When Horses Would Run van Being Dead was vorig jaar misschien niet over de hele linie raak, maar er stonden een ruime handvol geweldige songs op het debuutalbum van de Amerikaanse band. Op het album nam Being Dead je vooral mee terug naar de late jaren 60, al waagde geen enkele band zich destijds aan de bijzondere mix van invloeden in de muziek van Being Dead. De mix van onder andere psychedelica en garagerock keert terug op het deze week verschenen EELS, waarop Being Dead haar geluid heeft geperfectioneerd. Dat deed de band niet alleen, want niemand minder dan John Congleton produceerde het album. Het levert een album op waar je alleen maar heel vrolijk van kunt worden.
De Amerikaanse band Being Dead debuteerde vorig jaar zomer zeer verdienstelijk met het hopeloos verslavende When Horses Would Run. De band uit Austin, Texas, vermengde op haar debuutalbum op inventieve maar ook zeer aanstekelijke wijze invloeden uit met name de 60s psychedelica, girlpop, surfrock en garagerock.
When Horses Would Run leek direct afkomstig uit de Summer of Love en combineerde een lekker gruizig gitaargeluid met onweerstaanbaar lekkere koortjes met een hoog The Mamas & The Papas of The Beach Boys gehalte. De songs van de Texaanse band waren soms wat aan de melige kant en rammelden af en toe misschien ook net wat te veel, maar When Horses Would Run bevatte ook een respectabel aantal 24-karaats popsongs met af en toe fascinerende wendingen.
Het leverde een van de meest charmante debuutalbums van 2023 op, maar je vroeg je stiekem ook af hoe goed Being Dead zou zijn met net wat meer focus, wat minder meligheid en een producer van naam en faam. Het is een vraag die deze week wordt beantwoord met de release van het tweede album van Being Dead.
Op EELS rammelt de muziek van Being Dead wat minder, is de meligheid die op het debuutalbum af en toe de kop op stak verdwenen en lijkt de band zich volledig bewust van de eigen kwaliteiten. Ook de producer van naam en faam kwam er, want EELS is geproduceerd door niemand minder dan John Congleton, een van de meest succesvolle producers van het afgelopen decennium en de man achter topalbums van onder andere Sleater-Kinney, Black Pumas, Regina Spektor, Angel Olsen, St. Vincent en vele anderen.
Topproducer John Congleton heeft de scherpe randjes van het geluid van het debuutalbum van Being Dead verwijderd, maar heeft alle charme van het geluid van de Amerikaanse band behouden. Ook EELS bevat vooral invloeden uit de 60s psychedelica, girlpop, surfrock en garagerock en staat vol met onweerstaanbaar lekkere songs, die er stiekem ook nog wat andere invloeden bij slepen.
Het zijn songs die klinken of The Mamas & The Papas zijn gevallen voor lekker gruizige garagerock, maar hun gevoel voor aanstekelijke popsongs niet zijn vergeten. EELS ligt in muzikaal opzicht in het directe verlengde van het debuutalbum van Being Dead, maar de band doet echt alles beter.
De muziek op EELS klinkt nog steeds lekker ruw, maar John Congleton heeft er voor gezorgd dat het nergens uit de bocht vliegt. Ook de zang klinkt beter dan op het debuutalbum en met name de koortjes zijn hemeltergend mooi. Het debuutalbum van de band bevatte zoals gezegd al een aantal 24-karaats popsongs, maar op EELS zijn deze popsongs de norm.
Alles klinkt geweldig, maar er zit ook heel veel vaart en energie en zeker ook plezier in de songs op het tweede album van Being Dead. EELS is ook nog eens een stuk veelzijdiger dan het debuutalbum. Being Dead durft op haar tweede album ook gas terug te nemen en te experimenteren met ingrediënten uit het heden, wat verrassend goed uitpakt. Het grootste deel van de tijd is het echter 1967 op EELS en verruil je de Nederlandse herfst voor de Californische zomer van de liefde. Being Dead propt 16 heerlijke songs in nog geen veertig minuten en hierna wil je alleen maar meer. Veel meer! Erwin Zijleman
De muziek van Being Dead is ook verkrijgbaar via de bandcamp van de Amerikaanse band: https://beingdead.bandcamp.com/album/eels.
Below A Massive Dark Land van Naima Bock is verkrijgbaar via de Mania webshop: