Acquainted With Night van de Amerikaanse muzikante Lael Neale zal niet bij iedereen in de smaak vallen, maar persoonlijk vind ik het album van een bijzondere of zelfs unieke schoonheid. Het klinkt als een verstild folk album uit de jaren 60, maar dan wel met een hoofdrol voor de pas in de jaren 80 geïntroduceerde omnichord. Het is een instrument met een bezwerend geluid, dat prima past bij de al even bezwerende vocalen van Lael Neale. Het levert een album op dat een rustgevende werking heeft, maar dat op hetzelfde moment onder de huid kruipt en alleen maar mooier en intenser wordt. Een heel bijzonder album van een zeer talentvolle muzikante.
Lael Neale is een singer-songwriter uit Los Angeles, California, die een jaar of zes geleden een bijzonder fraai debuutalbum uitbracht (dat ik overigens pas deze week voor het eerst heb gehoord), maar vervolgens de inspiratie kwijt raakte of zichzelf verloor in perfectionisme.
Die inspiratie hervond de Amerikaanse muzikante toen ze een jaar of twee geleden de omnichord ontdekte. Dat is een elektronisch instrument dat aan het begin van de jaren 80 werd geïntroduceerd in Japan en er toen waarschijnlijk futuristisch uitzag, maar er inmiddels net zo verouderd uitziet als alle andere elektronische snufjes uit deze periode.
Het is wel een instrument met een bijzondere klank, waardoor het deze week verschenen tweede album van Lael Neale flink anders klinkt dan haar debuutalbum. Op dit debuutalbum klonk Lael Neale als een folky singer-songwriter uit de jaren 70. Op Acquainted With Night lijkt ze de jaren 70 te hebben verruild door de jaren 60, tot de Omnichord zijn intrede doet, al klinkt het instrument vaak als de antieke orgeltjes die je in de jaren 60 ook wel had.
Lael Neale hervond haar inspiratie niet alleen door de ontdekking van het bijzonder klinkende elektronische instrument, maar ook door de hectiek van Los Angeles te verruilen voor het platteland van Virginia, waar ze opgroeide. Tijdens de eerste Amerikaanse lockdown vanwege de coronapandemie sloot Lael Neale zich op in de boerderij van haar familie, uiteraard samen met haar Omnichord. Met zeer eenvoudige middelen werd vervolgens Acquainted With Night opgenomen.
Door de relatief eenvoudige instrumentatie en de eenvoudige opnameapparatuur klinkt het tweede album van Lael Neale wat lo-fi, maar als je eenmaal gewend bent aan de geluidskwaliteit, de hoeveelheid ruis en het bijzondere geluid van de Omnichord, is het een album vol bezwering. Die bezwering is deels de verdienste van het bijzondere geluid op het album, maar is toch vooral het resultaat van de zang van de Amerikaanse singer-songwriter.
Acquainted With Night doet af en toe denken aan Nico en haar harmonium, maar gelukkig is de stem van Lael Neale een stuk aangenamer en heb ik af en toe ook wel wat associaties met Mazzy Star, maar dan met een Omnichord. Het tweede album van Lael Neale doet me echter het meest denken aan het vorig jaar verschenen soloalbum van Big Thief zangeres Adrienne Lenker, dat in dezelfde periode en onder vergelijkbare omstandigheden werd opgenomen, maar dan uiteraard wel met andere instrumenten.
Zowel de muziek als de zang op Acquainted With Night moeten je liggen, maar als je vatbaar bent voor de bezwering van de singer-songwriter uit Los Angeles is het album niet alleen bezwerend, maar ook rustgevend. Lael Neale verliet de grote stad voor het opnemen van haar tweede album en die stad verlaat je ook als je naar het album luistert.
Ik begrijp inmiddels ook wel waarom de Amerikaanse muzikante zo gecharmeerd is geraakt van de Omnichord, want ondanks het feit dat het instrument ietwat gedateerd klinkt, biedt het verrassend veel mogelijkheden, waardoor Lael Neale de aandacht, ondanks de beperkte middelen, vrij makkelijk vast houdt. Het levert een bijzonder album op dat alleen maar mooier en indrukwekkender wordt. Erwin Zijleman
De muziek van Lael Neale is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://laelneale.bandcamp.com.
Acquainted With Night van Lael Neale is verkrijgbaar via de Mania webshop: