Pearl Jam - Ten, Legacy Edition
Ten, het debuut van Pearl Jam, was in de jaren na de release in 1991 heel vaak in mijn cd speler te vinden. De afgelopen tien jaar heb ik de plaat echter niet meer gehoord en ik ging er eerlijk gezegd van uit dat het debuut van Pearl Jam de tand des tijd niet heel goed zou hebben doorstaan. Ter ere van de release van de Legacy Edition van Ten heb ik de plaat de afgelopen dagen weer een paar keer beluisterd en inmiddels kan ik alleen maar concluderen dat Ten de tand des tijd uitstekend heeft doorstaan en zich inmiddels heeft geschaard onder de klassiekers uit de geschiedenis van de rockmuziek. De Legacy Edition van Ten komt in een aantal versies, die naast een aantal bonustracks allemaal een geremasterde en een geremixte versie van Ten bevatten. Voor de laatste versie tekende topproducer Brendan O’Brien, die ook de laatste Springsteen platen zo vakkundig onder handen heeft genomen. De geremixte versie van Ten klinkt zonder meer prachtig en misschien wat strakker en eigentijdser dan het origineel, maar mist wat mij betreft de magie van de originele plaat. Magie die wel volop aanwezig is op de geremasterde versie van Ten. Once, Even Flow, Alive, Why Go, Black, Jeremy, Oceans, Porch, Garden, Deep en Release klinken bijna 18 jaar na de oorspronkelijk release nog net zo gedreven, energiek en urgent als op de dag van de release. Met Ten zette Pearl Jam de grunge op de kaart, maar achteraf bezien is Ten toch vooral een “gewone” rockplaat. Een plaat met krachtige en meeslepende songs, geïnspireerde muzikanten, gedreven vocalen en vooral heel veel passie. Waar Ten in 1991 werd binnengehaald als de spreekbuis van een nieuwe stroming, hoor ik nu toch vooral muziek die zich zeer nadrukkelijk heeft laten beïnvloeden door de grote rockbands uit de jaren 70 en 80, met een zeer voorname rol voor invloeden uit de muziek van Led Zeppelin. Ten is achteraf bezien misschien niet zo vernieuwend als we in 1991 dachten, maar is nog wel altijd een plaat waarop bijna alles klopt. Een rockplaat waarop een aantal, deels toevallig bij elkaar gesleepte, muzikanten in de beperkte studiotijd die hen gegund was het beste in elkaar naar boven wisten te halen om de plaat van hun leven maken. Pearl Jam heeft de afgelopen 17 jaar nog een aantal prima platen gemaakt, maar een plaat als Ten maak je maar één keer. Of je de Legacy Edition wilt hebben moet je zelf maar beslissen, maar Ten van Pearl Jam mag in geen enkele platenkast ontbreken. Erwin Zijleman 
Ten, het debuut van Pearl Jam, was in de jaren na de release in 1991 heel vaak in mijn cd speler te vinden. De afgelopen tien jaar heb ik de plaat echter niet meer gehoord en ik ging er eerlijk gezegd van uit dat het debuut van Pearl Jam de tand des tijd niet heel goed zou hebben doorstaan. Ter ere van de release van de Legacy Edition van Ten heb ik de plaat de afgelopen dagen weer een paar keer beluisterd en inmiddels kan ik alleen maar concluderen dat Ten de tand des tijd uitstekend heeft doorstaan en zich inmiddels heeft geschaard onder de klassiekers uit de geschiedenis van de rockmuziek. De Legacy Edition van Ten komt in een aantal versies, die naast een aantal bonustracks allemaal een geremasterde en een geremixte versie van Ten bevatten. Voor de laatste versie tekende topproducer Brendan O’Brien, die ook de laatste Springsteen platen zo vakkundig onder handen heeft genomen. De geremixte versie van Ten klinkt zonder meer prachtig en misschien wat strakker en eigentijdser dan het origineel, maar mist wat mij betreft de magie van de originele plaat. Magie die wel volop aanwezig is op de geremasterde versie van Ten. Once, Even Flow, Alive, Why Go, Black, Jeremy, Oceans, Porch, Garden, Deep en Release klinken bijna 18 jaar na de oorspronkelijk release nog net zo gedreven, energiek en urgent als op de dag van de release. Met Ten zette Pearl Jam de grunge op de kaart, maar achteraf bezien is Ten toch vooral een “gewone” rockplaat. Een plaat met krachtige en meeslepende songs, geïnspireerde muzikanten, gedreven vocalen en vooral heel veel passie. Waar Ten in 1991 werd binnengehaald als de spreekbuis van een nieuwe stroming, hoor ik nu toch vooral muziek die zich zeer nadrukkelijk heeft laten beïnvloeden door de grote rockbands uit de jaren 70 en 80, met een zeer voorname rol voor invloeden uit de muziek van Led Zeppelin. Ten is achteraf bezien misschien niet zo vernieuwend als we in 1991 dachten, maar is nog wel altijd een plaat waarop bijna alles klopt. Een rockplaat waarop een aantal, deels toevallig bij elkaar gesleepte, muzikanten in de beperkte studiotijd die hen gegund was het beste in elkaar naar boven wisten te halen om de plaat van hun leven maken. Pearl Jam heeft de afgelopen 17 jaar nog een aantal prima platen gemaakt, maar een plaat als Ten maak je maar één keer. Of je de Legacy Edition wilt hebben moet je zelf maar beslissen, maar Ten van Pearl Jam mag in geen enkele platenkast ontbreken. Erwin Zijleman 