Als groot fan van Mazzy Star werd ik ruim tien jaar geleden direct betoverd door de stem van de Canadese muzikante Tess Parks. Na twee soloalbums en twee albums met Anton Newcombe, keert Tess Parks deze week terug met een volgend soloalbum. Pomegranate is een album dat in muzikaal opzicht makkelijk indruk maakt. Het is een album waarop invloeden uit de psychedelica domineren en die invloeden komen met steeds net wat andere klanken uit de speakers. De prachtige klanken op Pomegranate vloeien op zeer fraaie wijze samen met de lome en zwoele zang van Tess Parks, die het benevelende effect van de songs op het album nog wat verder versterkt en wederom betovert met haar songs.
Ik heb tot dusver wel wat met de albums van de Canadese muzikante Tess Parks. Zowel haar twee soloalbums, Blood Hot (2013) en And Those Who Were Seen Dancing (2022), als de twee albums die ze maakte met de van The Brian Jonestown Massacre bekende Anton Newcombe, I Declare Nothing (2015) en Tess Parks & Anton Newcombe (2018), vond ik geweldige albums, die in een flink aantal gevallen mijn jaarlijstje haalden.
Deze week keert de muzikante uit Toronto terug met haar derde soloalbum en ook Pomegranate bevalt me weer uitstekend. Pomegranate is de opvolger van het alweer tweeënhalf jaar oude And Those Who Were Seen Dancing en ligt in het verlengde van al zijn voorgangers. Ook dit keer staat de stem van Tess Parks immers centraal en het is een heerlijk zwoele en luie stem, die nog altijd onmiddellijk doet denken aan die van Mazzy Star’s Hope Sandoval.
Mazzy Star reken ik tot mijn favoriete bands aller tijden, waardoor de Mazzy Star vibe op Pomegranate direct aanvoelt als het spreekwoordelijke warme bad. Tess Parks was in het verleden niet vies van een wat steviger gitaargeluid en invloeden uit de shoegaze, maar ze heeft ook altijd een zwak gehad voor invloeden uit de psychedelica.
Ook Pomegranate opent heerlijk psychedelisch met breed uitwaaiende gitaarlijnen een dromerig spelende ritmesectie, wat andere zweverige accenten van onder andere de fluit en orgels en synths uit een ver verleden en natuurlijk de lome zang van Tess Parks zelf. Het psychedelische sfeertje van de openingstrack houdt de Canadese muzikante vast in de tracks die volgen.
Pomegranate werd opgenomen in Londen, Toronto en Los Angeles, met producer Ruari Meehan, met wie Tess Parks al eerder samenwerkte, achter de knoppen. De Britse producer heeft het nieuwe album van Tess Parks voorzien van een warm en opvallend mooi geluid. Het is een geluid dat heerlijk zweverig en psychedelisch kan klinken, maar Pomegranate heeft ook een aardse en organische basis.
In muzikaal opzicht vind ik Pomegranate weer net wat interessanter dan de vorige albums van Tess Parks en het is ook een afwisselend klinkend album, waarin steeds weer andere instrumenten het voortouw nemen. Vergeleken met de vorige albums van Tess Parks klinkt haar nieuwe album voller en minder gruizig, wat de dromerige sfeer van haar muziek alleen maar versterkt.
Het past allemaal prachtig bij de zwoele vocalen van de muzikante uit Toronto. Ook de zang op Pomegranate zal waarschijnlijk weer gemengde reacties oproepen. Ik kan me voorstellen dat de zang op het album wat slaperig en eentonig kan overkomen, maar als je vatbaar bent voor de vocale verleiding van Tess Parks, en ik ben dat zeker, is Pomegranate een kleine veertig minuten genieten.
Tess Parks was in het verleden niet vies van de nodige melancholie in haar songs. Die melancholie hoor je ook in een aantal songs op Pomegranate, maar de Canadese muzikante klinkt in een aantal songs ook verrassend opgewekt. Tess Parks heeft de lat in het verleden bijzonder hoog gelegd met vier uitstekende albums, maar ook album nummer vijf voldoet weer makkelijk aan mijn hoge verwachtingen en gaat heel wat gure herfst- en winteravonden voorzien van een prachtige soundtrack. Erwin Zijleman
Pomegranate van Tess Parks is verkrijgbaar via de Mania webshop:
De muziek van Tess Parks is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikante: https://tessparks.bandcamp.com/album/pomegranate.