Niet iedereen zal That Thing Reality van Beau in 2016 hebben opgemerkt, maar iedereen die dit wel deed kreeg een fantastisch album in handen. Hierna was het heel lang stil rond Heather Golden en Emma Jenney, maar deze week keert Beau terug met Girl Cried Wolf. Het is een album dat voor een belangrijk deel anders klinkt dan zijn voorganger, maar ook het tweede album van Beau is prachtig. De twee muzikanten uit New York hebben een uniek eigen geluid, dat uiteenlopende invloeden verwerkt en dat extra glans krijgt door twee mooie stemmen. We hebben echt veel te lang op Girl Cried Wolf moeten wachten, maar na een keer horen ben ik verslaafd aan de nieuwe muziek van Beau.
In het prille voorjaar van 2016 verscheen That Thing Reality, het debuutalbum van het New Yorkse duo Beau. Mijn recensie van het album op de krenten uit de pop is al behoorlijk positief, maar toen ik aan het eind van 2016 de balans opmaakte, kwam ik tot de conclusie dat ik That Thing Reality echt het allerbeste album van 2016 vond en was Beau de toch wel wat verrassende aanvoerder van mijn jaarlijstje.
Heather Golden en Emma Jenney, die samen Beau vormen, begonnen op hun debuutalbum bij de folk uit de jaren 60 en kwamen vervolgens via de new wave uit de jaren 70 in het huidige millennium terecht. Het leverde een aantal fantastische songs op, die extra glans kregen door de geweldige en emotievolle zang van de twee New Yorkse muzikanten en door de aanstekelijke energie in de songs op het album. Het was best een tijd geleden dat ik naar That Thing Reality had geluisterd, maar het album maakte bij beluistering eerder deze week direct weer een overrompelende indruk.
Heather Golden en Emma Jenney hebben mijn geduld sindsdien flink op de proef gesteld. Pas in 2020 verscheen er een nieuwe track van het Amerikaanse tweetal en ook de afgelopen jaren moesten we het doen met slechts een kleine handvol nieuwe tracks. Deze week is dan eindelijk het tweede album van Beau verschenen en heeft het prachtige That Thing Reality gelukkig een opvolger, Girl Cried Wolf. Natuurlijk is het jammer dat we het na al die jaren moeten doen met slechts zeven echte songs (en een intro), die optellen tot een klein half uur muziek, maar na achtenhalf jaar wachten ben ik blij met alles dat Beau te bieden heeft.
De verwachtingen waren gezien de status van That Thing Reality onwaarschijnlijk hoog, maar desondanks was ik direct razend enthousiast over het tweede album van Beau. Heather Golden en Emma Jenney werken op hun tweede album samen met producer en mixer Brandon Bost, die met name in die laatste hoedanigheid werkten met een aantal hele grote muzikanten.
Ook voor Beau heeft hij fraai werk verricht, want Girl Cried Wolf is voorzien van een wat voller en steviger geluid, dat laat horen dat Heather Golden en Emma Jenney niet zijn blijven steken in 2016. De twee waren destijds prille twintigers en hebben er een aantal lastige jaren in de muziek op zitten. Het heeft ze alleen maar sterker gemaakt, ook als muzikant.
Het wat vollere en deels met synths verrijkte geluid op het tweede album van Beau bevalt me wel. Het is een geluid dat wat dichter tegen de indiepop en indierock van het moment aan zit, maar Beau heeft nog altijd een duidelijk eigen geluid. Ook op Girl Cried Wolf vind ik de soms wat ruwe maar soms ook engelachtige zang van Heather Golden en Emma Jenney echt prachtig en ook dit keer hebben de twee een aantal geweldige songs geschreven.
Het zijn songs die zich, in ieder geval bij mij, direct genadeloos opdringen, maar het zijn ook songs die de fantasie blijven prikkelen. Het zijn songs die prachtig zijn geproduceerd, maar de muziek van Beau heeft ook nog steeds iets ruws en blijft ook dit keer makkelijk door de tijd en de rijke muziekgeschiedenis van New York springen.
Natuurlijk had ik liever een wat langer album gehad, maar Girl Cried Wolf is een album dat je ook makkelijk op repeat kunt zetten en dat ook na meerdere keren achter elkaar horen interessant blijft. Ik heb na 2016 vaak gefantaseerd over een nieuw album van Beau, maar eindelijk is het er. Girl Cried Wolf klinkt anders dan ik had verwacht, maar ik vind het wederom heel erg goed. Erwin Zijleman