Anna Ternheim - Leaving On A Mayday
Anna Ternheim is een Zweedse singer-songwriter die in 2006 aandacht wist te trekken met twee hele mooie platen (Somebody Outside en Separation Road). Platen vol naakte en ontroerende popliedjes met het randje melancholie dat zoveel muziek uit Scandinavië kenmerkt. Haar derde plaat, het eind vorig jaar al in Zweden verschenen Leaving On A Mayday, had de afgelopen maanden dienst kunnen doen als de perfecte soundtrack bij fraaie winterlandschappen, maar helaas hebben we even moeten wachten op de Nederlandse release van de derde plaat van Anna Ternheim. Inmiddels ligt de plaat gelukkig ook in Nederland in de winkel. Een ieder die Somebody Outside en Separation Road de afgelopen jaren heeft gekoesterd, zal waarschijnlijk even moeten wennen aan Leaving On A Mayday. De nieuwe plaat van Anna Ternheim is geproduceerd door de van Peter, Björn & John bekende Björn Yttling, die eerder de vorig jaar wereldwijd geprezen prachtplaat van Lykke Li voorzag van een opvallende productie. Waar de vorige twee platen van Anna Ternheim uiterst sober waren, is Leaving On A Mayday voorzien van de nodige productionele tierelantijntjes (variërend van batterijen strijkers tot vervreemdende percussie en allerhande vreemde geluidjes). Versiering die op het eerste gehoor ten koste gaat van de intimiteit van de twee vorige platen van de Zweedse, maar na enige gewenning valt alles op zijn plaats. Net als op haar vorige twee platen beschikt Anna Ternheim over het vermogen om je met haar melancholische popliedjes diep te raken. Een gave die nauw samenhangt met haar bijzonder aangename stemgeluid en haar charmante accent, al valt ook op de kwaliteit van de songs niets af te dingen. Ondanks het feit dat de productie dit keer wat uitbundiger is dan we van Anna Ternheim gewend zijn, waardoor de Zweedse iets opschuift in de richting van Lou Rhodes, Emiliana Torrini en de al eerder genoemde Lykke Li, blijft Leaving On A Mayday een betrekkelijk sobere en bijzonder sombere plaat. Een plaat die misschien niet direct het lentegevoel in je wakker maakt, maar net als zijn voorgangers maar heel moeilijk uit de cd-speler te krijgen is. De gelimiteerde editie van deze plaat bevat overigens als bonus een EP waarop Anna Ternheim op geheel eigen wijze een aantal Frank Sinatra songs vertolkt. Het is de extra slagroom op een naar veel meer smakende taart. Erwin Zijleman
Anna Ternheim is een Zweedse singer-songwriter die in 2006 aandacht wist te trekken met twee hele mooie platen (Somebody Outside en Separation Road). Platen vol naakte en ontroerende popliedjes met het randje melancholie dat zoveel muziek uit Scandinavië kenmerkt. Haar derde plaat, het eind vorig jaar al in Zweden verschenen Leaving On A Mayday, had de afgelopen maanden dienst kunnen doen als de perfecte soundtrack bij fraaie winterlandschappen, maar helaas hebben we even moeten wachten op de Nederlandse release van de derde plaat van Anna Ternheim. Inmiddels ligt de plaat gelukkig ook in Nederland in de winkel. Een ieder die Somebody Outside en Separation Road de afgelopen jaren heeft gekoesterd, zal waarschijnlijk even moeten wennen aan Leaving On A Mayday. De nieuwe plaat van Anna Ternheim is geproduceerd door de van Peter, Björn & John bekende Björn Yttling, die eerder de vorig jaar wereldwijd geprezen prachtplaat van Lykke Li voorzag van een opvallende productie. Waar de vorige twee platen van Anna Ternheim uiterst sober waren, is Leaving On A Mayday voorzien van de nodige productionele tierelantijntjes (variërend van batterijen strijkers tot vervreemdende percussie en allerhande vreemde geluidjes). Versiering die op het eerste gehoor ten koste gaat van de intimiteit van de twee vorige platen van de Zweedse, maar na enige gewenning valt alles op zijn plaats. Net als op haar vorige twee platen beschikt Anna Ternheim over het vermogen om je met haar melancholische popliedjes diep te raken. Een gave die nauw samenhangt met haar bijzonder aangename stemgeluid en haar charmante accent, al valt ook op de kwaliteit van de songs niets af te dingen. Ondanks het feit dat de productie dit keer wat uitbundiger is dan we van Anna Ternheim gewend zijn, waardoor de Zweedse iets opschuift in de richting van Lou Rhodes, Emiliana Torrini en de al eerder genoemde Lykke Li, blijft Leaving On A Mayday een betrekkelijk sobere en bijzonder sombere plaat. Een plaat die misschien niet direct het lentegevoel in je wakker maakt, maar net als zijn voorgangers maar heel moeilijk uit de cd-speler te krijgen is. De gelimiteerde editie van deze plaat bevat overigens als bonus een EP waarop Anna Ternheim op geheel eigen wijze een aantal Frank Sinatra songs vertolkt. Het is de extra slagroom op een naar veel meer smakende taart. Erwin Zijleman