The National heeft met First Two Pages Of Frankenstein een sfeervol, melancholisch en behoorlijk ingetogen album afgeleverd. Het is een album dat mijlenver is verwijderd van het stekelige postpunk en indierock geluid van de vroege albums van de band, maar het is ook een album zonder grote verrassingen, dat vrijwel onmiddellijk vertrouwd klinkt. Het is een album vol ellende en weemoed, maar het is zeker geen deprimerend album. Op het eerste gehoor kabbelt het allemaal rustig maar zeer aangenaam voort, maar The National heeft ook dit keer veel moois verstopt in haar muziek en in de teksten. Een mooie aanvulling op een bijzonder, veelkleurig en inmiddels rijk oeuvre.
De Amerikaanse band The National levert deze week met First Two Pages Of Frankenstein haar negende studioalbum af. De band uit Brooklyn, New York, bouwt inmiddels al ruim twintig jaar aan een bijzonder en verrassend veelkleurig oeuvre. Ik heb de vorige acht albums van de Amerikaanse band de afgelopen week eens achter elkaar beluisterd en hoorde invloeden uit de postpunk, Americana, indierock en chamber pop, om de belangrijkste invloeden te noemen. Het heeft een serie geweldige albums opgeleverd, met voor mij het geweldige Boxer uit 2007 als voorlopig hoogtepunt.
Het deze week verschenen First Two Pages Of Frankenstein is de opvolger van het uit 2019 stammende I Am Easy To Find, dat vanwege het toevoegen van flink wat verschillende vrouwenstemmen en een nogal rijk georkestreerd geluid een wat atypisch The National album was. Ook op First Two Pages Of Frankenstein zijn er gastbijdragen van Sufjan Stevens, Taylor Swift en Phoebe Bridgers, van wie laatstgenoemde in twee tracks opduikt. Buiten de bijdrage van Taylor Swift zijn de gastbijdragen dit keer echter behoorlijk subtiel en beperkt tot achtergrondvocalen, waardoor het album flink anders klinkt dan zijn wat lauw ontvangen voorganger.
First Two Pages Of Frankenstein volgt op een geweldig soloalbum van Matt Berninger (Serpentine Prison), een tweede Big Red Machine album (Aaron Dessner en Justin Vernon), het album van Complete Mountain Almanac (broers en zus Dessner en Rebekka Karijord) en het productionele werk van Aaron Dessner voor met name Taylor Swift, maar het nieuwe album van de band klinkt onmiskenbaar als The National. Het album werd opgehouden door de coronapandemie en door de gemoedstoestand en een ‘writer’s block’ van Matt Berninger (die pas weer inspiratie vond na het openslaan van het boek Frankenstein) en dat hoor je.
Het album bevat vooral ingetogen en wat stemmige songs en het zijn songs die overlopen van melancholie, al is het album zeker niet zo somber als het soloalbum van Matt Berninger. Het is ook een coming of age album van de veertigers en vijftigers in de band. Liefhebbers van het wat stevigere en ruwere werk van The National komen er wederom bekaaid af, al hoor je zeer incidenteel wel wat flarden van het meer uitgesproken werk van de band.
The National liet op haar vorige albums vaak indrukwekkende koerswijzigingen horen, maar First Two Pages Of Frankenstein klinkt toch vooral vertrouwd. Het is een sfeervol en ingetogen album dat over het algemeen genomen aangenaam voortkabbelt. Bij eerste beluistering vond ik het allemaal wat netjes binnen de lijnen kleuren of zelfs wat gezapig klinken, maar de melancholische songs van de band winnen snel aan kracht.
De songs op First Two Pages Of Frankenstein missen misschien de urgentie en de vernieuwingsdrang van de vroegere albums van de Amerikaanse band, maar zeker als je het album wat vaker hebt beluisterd zijn de songs veel beter en interessanter dan bij de eerste kennismaking en hoor je steeds meer moois in de zang en in de fraaie inkleuring van de songs.
En zo blijft First Two Pages Of Frankenstein een album dat wat lastig is te duiden. Het is aan de ene kant een mooi en sfeervol album met songs vol groeipotentie, maar aan de andere kant verwacht je van een band als The National stiekem wel wat meer dan een album zonder hele grote verrassingen. Het blijft ondertussen wel een album dat ruim boven het maaiveld uit steekt en langzaam maar zeker wordt het me dierbaarder. Erwin Zijleman
De muziek van The National is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://thenational.bandcamp.com/album/first-two-pages-of-frankenstein.
