Radiohead - The Bends, Collectors Edition
Deze maand liggen fraaie reissues van de eerste drie platen van Radiohead in de winkel. De reissue van Pablo Honey is van deze drie wat mij betreft het minst interessant. Op haar debuut is Radiohead nog duidelijk zoekende, al heeft de plaat absoluut zijn opvallende momenten, waaronder het door de band inmiddels verfoeide Creep. Op haar derde plaat OK Computer schuift Radiohead langzaam op in de richting van het experimentele geluid dat tot volle wasdom zou komen op Kid A; een plaat die ik nooit begrepen heb en nog steeds niet begrijp. Hoewel OK Computer een aantal geweldige songs bevat en over het algemeen wordt gezien als het meesterwerk van Radiohead, kies ik absoluut voor The Bends. Op het in 1995 verschenen The Bends transformeert Radiohead het betrekkelijk eenvoudige geluid van haar debuut op imposante wijze in het geluid waarmee Radiohead zichzelf op de kaart zet als één van de meest aansprekende bands van de afgelopen 15 jaar. Waar de gitaar vanaf OK Computer langzaam maar zeker wordt verbannen uit het geluid van Radiohead, is The Bends nog een echte gitaarplaat. Overigens wel een gitaarplaat die zich geen moment laat beperken tot de op dat moment geldende conventies en voortdurend nieuwe wegen in slaat, waarbij het gebruik van elektronica zeker niet wordt geschuwd. Waar de experimenteerdrift van Radiohead na The Bends helaas nogal eens ten koste gaat van de songs, is The Bends een plaat met een aantal klassieke popsongs. The Bends is inmiddels 14 jaar oud, maar tracks als High And Dry, Fake Plastic Trees, My Iron Lung, Black Star en Street Spirit (Fade Out) hebben in al die jaren weinig tot niets van hun kracht, glans en essentie verloren. De reissue van The Bends bevat een extra cd met veel interessant materiaal, waaronder een aantal hele interessante b-kantjes die lang niet iedereen in huis zal hebben en minstens even overtuigend live-materiaal. Voor de wat meer visueel ingestelde muziekliefhebber is er ook nog een Special Collectors Edition met een DVD met videoclips en live-materiaal. The Bends van Radiohead mag wat mij betreft in geen enkele platenkast ontbreken. Hierbij volstaat op zich het origineel, al moet gezegd worden dat deze Collectors Edition een hernieuwde investering meer dan waard is. Erwin Zijleman
Deze maand liggen fraaie reissues van de eerste drie platen van Radiohead in de winkel. De reissue van Pablo Honey is van deze drie wat mij betreft het minst interessant. Op haar debuut is Radiohead nog duidelijk zoekende, al heeft de plaat absoluut zijn opvallende momenten, waaronder het door de band inmiddels verfoeide Creep. Op haar derde plaat OK Computer schuift Radiohead langzaam op in de richting van het experimentele geluid dat tot volle wasdom zou komen op Kid A; een plaat die ik nooit begrepen heb en nog steeds niet begrijp. Hoewel OK Computer een aantal geweldige songs bevat en over het algemeen wordt gezien als het meesterwerk van Radiohead, kies ik absoluut voor The Bends. Op het in 1995 verschenen The Bends transformeert Radiohead het betrekkelijk eenvoudige geluid van haar debuut op imposante wijze in het geluid waarmee Radiohead zichzelf op de kaart zet als één van de meest aansprekende bands van de afgelopen 15 jaar. Waar de gitaar vanaf OK Computer langzaam maar zeker wordt verbannen uit het geluid van Radiohead, is The Bends nog een echte gitaarplaat. Overigens wel een gitaarplaat die zich geen moment laat beperken tot de op dat moment geldende conventies en voortdurend nieuwe wegen in slaat, waarbij het gebruik van elektronica zeker niet wordt geschuwd. Waar de experimenteerdrift van Radiohead na The Bends helaas nogal eens ten koste gaat van de songs, is The Bends een plaat met een aantal klassieke popsongs. The Bends is inmiddels 14 jaar oud, maar tracks als High And Dry, Fake Plastic Trees, My Iron Lung, Black Star en Street Spirit (Fade Out) hebben in al die jaren weinig tot niets van hun kracht, glans en essentie verloren. De reissue van The Bends bevat een extra cd met veel interessant materiaal, waaronder een aantal hele interessante b-kantjes die lang niet iedereen in huis zal hebben en minstens even overtuigend live-materiaal. Voor de wat meer visueel ingestelde muziekliefhebber is er ook nog een Special Collectors Edition met een DVD met videoclips en live-materiaal. The Bends van Radiohead mag wat mij betreft in geen enkele platenkast ontbreken. Hierbij volstaat op zich het origineel, al moet gezegd worden dat deze Collectors Edition een hernieuwde investering meer dan waard is. Erwin Zijleman