Grown Unknown van Lia Ices trek ik nog steeds met enige regelmaat uit de kast en blijft een album om te koesteren. Door de tegenvallende opvolger leek Lia Ices in de geschiedenisboeken te verdwijnen als eendagsvlieg, maar uit het niets is de Amerikaanse singer-songwriter terug met een nieuw album. Family Album omarmt de organische klanken die ze was vergeten op haar vorige album en klinkt bij vlagen weer heerlijk tijdloos. Op hetzelfde moment kleurt Lia Ices continu buiten de lijntjes van de traditionele singer-songwriter of rootsmuziek en slaagt ze er, net als met het album van alweer tien jaar geleden, in om me te betoveren met haar muziek.
Aan het begin van 2011 werd ik compleet overrompeld door Grown Unknown, het tweede album van de Amerikaanse singer-songwriter Lia Ices. Ik werd overrompeld door een sprankelend album dat aan de ene kant aansloot bij de rijke tradities van het singer-songwriter genre, maar dat aan de andere kant ook continu de grenzen en de ongebaande paden opzocht.
Als inspiratiebronnen hoorde ik onder andere Joni Mitchell (het 70s geluid), Kate Bush (het oog voor experiment), The Cocteau Twins (de sfeer), Enya (het zweverige), Sinead O’Connor (de zang), Cat Power (de onderkoelde passie), Leslie Feist (het verleidelijke) en Agnes Obel (de rijke orkestraties) en dat is een lijst waarvoor geen enkele singer-songwriter zich zal schamen. Het is dan ook niet zo gek dat ik het album ruim elf maanden na mijn eerste kennismaking met de muziek van Lia Ices niet was vergeten en Grown Unknown hoog opdook in mijn jaarlijstje over 2011.
In de herfst van 2014 keerde Lia Ices terug met Ices, dat een stuk elektronischer en minder tijdloos klonk. Na enige gewenning een aardig album, maar toch minder indrukwekkend dan zijn geweldige voorganger.
Deze week verscheen eindelijk een nieuw album van Lia Ices en dit keer concentreert de muzikante die New York inmiddels heeft verruild voor Sonoma, California, zich weer op de genres die ze op haar vorige album was vergeten. Lia Ices maakte Family Album terwijl ze zwanger was van haar eerste kind en het is een heerlijk tijdloos album geworden.
Het is een album dat van voorganger Ices verschilt als de dag van de nacht. Weg zijn de hevige flirts met elektronica, terug zijn de organische klanken en de songs die putten uit de rijke historie van het singer-songwriter genre.
Lia Ices begint Family Album met piano en zang en lijkt even zo weggelopen uit de jaren 70. Naarmate de openingstrack vordert wordt de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter wat voller ingekleurd en put Family Album niet alleen uit de archieven van de 70s singer-songwriter muziek, maar ook uit de archieven van de Amerikaanse rootsmuziek.
Het is een instrumentatie die anders klinkt dan die op de vorige twee albums van Lia Ices, maar het is wat mij betreft een uitstekende keuze. De organische klanken passen perfect bij de stem van de tegenwoordig Californische singer-songwriter, wat op zich bijzonder is, want Lia Ices beschikt over een voor dit genre wat atypische stem. Net als op de vorige twee albums is de zang van Lia Ices expressief, maar kan ze ook zomaar opschuiven richting de ijsprinsessen uit het hoge Noorden.
Family Album kan probleemloos een singer-songwriter album of zelfs een rootsalbum worden genoemd, maar Lia Ices slaagt er, net als op Grown Unknown, in om anders te klinken. Waar de magie van Grown Unknown op opvolger Ices vrijwel volledig was verdwenen, is die magie terug op het nieuwe album van Lia Ices, zeker wanneer de Amerikaanse muzikante flarden psychedelica of nog wat zweverigere invloeden toevoegt aan haar muziek.
En net als het nu al enkele malen door mijn geprezen Grown Unknown is ook het prachtig ingekleurde Family Album een album dat nog lange tijd beter wordt. Het is heel lang stil geweest rond Lia Ices, maar ik ben heel blij dat ze terug is. Erwin Zijleman
De muziek van Lia Ices is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://liaices.bandcamp.com/album/family-album.