heeft nog steeds het unieke geluid van Vulture Prince, maar het album klinkt ook net wat toegankelijker en zeker ook jazzier. Hoe zie je dit zelf?
Het is inderdaad jazzier en wat scherper, maar het is ook een wat vrolijker album dat het leven viert. Het bevat ook meer invloeden dan het vorige album. Het is voor mij een geëvolueerde versie van Vulture Prince.
Night Reign klinkt als een album van de nacht. Zijn de songs in de nacht geschreven of is het album in de nacht opgenomen, zoals Taylor Swift deed met de songs op Midnights?
Nee, het album is overdag opgenomen, maar de songs gaan wel allemaal over zaken die in de nacht spelen, dat geeft bijna vanzelf een nachtelijke sfeer aan de songs kennelijk.
Op het nieuwe album werk je nog steeds met jouw vaste band, die ook op Vulture Prince was te horen, maar je hebt ook een aantal gastmuzikanten uitgenodigd zoals Cautious Clay, Moor Mother, James Francies en Chocolate Genius. Wat voegen ze toe aan jouw songs?
Ik heb een aantal van mijn nieuwe muzikale vrienden uitgenodigd en ben zo gelukkig dat deze geweldige muzikanten op mijn album willen spelen. Chocolate Genius is bijvoorbeeld echt een genie. Bij het schrijven van de songs probeerde ik na te denken over toevoegingen van andere muzikanten en ze wilden allemaal mee doen. Ze voegen nieuwe kleuren en nieuwe energie toe aan mijn muziek.
Jouw teksten zijn nog steeds voor een groot deel in het Urdu. Hoe belangrijk is het voor jou om in het Urdu te zingen?
Urdu is een bijzondere taal. Het is een hele indirecte, romantische en metaforische taal en een taal waarmee ik heel veel kwijt kan in een paar zinnen zodat ik me op de muziek kan concentreren. Daar hou ik van, maar ik ben steeds meer tweetalig, dus als er een Engelstalige song op komt hou ik die niet langer tegen.
Je speelt dit jaar op veel festivals. Komt jouw muziek niet beter tot zijn recht in intiemere zalen?
Ik hou van allebei. Spelen in de buitenlucht heeft iets speciaals. Je voelt de wind, mensen zitten in het gras. Het geeft vrijheid en je kunt wat harder spelen. Mijn muziek is beeldend en dat komt buiten goed tot zijn recht.
Wat zijn jouw plannen voor de rest van het jaar?
Touren, touren en touren. En als het album uit is ga ik nadenken over nieuwe songs.
Arooj Aftab is dit jaar nog een aantal keren in Nederland te zien, onder andere op North Sea Jazz, Lowlands, Le Guess Who? en November Music.
Ik hou van allebei. Spelen in de buitenlucht heeft iets speciaals. Je voelt de wind, mensen zitten in het gras. Het geeft vrijheid en je kunt wat harder spelen. Mijn muziek is beeldend en dat komt buiten goed tot zijn recht.
Wat zijn jouw plannen voor de rest van het jaar?
Touren, touren en touren. En als het album uit is ga ik nadenken over nieuwe songs.
Arooj Aftab is dit jaar nog een aantal keren in Nederland te zien, onder andere op North Sea Jazz, Lowlands, Le Guess Who? en November Music.
Check ook haar geweldige album Night Reign:
Erwin Zijleman