Laat Painters van Teddy’s Hit uit de speakers komen en je wordt bijna 40 minuten getrakteerd op bijzonder lekkere gitaarsongs. Het zijn gitaarsongs met een voorzichtige voorliefde voor postpunk, maar de Amsterdamse band laat zich zeker niet beperken door de grenzen van dit genre en schuift moeiteloos terug in de tijd naar de eerste grote Britse gitaarbands of juist verder in de tijd naar de aanstekelijke gitaarsongs van Pavement en al haar volgelingen. Het zijn invloeden die we de laatste tijd veel vaker tegenkomen, maar zowel in muzikaal als in vocaal opzicht staat Teddy’s Hit zijn mannetje en de band grossiert ook nog eens in geweldige songs. Heerlijke band, uitstekend debuut.
Iedereen is het er over eens dat de beste gitaarplaten met een flinke dosis postpunk het afgelopen anderhalf jaar uit Ierland en dan met name uit Dublin kwamen. De albums van The Murder Capital, Silverbacks en natuurlijk Fontaines D.C. gaven de concurrentie de afgelopen tijd het nakijken, maar in 2021 is het vooralsnog helemaal anders.
Eerder deze maand was er het geweldige nieuwe album van de Britse band Shame, dat de aanval op de Ierse hegemonie op imponerende wijze opende en deze aanval wordt vervolgd door een verrassingsaanval vanuit ons eigen kikkerlandje. Het label van Tim Knol brengt ons immers Painters van Teddy’s Hit en wat is dat een lekker album.
Teddy’s Hit is een trio uit Amsterdam dat met haar debuutalbum aansluiting vindt bij alle bovengenoemde bands. Net als met name Fointaines D.C. en Shame, doe je de muziek van Teddy’s Hit tekort met het etiket postpunk. De Amsterdamse band kent haar klassiekers binnen het genre, maar kan ook overweg met punky songs, met psychedelisch getinte songs of met songs die bol staan van de invloeden uit de betere indie-rock uit de jaren 90 of die juist terugkeren naar de grote Britse gitaarbands uit de jaren 60 en 70.
Het is knap hoe het debuutalbum van Teddy’s Hit er in slaagt om meer dan eens Britser dan Brits te klinken en het minstens even knap hoe de Amsterdamse band er in slaagt om de koers iedere keer weer net wat te verleggen.
De band doet dat met redelijk bescheiden hulpmiddelen, want gitaar, bas en drums vormen de basis van alle songs op het album en er komt niet veel bij. Het relatief sobere karakter van het instrumentarium voorziet Painters van een wat ruw en direct geluid, maar het is ook een geluid waarin de bijdragen van de ritmesectie goed hoorbaar zijn, waarna fraaie gitaarlijnen zich prachtig om bas en drums heen mogen draaien. Het is overigens ook nog eens veelkleurig gitaarwerk, dat in iedere song weer andere associaties oproept (tot associaties met The Cult en U2 aan toe in Quote Yourself en The Talk).
Teddy’s Hit blijft soms dicht bij de bovengenoemde bands in de buurt, maar kan ook flink afstand nemen en zich op het terrein van een band als Pavement begeven. Net als Fontaines D.C. is ook Teddy’s Hit niet vies van praatzang, maar de band blijft hier niet te lang in hangen en kan ook uit de voeten met veel melodieuzere zangpartijen. Dat melodieuze heeft ook de overhand in flink wat songs op het album, al kan Painters ook wat rauwer en tegendraadser klinken.
In muzikaal en vocaal opzicht klinkt het allemaal prima, maar in een genre waarin de concurrentie momenteel moordend is, draait uiteindelijk alles om de kwaliteit van de songs. En ook met die kwaliteit van de songs zit het helemaal goed op het debuut van Teddy’s Hit. Painters staat vol met aanstekelijke songs, maar het zijn ook songs die interessant blijven wanneer je ze wat vaker hoort.
Painters is bovendien een zeer gevarieerd album, waardoor je van de ene in de andere verrassing valt. Omdat het debuutalbum van Teddy’s Hit ook na meerdere keren horen leuk en aanstekelijk blijft kan ik inmiddels wel concluderen dat niet alleen het Britse Shame, maar ook een Nederlands bandje dit jaar een einde kan maken aan de Ierse hegemonie. Teddy’s Hit is de naam. Erwin Zijleman
Painters van Teddy's Hit is verkrijgbaar via de Mania webshop: