Op haar debuut Rooms leek de Amerikaanse singer-songwriter Aerial East zo weggelopen uit de jaren 60. De fraai gearrangeerde songs van dit debuut hebben plaatsgemaakt voor een veel soberder, maar nog altijd bijzonder geluid. Het is een geluid dat fraai kleurt bij de ingetogen en heldere zang van de muzikante uit New York. Try Harder maakt het je niet altijd makkelijk, maar neem de titel van het album serieus en er valt steeds meer op zijn plek. Aerial East voegt invloeden uit onder andere de dreampop en de Amerikaanse rootsmuziek samen in een geluid waarmee ze zich absoluut kan onderscheiden, iets dat ze met haar debuut overigens ook al deed.
De Amerikaanse singer-songwriter Aerial East debuteerde vijf jaar geleden met het album Rooms. Het is een album dat me destijds niet is opgevallen, maar dat ik inmiddels best een vergeten parel durf te noemen. Op haar debuut betovert de singer-songwriter uit Brooklyn, New York, met intieme, dromerige en folky songs, die enerzijds opvallen door haar bijzonder mooie stem en anderzijds door de bijzonder fraaie arrangementen van onder andere strijkers en blazers.
Rooms klinkt als een vergeten folkalbum uit de jaren 60 en vult de ruimte met prachtig nostalgische klanken. Het is een kunstje dat Aerial East van mij best nog eens had mogen herhalen, maar haar deze week verschenen tweede album klinkt flink anders. Waar de Amerikaanse singer-songwriter haar geluid op Rooms nog flink vol inkleurde, kiest ze op het deze week verschenen Try Harder voor een behoorlijk sober maar ook spanend geluid.
Met de openingstrack en titeltrack solliciteert Aerial East met donkere en wat mysterieuze klanken nadrukkelijk naar een plekje op de volgende Twin Peaks soundtrack, maar ze laat ook direct horen dat ze flink afstand heeft genomen van het geluid op haar debuutalbum. Try Harder is voorzien van een behoorlijk sobere instrumentatie, maar het is er wel een die zich flink opdringt. Het is het effect van de “less is more" aanpak op het album, die er voor zorgt dat uiterst subtiele accenten een maximaal effect hebben.
In muzikaal opzicht kan het meerdere kanten op. In de openingstrack moest ik nog vooral denken aan dreampop uit de jaren 90, maar in de tweede track klinkt de muzikante uit New York toch meer als een rootsmuzikante, al is het prachtige The Things We Build wel een atypische rootssong.
Met dreampop en Amerikaanse rootsmuziek hebben we twee uitersten van het geluid op Try Harder te pakken. Aerial East schakelt opvallend makkelijk tussen organische akoestische klanken en wat zweverige elektronische soundscapes en laat beide werelden een aantal maal prachtig samenvloeien.
Het verleidt misschien niet zo snel en makkelijk als de nostalgische klanken van haar debuut, maar na een paar keer horen heb je zoveel moois gehoord in het geluid op het tweede album van Aerial East dat je weet dat Try Harder een album is om te koesteren.
De instrumentatie is verrassend subtiel maar ook opvallend trefzeker en hetzelfde geldt voor de zang van Aerial East die zachter en introverter is dan die op haar debuutalbum. Het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante liet al horen dat ze een uitstekend zangeres is en dat hoor je nog wat duidelijker op Try Harder.
Het past allemaal bijzonder fraai bij de songs op het album. Het zijn songs die steeds weer andere wegen in slaan en die zich zeker niet allemaal direct opdringen, maar na een paar keer horen valt er veel op zijn plek.
Zeker in de tracks waarin blazers en strijkers opduiken hoor je flarden van het zo mooie debuutalbum van Aerial East, maar over het algemeen genomen is het toch een flink ander album, wat knap is. Try Harder is zeker geen album voor ieder moment, maar zo op zijn tijd is het een album dat bezit van je neemt en dat bezweert met prachtige klanken en een misschien nog wel mooiere stem. Absoluut een album om te ontdekken deze tweede van Aerial East. Erwin Zijleman
De muziek van Aerial East is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://aerialeastmusic.bandcamp.com/album/try-harder.
