Bij eerste beluistering moest ik vooral wennen aan het bijzondere geluid op Grief Museum van Hotels On Mars. Het is een geluid waarin flink galmende gitaren nogal prominent aanwezig zijn. Het is een geluid dat makkelijk een aantal decennia oud zou kunnen zijn, al zou de verantwoordelijke voor de mix destijds onmiddellijk ontslagen zijn. Na enige gewenning raakte ik snel overtuigd van de kwaliteit van het album, dat absoluut een bijzonder eigen geluid laat horen. Het gitaarwerk is aangenaam, de zang heel behoorlijk en de songs spreken wat mij betreft tot de verbeelding. Wat mij betreft een aangename verrassing uit Brooklyn, New York.
Hotels On Mars is het alter ego van de Amerikaanse muzikant Mat Weitman, die onder zijn eigen naam een aantal EP’s uitbracht, maar nu debuteert met het album Grief Museum. De tegenwoordig uit Brooklyn, New York, opererende muzikant noemt Hotels On Mars een lo-fi project en daar valt wel iets voor te zeggen. Aan de andere kant klinkt Grief Museum anders dan alle andere lo-fi albums die ik in de kast heb staan.
Het debuut van Hotels On Mars viel onmiddellijk op door de bijzondere manier waarop het album is opgenomen, maar ik was er niet direct uit of ik het nu mooi vond of niet. Gitaren staan vooraan in de mix van het album en niet zo’n klein beetje ook. Het zijn gitaren met heel veel galm, die soms herinneren aan vervlogen tijden, zeker wanneer de galmknop nog wat verder wordt open gedraaid.
Ergens ver achter de gitaren komt de zang uit de speakers, terwijl de ritmesectie genoegen moet nemen met een plekje nog verder achterin. In eerste instantie klonk het album voor mij als een Oasis soundcheck waarin Noel Gallagher met zijn gitaren broer Liam naar de achtergrond probeert te dringen. Het is een mooi beeld, maar het is even wennen als het uit de speakers komt.
Op een gegeven moment begon het bijzondere geluid van de Amerikaanse muzikant me echter te intrigeren en vond ik de bijzondere combinatie van galmende gitaren en wat onderkoelde zang steeds mooier worden. Nu hou ik ook wel van dit soort galmende gitaren en dat is absoluut een vereiste om te kunnen houden van Grief Museum van Hotels On Mars.
Toen het beeld van de Oasis soundcheck was verdrongen, nam het debuut van het project van Mat Weitman me vooral mee terug naar de jaren 50 en 60, al haalde destijds niemand het in zijn hoofd om een album als Grief Museum te maken.
De meeste tracks op het album volgen ongeveer hetzelfde recept en keer op keer leidt dat tot nostalgisch klinkende popliedjes met bijzonder gitaarwerk in de hoofdrol. Gelukkig zitten er wel subtiele verschillen tussen de songs wanneer het gaat om dit gitaarwerk dat soms folky is of tegen country aanleunt, maar ook psychedelisch kan klinken of terug kan grijpen op de rock ’n roll uit de jaren 50 en 60.
Het is gitaarspel dat langzaam maar zeker steeds meer tot de verbeelding gaat spreken en dat geldt ook voor de zang en de songs op het album. Mat Weitman is een betere gitarist dan zanger, maar hij is ook een heel behoorlijk songwriter, waardoor ik toch bleef luisteren naar het heftige en hierdoor wel wat vermoeiende geluid op het album.
Het is een album dat anders klinkt dan de meeste andere albums van het moment, wat absoluut bonuspunten oplevert voor Hotels On Mars. Grief Museum laat zich beluisteren als een portie retro, maar Mat Weitman doet meer dan nieuwe wijn in oude zakken stoppen. Ik geef direct toe dat ik flink heb moeten wennen aan de bijzondere aanpak van de muzikant uit Brooklyn, maar eenmaal gewend aan het bijzondere geluid ontdek ik toch steeds meer schoonheid op dit album.
Wereldberoemd gaat Mat Weitman er vast niet mee worden, maar liefhebbers van galmende gitaren en songs met een hang naar het verleden, moeten zeker eens luisteren naar dit bijzondere album. Erwin Zijleman
De muziek van Hotels On Mars is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de New Yorkse muzikant: https://hotelsonmars.bandcamp.com/album/grief-museum.