De Amerikaanse muzikante Lauryn Hill is inmiddels al weer bijna vergeten, maar aan het eind van de jaren 90 behoorde ze tot de belangrijkste muzikanten binnen de zwarte muziek. Haar carrière is sinds 2002 een tranendal, maar het in 1998 verschenen The Miseducation Of Lauryn Hill neemt niemand haar meer af. Het is een album met een bonte mix aan stijlen, een veelzijdig geluid, uitstekende zang en een serie songs die tot op de dag van vandaag invloed hebben. Lauryn Hill beweegt zich op haar debuutalbums deels in genres waar ik weinig mee heb, maar The Miseducation Of Lauryn Hill is ook voor mij een onbetwiste klassieker en een van de belangrijkste albums van de jaren 90.
De Amerikaanse band Fugees scoorde in 1996 een wereldhit met haar versie van Roberta Flack's Killing Me Softly With His Song, waarna ook het album The Score als de spreekwoordelijke warme broodjes over de toonbank ging. Op The Score kwamen de talenten van Lauryn Hill, Pras en Wyclef Jean samen in een bonte mix van stijlen, die een breed publiek wist aan te spreken. Het was een flinke stap vergeleken met het voornamelijk met rap gevulde debuutalbum van Fugees, maar The Score zou helaas ook direct de zwanenzang van de band zijn.
Lauryn Hill begon na het uit elkaar vallen van Fugees, net als Wyclef Jean, aan een solocarrière. Het is een solocarrière waar ontzettend veel van werd verwacht, maar wanneer we terugkijken op de afgelopen vijfentwintig jaar moeten we helaas concluderen dat de carrière van Lauryn Hill niet is geworden wat er destijds van werd verwacht. Ondanks het feit dat Lauryn Hill uiteindelijk slechts twee albums heeft uitgebracht heeft ze echter wel degelijk veel invloed gehad op een hele generatie jonge muzikanten en die invloed heeft ze nog steeds.
Dat is niet direct de verdienste van het uitstekende maar zwaar geflopte MTV Unplugged No. 2.0 uit 2002, want iedereen die aan Lauryn Hill denkt, denkt aan The Score van Fugees en vooral aan haar debuutalbum The Miseducation Of Lauryn Hill uit 1998. Het is een album dat zich deels ver buiten mijn comfort zone bevond en bevindt, maar ik vond en vind The Miseducation Of Lauryn Hill echt een geweldig album.
Het is met zestien tracks en ruim vijf kwartier muziek een behoorlijk ambitieus album. Dat is het niet alleen vanwege de speelduur, maar zeker ook vanwege de bonte mix aan stijlen, de hoogstaande songs en de veelzijdige zang en rap van de Amerikaanse muzikante. The Miseducation Of Lauryn Hill ligt deels in het verlengde van The Score van Fugees, maar is nog een stuk veelzijdiger.
Lauryn Hill gaat op haar solodebuut aan de haal met soul, R&B, hiphop, rap, folk, gospel, reggae, funk en pop en smeedt al deze stijlen op knappe wijze aan elkaar. The Miseducation Of Lauryn Hill werd gemaakt met een enorme waslijst aan muzikanten en heeft ook nog gastbijdragen van grote namen als Carlos Santana, Mary J. Blige en D’Angelo.
Het door Lauryn Hill zelf geproduceerde album klinkt 25 jaar na dato nog altijd fantastisch, deels omdat Lauryn Hill haar tijd in 1998 ver vooruit was en deels omdat de muziek op The Miseducation Of Lauryn Hill verrassend tijdloos in. De Amerikaanse muzikante laat op haar debuutalbum ook nog eens horen dat ze een uitstekend zangeres is en ondanks het feit dat ik helemaal niet van rap houd, vind ik de raps van Lauryn Hill prima.
Mede door een serie ijzersterke songs heeft het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante na al die jaren nog niets van zijn kracht verloren. Lauryn Hill sleepte destijds maar liefst elf Grammy nominaties binnen en won er uiteindelijk vijf. Er valt niets op af te dingen, wat het alleen maar extra schrijnend maakt dat Lauryn Hill is blijven steken op slechts twee albums en de afgelopen twintig jaar nauwelijks meer met haar muziek in het nieuws komt. We zullen het daarom waarschijnlijk moeten doen met haar muzikale erfenis. Die is klein, maar wel van een bijzonder hoog niveau. Erwin Zijleman
The Miseducation Of Lauryn Hill van Lauryn Hill is verkrijgbaar via de Mania webshop: