Ik heb een enorm zwak voor goed gemaakte countrypop, maar dan bij voorkeur wel countrypop waarin invloeden uit de country het winnen van invloeden uit de pop. Dat is het geval in een aantal songs op House On Fire van Mickey Guyton, maar in veel songs op het album slaat de balans wat door richting pop met een flinke dosis soul. Mickey Guyton schaarde zich een paar jaar geleden onder de groten binnen de countrypop en consolideert deze positie met het knap gemaakte House On Fire. Het is misschien een wat glad en naar mainstream neigend album, maar Mickey Guyton is een uitstekende zangeres en verstopt stiekem toch wat country in haar soulvolle popsongs.
Toen Beyoncé eerder dit jaar het album Cowboy Carter uitbracht werd in de media met grote regelmaat benadrukt dat het volkomen uniek was dat een zwarte zangeres countrymuziek maakte. Dat is echt grote onzin. Zwarte muzikanten en countrymuziek gaan al vele decennia goed samen en ook zwarte muzikanten van naam en faam maakten in het verleden countryalbums, onder wie bijvoorbeeld Tina Turner.
De geschiedenis van zwarte muzikanten in de countrymuziek is prachtig vastgelegd in het zeer lezenswaardige boek My Black Country van Alice Randall, maar ook iedereen die naar de country hitlijsten van de afgelopen jaren kijkt kan zien dat Beyoncé echt niet de enige zwarte muzikante is die succesvol is met countrymuziek. Zo was het in 2021 verschenen debuutalbum Remember By Name van Mickey Guyton zeer succesvol en dit album was naar mijn mening meer country dan Cowboy Carter van Beyoncé, waar ik ook maanden na de release overigens nog niet veel in hoor.
Mickey Guyton heeft deze week haar tweede album uitgebracht en ook op House On Fire verwerkt de van oorsprong Texaanse muzikante flink wat invloeden uit de countrymuziek. Het is een album dat het moet doen met een fractie van de aandacht die Beyoncé eerder dit jaar kreeg bij de release van haar countryalbum. Nu is Mickey Guyton natuurlijk geen Beyoncé, maar voor een muzikante die meerdere Grammy’s kreeg voor haar debuutalbum, vind ik de aandacht voor House On Fire vooralsnog opvallend mager. Ik heb dan ook maar weinig informatie over het album, maar heb natuurlijk wel de muziek.
House On Fire is een album dat niet direct in de smaak zal vallen bij liefhebbers van traditionele countrymuziek. Mickey Guyton maakt op House On Fire countrypop met een kleine letter c en een hoofdletter P. Invloeden uit de country spelen een rol in vrijwel alle songs op het album, maar invloeden uit de soul, de R&B en de pop spelen meestal een minstens even belangrijke rol in de songs van de muzikante uit Nashville.
De songs met slechts een minimale hoeveelheid invloeden uit de countrymuziek spreken mij persoonlijk wat minder aan, al zijn het songs die niet hebben te klagen over aanstekelijke refreinen en soulvolle klanken. Het zijn bovendien songs die laten horen dat Mickey Guyton een uitstekende zangeres is met flink wat soul in haar stem.
Wanneer invloeden uit de countrymuziek een belangrijkere rol spelen in de songs op House On Fire is het een album dat veel beter aansluit op het soort countrypop waar ik een zwak voor heb. Er staan flink wat van dit soort songs op House On Fire, dat alles bij elkaar genomen absoluut een countrypop album mag worden genoemd.
Ondanks de voorlopig schamele hoeveelheid aandacht voor het album kan het haast niet anders dat Mickey Guyton ook met haar tweede album hoge ogen gaat gooien in de Verenigde Staten. Haar kansen in Europa schat ik net wat lager in. House On Fire is zonder enige twijfel een goed gemaakt album van een uitstekende zangeres, maar het zal voor Europese liefhebbers van countrymuziek in het algemeen of countrypop in het bijzonder waarschijnlijk wat teveel mainstream klinken. Dat was drie jaar geleden overigens ook mijn mening over het debuutalbum van Mickey Guyton en dat album ben ik uiteindelijk toch zeer gaan waarderen. Reden genoeg om ook House On Fire niet te vroeg af te schrijven. Erwin Zijleman