Je moet kennelijk in de stemming zijn voor Not Your Muse van Celeste. Bij mijn eerste kennismaking deed het me heel weinig, maar bij de tweede kans viel alles op zijn plek. Celeste maakt pure pop met hier en daar een vleugje jazz en soul, maar het is zeker geen dertien in een dozijn popzangeres. Haar stem is van een wonderbaarlijke schoonheid en die schoonheid hoor je ook in de instrumentatie, zeker wanneer de Britse zangeres de inkleuring van haar songs betrekkelijk sober en subtiel houdt. Maak niet dezelfde fout als ik en oordeel niet te snel over dit album. Celeste blijkt dan al snel het enorme talent dat de Britse media van haar maken op het moment.
Te glad, te veilig, te gewoontjes en nog wat van dit soort oordelen domineerden mijn mening over het debuut van de in de Verenigde Staten geboren, maar in het Verenigd Koninkrijk getogen Celeste, waarna ik het album direct terzijde schoof.
Ik schreef er een paar zinnen over op in mijn recensie van het album van Arlo Parks, dat me wel direct beviel, en daar kreeg ik nogal wat reacties op, die stuk voor stuk aandrongen op het nogmaals beluisteren van het debuut van Celeste en dit keer wat beter. Ik verwachtte er eerlijk gezegd niets van, maar het wonder geschiedde: ik werd een week later wel volledig gegrepen door Not Your Muse.
Waarom het ruim een week geleden mis ging weet ik echt niet en dat doet er ook niet meer toe. Het verkeerde album op het verkeerde moment waarschijnlijk. Feit is dat mijn tweede kennismaking met Celeste een totaal andere was.
Openingstrack Ideal Woman is direct van een bijzondere schoonheid. Een mooie ingetogen en wat jazzy instrumentatie, een laag tempo en de prachtige stem van Celeste, die de track vol gevoel en doorleving vertolkt. Het is een stem die af en toe wat heeft van die van Amy Winehouse en af en toe ook wat van Adele, maar Celeste heeft ook een duidelijk eigen stemgeluid dat puur en oprecht klinkt.
Strange, de tweede track op het album en wat mij betreft het prijsnummer, is nog mooier en loopt over van gevoel en intimiteit. Kippenvel. Wanneer het tempo in track nummer drie, Tonight Tonight, wat omhoog gaat is het onderscheidend vermogen van Celeste wat minder groot, maar ik vind het nog steeds smaakvol en zeker niet glad, veilig of gewoontjes.
Not Your Muse is voorzien van een smaakvol geluid dat warm aanvoelt en dat flink vol is ingekleurd met strijkers en blazers, maar dat ook sobere en intieme momenten heeft. Het is een geluid dat de ruimte makkelijk vult met aangename klanken, maar het is ook een geluid dat veel knapper in elkaar steekt dat je op het eerste gehoor zult vermoeden.
Ook In Stop This Flame houdt Celeste het tempo hoog, maar dit keer overtuigt ze makkelijk met haar soepele en soulvolle stem en met de trefzekere instrumentatie die afwisselend ingetogen en jazzy of groots en meeslepend is. Na het soepele Tell Me Something I Don’t Know neemt Celeste in de titeltrack van het album weer gas terug en imponeert ze met haar zang, terwijl ook de instrumentatie weer prachtig uitpakt.
Van Not Your Muse is ook een luxe versie verschenen, die ruim 80 minuten muziek bevat. Natuurlijk is niet alles goed op deze versie, maar wanneer ik vooral de wat meer ingetogen songs er uit pik, hou ik nog heel veel geweldige songs over.
Zeker wanneer je het volume wat opvoert, dringt de stem van Celeste zich genadeloos op en wordt de zang op Not Your Muse mooier en mooier. De Britse zangeres vindt aansluiting bij de soulvolle popzangeressen van het moment, maar ook de vergelijking met de grote soul- en jazzzangeressen uit een ver verleden snijdt hout. Een prachtalbum al met al. Gelukkig bestaat er zoiets als een tweede kans. Erwin Zijleman
Not Your Muse van Celeste is verkrijgbaar via de Mania webshop: