Collapsed In Sunbeams van Arlo Parks behoorde, zeker achteraf bezien, tot de muzikale verassingen van 2021. Er is sindsdien veel veranderd voor de Britse muzikante en dat heeft invloed gehad op haar tweede album. Je hoort het in de persoonlijke teksten, maar je hoort het ook in de songs, die een stuk veelzijdiger zijn dan die op het debuutalbum. De ruwe charme van dat debuutalbum heeft plaats gemaakt voor een stevig aangezette productie en een veel elektronischer geluid, maar er valt ook dit keer veel te genieten en zeker voor muziekliefhebbers die niet vies zijn van pop en toe zijn aan de zomer, die met My Soft Machine een heerlijke soundtrack krijgt.
Arlo Parks werd al enkele jaren geschaard onder de grote beloften van de Britse R&B toen haar debuutalbum Collapsed In Sunbeams aan het begin van 2021 verscheen. Met haar debuutalbum maakte ze de belofte meer dan waar, want het buitengewoon knappe en aangename album liet de zomer al heel vroeg in het jaar beginnen.
Het succes van Collapsed In Sunbeams, dat uiteindelijk opdook in flink wat jaarlijstjes en Arlo Parks een Brit Award en de Mercury Price opleverde, heeft, in ieder geval bij mij, gezorgd voor hooggespannen verwachtingen rond het tweede album van de Britse muzikante. Dat album is deze week verschenen en laat horen dat het alter ego van Anaïs Oluwatoyin Estelle Marinho zich verder heeft ontwikkeld.
De Britse muzikante heeft twee loodzware jaren achter de rug en dat hoor je op My Soft Machine. Arlo Parks verruilde Londen voor Los Angeles, vond en verloor haar geluk in de liefde, ging op een slopende tournee en dan was er ook nog eens de coronapandemie, die het leven van een muzikante, zeker in 2021, niet makkelijker maakte. Het heeft samen met de grote wereldproblemen en de uiteenlopende problemen van een jong volwassene, allemaal een plekje gekregen op My Soft Machine, dat een ander geluid laat horen dan Collapsed In Sunbeams, al hoor ik ook voldoende raakvlakken tussen beide albums.
Op haar debuutalbum vermengde Arlo Parks op fraaie wijze invloeden uit de pop en de R&B met flink wat soul en een beetje jazz. Op My Soft Machine hebben invloeden uit de pop en de R&B aan terrein gewonnen en is het geluid van Arlo Parks elektronischer en zwaarder geproduceerd. Daar moet je van houden, maar persoonlijk kan ik wel uit de voeten met het geluid op het tweede album van Arlo Parks.
De Britse muzikante is misschien wat opgeschoven richting pop, maar ze heeft zich zeker niet in het keurslijf van de Amerikaanse popmuziek laten persen. My Soft Machine bevat veel ingrediënten die ook een belangrijke rol speelden op Collapsed In Sunbeams, waaronder natuurlijk de bijzondere stem van de Britse muzikante. Het is een stem die op het nieuwe album nog wat makkelijker verleidt en die de muziek van Arlo Parks voorziet van een karakteristiek eigen geluid.
Arlo Parks experimenteert op haar nieuwe album wat meer met ritmes en vindt haar inspiratie dit keer eerder in de hiphop dan in de triphop. Voor My Soft Machine werd een blik producers opengetrokken met onder andere de van Adele bekende Paul Epworth. Het albums is veel zwaarder geproduceerd dan zijn voorganger, maar persoonlijk vind ik de productie mooi. Arlo Parks is er wat mij betreft in geslaagd om de zonnige sfeer en het eigen geluid van haar debuutalbum te behouden met een nieuw geluid.
Het is een geluid dat steeds een net wat andere kant op wordt geduwd, de ene keer door stevigere gitaren of juist door zwaar aangezette synths of diepe bassen, de volgende keer door flirts met de dansvloer of juist wat meer introspectieve elementen. Ook My Soft Machine is een album dat onmiddellijk de zomer in huis haalt en dat, wanneer je houdt van of gevoelig bent voor het soort muziek dat Arlo Parks maakt, onmiddellijk zorgt voor een goed gevoel, zeker als Phoebe Bridgers opdraaft voor een duet. Prima album al met al. Erwin Zijleman
De muziek van Arlo Parks is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikante: https://arloparks.bandcamp.com/album/my-soft-machine.
My Soft Machine van Arlo Parks is verkrijgbaar via de Mania webshop: