De Ierse muzikante Holly Macve leek op haar tweede album wat verder op te schuiven richting de Amerikaanse rootsmuziek, maar de inmiddels naar Los Angeles uitgeweken muzikante kiest op Wonderland vol voor de sfeervolle pop. Je kunt niet naar Wonderland luisteren zonder aan Lana Del Rey te denken, maar als je dat weer wat los laat hoor je dat Holly Macve een uitstekende zangeres is en dat haar nieuwe album vol staat met fraai ingekleurde en wat mij betreft aansprekende songs. Lana Del Rey is niet altijd even productief, waardoor er zeker een plekje moet zijn voor Holly Macve, die in ieder geval een aansprekend voorbeeld heeft gekozen en absoluut wat te bieden heeft.
De Ierse muzikante Holly Macve debuteerde in 2017 met het prachtige Golden Eagle, waarop ze vooral invloeden uit de country en de folk verwerkte. Leden van de band Lanterns On The Lake tekenden voor een zeer fraai en sfeervol geluid, waarna Holly Macve het afmaakte met haar mooie stem, die vooral aan countryzangeressen uit het verre verleden deed denken, maar die ook een aangenaam randje Lana Del Rey bevatte.
Golden Eagle werd in 2021 gevolgd door het minstens even mooie Not The Girl, waarop invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek werden gecombineerd met een vleugje 70s singer-songwriter muziek en Holly Macve wat krachtiger zong en de vergelijking met Lana Del Rey grotendeels naar de achtergrond verdween.
De vergelijking met Lana Del Rey is helemaal terug op het deze week verschenen Wonderland, dat me vijftig minuten lang aan Lana Del Rey doet denken. Op een gegeven moment was ik er zelfs van overtuigd dat ik Lana Del Rey hoorde en dat blijkt nog te kloppen ook, want in de derde track op het album zingt de Amerikaanse superster een deuntje mee met de Ierse zangeres, die inmiddels ook Los Angeles als thuisbasis heeft gekozen.
Ik zie het maar als een teken van goedkeuring, waardoor alle associaties met de muziek van Lana Del Rey me iets minder in de weg zitten. Ik vind het overigens geen probleem dat Holly Macve zich op Wonderland zo duidelijk heeft laten inspireren, want een muzikante van het kaliber van Lana Del Rey verdient haar volgelingen. Ik hoor iedere week meerdere albums die klinken als een album van Phoebe Bridgers, dus een Lana Del Rey achtig album mag best op zijn tijd.
Wonderland van Holly Macve verdient, zeker op het eerste gehoor, niet de originaliteitsprijs, maar ik vind het een mooi album. Holly Macve beschikt over een hele mooie stem, die inderdaad kan klinken als die van haar Amerikaanse voorbeeld, maar die ook andere kanten op kan. Het is een stem met veel gevoel en emotie, waardoor de songs op Wonderland makkelijk binnen komen. De fraaie zang op het album wordt gecombineerd met een wat zwaar aangezette instrumentatie met zo af en toe flink wat strijkers. Het doet soms sprookjesachtig en soms wat pompeus aan, maar het past uitstekend bij de bijzondere zang op Wonderland.
Ik moest bij eerste beluistering wel wat wennen aan zowel de zang als de muziek, vooral omdat Holly Macve op haar vorige album een meer ingetogen en aardser geluid liet horen, maar de sfeervolle klanken en de zwoele en warmbloedige zang op Wonderland doen het uitstekend op de eerste herfstavonden van 2024.
Wonderland is een album dat beter en interessanter wordt wanneer je het vaker hoort. Wonderland is dan een album dat minder Lana Del Rey en meer Holly Macve laat horen, al zou ik nog net wat meer authenticiteit willen horen. In muzikaal en vocaal opzicht overtuigt Wonderland direct al vrij makkelijk, maar ook de songs op het derde album van Holly Macve overtuigen steeds net wat makkelijker. Er was ons voor september volgens mij een countryalbum van Lana Del Rey beloofd, maar dat is er niet gekomen. Het fraaie Wonderland van de wel degelijk zeer getalenteerde Holly Macve is wat mij betreft een heel aardig alternatief. Erwin Zijleman